Όσοι είχατε διαβάσει τη λίστα με τα καλύτερα albums για το 2012 εδώ, στο καλό μας το site, θα είχατε δει οτι στις επιλογές του γράφοντος υπήρχε και το ντεμπούτο μιας νέας μπάντας με το όνομα Holograms. Τέσσερα τυπάκια απο τη Σουηδία, που ακόμα ζουν μαζί με τους γονείς τους, λίγο πάνω από τα είκοσι τους χρόνια, αποφάσισαν να σχηματίσουν το συγκρότημα με σκοπό να κάνουν κάτι δημιουργικό τις ώρες που δε δουλεύουν σε ένα εργοστάσιο στην Στοκχόλμη. Η μουσική τους χαρακτηρίζεται βασικά ως post-punk με έντονα χορευτικά synth στοιχεία που έχει σαν αποτέλεσμα έναν ήχο σκοτεινό, παγωμένο, απομονωμένο και τσαντισμένο. Μιλάμε όμως για πολύ τσαντίλα!
Έγινε ένα σχετικό σούσουρο με τον δίσκο, η μπάντα ”βγήκε” στους παγκόσμιους δρόμους, ”έχτισε” λίγο το όνομα της, αλλά τελικά γύρισε στην βάση της με την κατάσταση να είναι λίγο χειρότερη από πριν. Χωρίς να έχουν ”βγει” λεφτά στην τουρνέ, χωρίς δουλειά πια στο εργοστάσιο στην Στοκχόλμη και ακόμα κάτω απο την ίδια στεγή με τους γονείς τους οι περισσότεροι. Σε αυτές τις συνθήκες ξεκίνησαν να δουλεύουν το δεύτερο album τους “Forever”. Προσθέστε και το γεγονός ότι όταν ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις ήταν χειμώνας στην Σουηδία, που σημαίνει ότι έβλεπαν το πολύ 6-7 ώρες την ήμερα ηλιακό φως.
Με αυτά τα δεδομένα ξεκινάμε την κριτική πάνω στο αποτέλεσμα των ηχογραφήσεων του περασμένου χειμώνα. Πρώτο single ήταν το “Flesh and Bone”. Οι επιρροές από Joy Division έχουν γινει ακόμα πιο έντονες (ειδικά στο μπάσο), τα σύνθια έχουν ένα ρόλο πιο πολύ ”γεμίσματος” αντί να παίζουν κάποια μελωδία και τα φωνητικά τίγκα στο reverb. Ωραία πράγματα! Δεύτερο single που κυκλοφόρησε ήταν το “Meditations”. Τι τραγουδάρα και αυτή! Με αυτό το επαναλαμβανόμενο οργισμένο “Destruction” στο τελείως συναυλιακό ρεφρέν να σου δίνει την εντύπωση της ολοκληρωτικής καταστροφής και έλλειψης οποίας ελπίδας. Στο “Ättestupa” μαθαίνουμε για αυτό το μυθικό μέρος/γκρεμός στην Σουηδική μυθολογία, κάτι σαν τον δικό μας Καιάδα όπου γέροι άνθρωποι πηγαίναν και έπεφταν οικειοθελώς όταν ένιωθαν ότι δεν είναι άλλο χρήσιμοι σε αυτή την ζωή. Ωραίο στιχουργικά, κουράστηκα λίγο με τημουσική. Εκει που δεν κουράστηκα καθόλου ήταν στο “A Blaze On The Hillside” το οποίο θυμίζει αρκετά το “Transmission” (δεν ρωτάμε από ποιους), όπως επίσης αγάπησα τα ”Luminous” και ”Wolves” για τα Cure και Siouxsie and the Banshees στοιχεία τους αντίστοιχα.
Συμπερασματικά, έχουμε μια καλή κυκλοφορία 40λεπτης διάρκειας, με πολύ δυνατούς στίχους και την μουσική να βρίσκεται μόνιμα σε μια τσίτα αλλά και μια απόγνωση ταυτόχρονα. Αυτή η μόνιμη τσίτα με χάλασε λίγο. Τώρα αν σκεφτούμε οτι είναι μόλις η δεύτερη δουλειά τους και μάλιστα έναν χρόνο μετά την προηγούμενη τα δείγματα είναι θετικά και αναμένουμε με ανυπομονησία το μέλλον ώστε να δούμε πόση και ποια εξέλιξη μπορεί να δείξει η συγκεκριμένη μπάντα. Το κακό είναι ότι βρίσκονται σε μια περίοδο που η μουσική που παίζουν έχει γίνει ξανά μόδα και ο κόσμος ήδη έχει πολλές post-punk revival μπάντες για να ασχοληθεί (Ice Age, Savages, Soft Moon κ.α.) οπότε μπορεί και να χαθούν στο σωρό. Θα ήταν κρίμα όμως γιατί είναι όντως δυνατό group και αν σκεφτούμε τα δεδομένα της ζωής τους που σας παρουσίασα στην αρχή, καταλαβαίνουμε εύκολα ακούγοντας τους οτι τουλάχιστον είναι ”true” σε αυτό που κάνουν, το να γίνουν κάπως επιτυχημένοι ή εστω να καταφέρουν να φύγουν επιτελούς από τις υπόγες στα σπίτια των γονιών τους.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: “Meditations”, “A Blaze On The Hillside”, “Flesh and Bone”, “Lay Us Down” – Το γεγονός ότι ένιωθα ότι ακούω ένα οργισμένο mix Joy Division με Cure των πρώτων δίσκων. Απλά μαγεία! Το υπέροχο εξώφυλλο του δίσκου, ένας πινακας του Ουίλιαμ – Αντόλφ Μπουγκερώ
The Bad: Μου άρεσε πολύ περισσότερο το ντεμπούτο τους από το “Forever”, οπότε αν δεν τους ξέρατε και θέλετε να τους ανακαλύψετε ξεκινήστε από εκείνο.
Βαθμολογία: 3 /5
[/stextbox]
Good: Meditations, A Blaze On The Hillside, Flesh and Bone,Lay Us Down,Το γεγονός ότι ένιωθα ότι ακούω ένα οργισμένο mix Joy Division με Cure των πρώτων δίσκων.Απλά μαγεία!Το υπέροχο εξώφυλλο του δίσκου,ενας πινακας του Ουίλιαμ – Αντόλφ Μπουγκερώ
Bad: Μου άρεσε πολύ περισσότερο το ντεμπούτο τους από το Forever οπότε αν δεν τους ξέρατε και θέλετε να τους ανακαλύψετε ξεκινήστε από εκείνο.
3/5