Πέμπτη βράδυ, μετά απο μια αρκετά κουραστική μέρα, αποφασίζω να κατηφορίσω προς το ΙΛΙΟΝ Plus, κάπως διστακτικά οφείλω να ομολογήσω, για το live των i.see.red. Στο πλάι τους οι Yovel και οι Zakula.
Aνταπόκριση: Βασίλης Λύτρας / Φωτογραφίες: Αρέτα Κατσούλα (περισσότερες εδώ)
Και γιατί διστακτικά όπως τόνισα και παραπάνω; Κάτι πως τους Yovel και τους Zakula τους είχα ακούσει μόνο ονομαστικά, και μάλιστα τους Zakula, όσο ήταν ακόμη “The Owl”, κάτι πως δεν είμαι και ο πλέον κατάλληλος για το ύφος της μουσικής τους, δεν θέλει και πολύ να γίνεις διστακτικός και επιφυλακτικός. Μόνη μου επαφή, οι i.see.red έχοντας ακούσει το “As Hope Runs Dry” EP τους. Όλα τα παραπάνω δεν έχουν πλέον καμία σημασία, μιας και αποδείχτηκαν στερετυπικές σκέψεις και δεν είμαι καθόλου περήφανος που το ομολογώ.
Και εξηγούμαι: Με το που πατάνε σανίδι οι Zakula, λίγο μετά τις 21:30, εξαφανίζουν όλες τις παραπάνω σκέψεις.
Με έναν ψαρωτικό και θεατρικό frontman και ήχο σε μοντέρνα death metal μονοπάτια σε έκανα να μη μπορείς να πάρεις τα μάτια σου απο πάνω τους. Οι συνθέσεις τους μου δημιούργησαν κάποιες καταστροφικές και σχιζοφρενικές εικόνες και συναισθήματα. Βοηθάει βέβαια και ο άνθρωπος πίσω από το μικρόφωνο, με τις παπετίστικες [sic!] κινήσεις του. Πολύ δυνατοί, με κέρδισαν.
Σειρά των Yovel. Και εάν οι Zakula δημιουργούν τις παραπάνω σκέψεις και εικόνες, οι Yovel στέλνουν στο διάολο με το καλημέρα και την αφήγηση του “Trauma”, που αποτελεί απόσπασμα από την νουβέλα τιυ Νικόλα Καλόγηρου, “Σλάλομ”. Ανεβαίνει και ο Σταύρος απο Sadhus/Last Rizla για το “Voices of Self” και σε βυθίζουν στην άβυσσο. Μακριά απο αυτό που έχουν οι περισσότεροι στο μυαλό τους μια black metal μπάντα, με αντιναζιστικό, αντικαπιταλιστικό στίχο και visuals που προκαλούν οργή, θυμό και πάνω απο όλα λύπη για την κατάντια του ανθρωπίνου γένους. Εξαιρετική δουλειά από τους Αθηναίους κάνουν ηχηρή την παρουσία τους και σε πιάνουν απο τα μούτρα με το “Γειά σας, ήρθαμε”.
Και πάμε τώρα στο κυρίως πιάτο και στους i.see.red, που απο την πρώτη νότα καταλαβαίνεις πως πρόκειται για παιδιά των Lamb of God, τωv At the Gates και ίσως των παλιών καλών Chimaira. Ανελέητα riffs και groove που τσακίζουν, σκισμένα φωνητικά, σε over the top επίπεδα, άρτια δεμένα με εξαίρετο αποτέλεσμα… Αλλά πάρα πολύ άτυχοι καθώς είχαν πολλά θέματα με τον ήχο τους! Η κιθάρα του Δημήτρη “έσκασε” μέσα σε κομμάτι με αποτέλεσμα να ακούμε για λίγο μόνο την ρυθμική του Σταύρου. Το drum set λίγο έλειψε να “διαλυθεί” και κάποια στιγμή χάσαμε και την φωνή του Δημήτρη. Κάπου εκεί καταλαβαίνεις πως όση διάθεση και όρεξη να είχαν, κάτι τους εμπόδισε, να το ευχαριστηθούν με όλη τους την καρδιά την εμφάνισή τους. Παρ’ όλα αυτά, το headbanging συνεχίστηκε. Ανυπομονώ για την ολοκληρωμένη τους δουλειά, που αναμένεται μέσα στο 2019, καθώς τα στοιχεία που έδειξαν την Πέμπτη, είναι πολλά υποσχόμενα.
Κάπως έτσι η μία γεμάτη βραδιά έφτασε στο τέλος της. Zakula, Yovel και i.see.red, αξίζουν το ψάξιμο και την προσοχή σας. Και ένα τελευταίο, απο έναν άνθρωπο που απλά του δίνεται η ευκαιρία να γράφει δύο γραμμές για την μουσική που αγαπά. Δεν έχει black, death, post, hard rock, heavy metal. Εάν πέσει το μάτι σου σε ένα live κάπου κοντά σου με κάποιες μπάντες που δεν ξέρεις καν ή έχεις έστω ακούσει ονομαστικά, εάν βέβαια έχεις την πολυτέλεια πήγαινε να τους παρακολουθήσεις. Και οι δύο θα κερδίσετε. Εσύ θα λάβεις νέα μουσικά ερεθίσματα, ιδέες, εικόνες συναισθήματα. Αυτοί απλά θα χαρούν που θα σε δουν από κάτω.
Over and Out.