Δύσκολη, πάρα πολύ δύσκολη μέρα το Σάββατο. Πώς να μαζέψεις όλους τους hard rock fans της Αθήνας όταν η μέγιστη πλειοψηφία από δαύτους έχει χαλάσει αρκετά χρήματα στους WASP το προηγούμενο βράδυ; Για αυτό το λόγο μάλλον και το Κύτταρο παρουσίαζε την απόλυτη αντίθεση σε σχέση με το live των Planet Of Zeus το ίδιο βράδυ. Κατά μέσο όρο, όχι πάνω από 100 άτομα, στο peak της προσέλευσης αλλά οι μπάντες αρκετά ορεξάτες να αποδώσουν τη μουσική τους, no matter what.
Ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Σημαντικές, να πούμε ήταν και οι ακυρώσεις της εν λόγω μέρας αφού οι Soundtruck και Junkyard 69 δεν κατάφεραν να δώσουν το “παρών”. Ευτυχώς, οι θαμώνες hit and run εξέλειψαν το Σάββατο που μας πέρασε και μπορώ ότι ήταν το μόνο θετικό της βραδιάς.
Ορεξάτοι, ανέβηκαν στη σκηνή οι Heart Attack με πρώτες γνωστές φάτσες τον μπασίστα των Spitfire, Νίκο Μιχαλακάκο, τα αδέρφια Μαριανίκη και Κώστα Τόκα από Normah και πρώην των The Silent Rage αντίστοιχα. Τo show σίγουρα ήταν too much, για τα δικά μου γούστα γιατί περιμένω από μια μικρή μπάντα να μου αποδείξει μόνο με τη μουσική της την αξία της. Προσωπικά, στο show δε δίνω τόση σημασία. Πολύ καλή η συνεργασία στις κιθάρες, που ήταν και το βασικό ατού της μπάντας ενώ ο τραγουδιστής τους, Γιώργος, θα τον χαρακτήριζα ως παράταιρο με την hard rock προσέγγιση της μπάντας, αφού η φωνή κινείτο σε πιο old school heavy metal μονοπάτια, χωρίς ιδιαίτερη έμφαση στις ψηλές νότες.
Το “Κύτταρο” δείχνει άδειο και εκεί που σε πιάνει η στεναχώρια ανεβαίνουν οι Wild Machine. Φανερά, πιο έμπειροι από την μπάντα που προηγήθηκε, πραγματοποίησαν ένα καλό show με τα γεμάτα γρέζια φωνητικά και τις γρήγορες κιθάρες σε glam/hard ρυθμούς να τον συνοδεύουν. Ανεβασμένες ταχύτητες και πιο λιτές επιλογές στις συνθέσεις, ήταν σίγουρα τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα στο εν λόγω σχήμα. Προσωπικά, μου θύμισαν αρκετά μπάντες της φάσης των L.A Guns και των Cinderella. Αξιοπρεπέστατοι, αποχώρησαν από τη σκηνή 30 περίπου λεπτά μετά.
Οι Nostos έπιασαν αμέσως μετά τη σκηνή του Κυττάρου. Πρόκειται για tribute band των Lynyrd Skynyrd και παρά το γεγονός ότι επέδειξαν αστείρευτο επαγγελματισμό και έβγαλαν πολύ συναίσθημα πάνω στο σανίδι με τις επιτυχίες των southern rockers, θεωρώ ότι η επιλογή τους, ήταν κάπως άτοπη, σε σχέση με το ύφος της ημέρας. Η διάθεση του κόσμου έπεσε κάπως, καθώς με τις κατεβασμένες ταχύτητες των τραγουδιών αυτών, ο περισσότερος κόσμος τραβήχθηκε στο bar από τη σκηνή. Προσωπικά, τους ξαναέβλεπα σε έναν πιο χαλαρό χώρο γιατί ήταν όλοι τους τυπάδες και πολύ καλοί παίκτες!
Περισσότερο από όλους, ήμουν περίεργος να δω από κοντά τους Danger Angel. Τα teaser ενός νέου δίσκου δε μου λένε πολλά πράγματα αν δεν ακούσω ολόκληρα τα τραγούδια. Οι Danger Angel ωστόσο έδωσαν ένα πάρα πολύ καλό show δίνοντας, επιτέλους, τα πρώτα θετικά vibes στον μισοάδειο χώρο του Κυττάρου. Το νέο τους υλικό δείχνει, νιώθει και ακούγεται πιο δυναμικό, ίσως πιο σκοτεινό από το προηγούμενο album, θυμίζοντας αρκετά το συναίσθημα που μου έβγαλαν οι Europe σε δίσκους όπως το “Last Look At Eden” ή οι House Of Lords στο “Cartesian Dreams”. Πολύ καλή παρουσία και αναμένω να τους δω σε έναν γεμάτο χώρο για να τους ευχαριστηθούμε ακόμη περισσότερο.
Υ.Γ. Δυστυχώς, για λόγους ανωτέρας βίας, δεν καταφέραμε να παρακολουθήσουμε το set του Γιώργου Γάκη και των Troublemakers. Ζητάμε συγγνώμη και υποσχόμαστε να είμαστε εκεί την επόμενη φορά…
Y.Γ. νούμερο 2…δεν καταλαβαίνω ειλικρινά γιατί ντρέπεστε να πατήσετε NO σε ένα Event στο Facebook…στατιστικά του event: Going: 662 Maybe: 1068. Αν πάρουμε μόνο τους πρώτους, δεν πήγαν ούτε οι μισοί, και στις δύο ημέρες μαζί. Δεν καταλαβαίνετε ότι ξενερώνετε έτσι τις μπάντες; Σίγουρα, οι εποχές είναι δύσκολες, σίγουρα ένα rsvp στο Facebook δεν είναι υπογραφή σε συμβόλαιο, αλλά τα Social Media είναι και εργαλεία καταγραφής τάσεων και προτιμήσεων. Αν είναι να μην πας, πάτα No, δε θα σε σταμπάρει κανένας…