Αρχές της νέας χρονιάς με βρίσκουν για άλλη μία φορά με τον covid να έχει χτυπήσει χαιρέκακα την πόρτα μου. Τι να κάνω λοιπόν αφού έχω κρυφτεί από την υπόλοιπη οικογένεια για να μην την κολλήσω; Το αγαπημένο μου χόμπι, να ψάχνω δηλαδή για κάτι καινούριο να ακούσω. Μην βρίσκοντας τίποτα ενδιαφέρον και λίγο πριν τα παρατήσω για να κάνω άλλο ένα μαραθώνιο στο Netflix, έπεσα τυχαία πάνω σε ένα βίντεο. Host το συγκρότημα. Πατάω play και αυτόματα μου έρχεται ένας πολύ γνώριμος ήχος. Λέω μέσα μου, σαν Paradise Lost ακούγεται όταν είχαν κάνει την πιο synth στροφή τους.
Κοιτάω τα credits και τι βλέπω; Nick Holmes και Greg Mackintosh. Λέω αποκλείεται δεν παίζει, οπότε λογικό επόμενο αρχίζω και το ψάχνω και ανακαλύπτω με τεράστια χαρά ότι είναι ένα νέο side project στο οποίο για άλλη μια φορά αυτό το φοβερό δίδυμο ήθελε να εκφράσει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες.
Αν και ο τίτλος του συγκροτήματος (ειδικά στους φίλους των Paradise Lost) φέρνει αυτόματα στον νου την δισκογραφική τους δουλειά με το ίδιο όνομα , η πραγματικότητα διαφέρει, όπως διάβασα και στην παρουσίαση του δίσκου από τον Greg Mackintosh ο οποίος είπε πως η προέλευση των Host, δεν προέρχεται από τον ομώνυμο δίσκο του 1999 αλλά από τα μουσικά clubs του West Yorkshire στη μέση της δεκαετίας του 1980. Πάντα τους σαγήνευε η Goth και New Wave σκηνή και ήθέλαν κάποια στιγμή να εκφράσουν την αγάπη τους για αυτή την μουσική.
Πραγματικά πιστεύω πως κυκλοφορώντας το album υπό το όνομα Host και όχι σαν την επόμενη δουλειά των Paradise Lost, μπόρεσαν αμφότεροι να δοθούν ολοκληρωτικά σε αυτό χωρίς το άγχος για το τι θα πουν οι πιο σκληροπυρηνικοί τους φίλοι.
Όντως ακούγοντας τον δίσκο παρατηρείς, πως υμνούν τον ήχο των 80’s (Joy Division & Depeche Mode). Ακούγοντας όμως πιο προσεκτικά παρατηρείς ότι υπάρχει εκείνο το γνωστό vibe των Paradise Lost που είναι πολύ εύκολα αναγνωρίσιμο όπως το gothic rock vibe, οι κιθαριστικές γραμμές του Mackintosh και η πάντα εθιστική φωνή του Holmes. Η μετάβαση από το ένα τραγούδι στο άλλο είναι πολύ ομαλή λόγω της πολύ καλής δουλειάς που έχει γίνει στην παραγωγή του δίσκου.
Εν κατακλείδι, οι Host μας μεταφέρουν στην δεκαετία του ’80 και στην new wave σκηνή που εμείς οι ελαφρώς νεότεροι δεν καταφέραμε να την ζήσουμε, και μας κάνουν να ευχαριστηθούμε όσο δεν πάει το νέο μουσικό τους πόνημα.