Ρε παλικάρια… Μου βάζετε σε δεύτερο τραγούδι το “Final Countdown” για intro, πόσο σοβαρά να σας πάρω μετά; Ok, δεν έχουν ΤΟ “Final Countdown” για intro, δεν είναι sampler ή κάτι τέτοιο, αλλά ακούστε το “The Price in Blood” και θα καταλάβετε τι εννοώ. Δες τώρα όμως τι σου κάνει μια κοτσάνα, έτσι; Γιατί από ‘κει και πέρα τα πράγματα, όχι απλά δεν είναι άσχημα σε καμία περίπτωση, αλλά οι Δανοί Heidra μας παρουσιάζουν έναν δίσκο σαφώς άνω του μετρίου, και αυτό σε έναν χώρο τόσο κορεσμένο όσο το viking metal δεν είναι καθόλου εύκολο.
Viking metal λοιπόν, το οποίο – για να συνεννοούμαστε δηλαδή – κινείται περισσότερο προς το λυρικό και λιγότερο προς το black. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι το “The Blackening Tide” ολισθαίνει προς power μονοπάτια, το οποίο είναι προφανώς καλό, ούτε όμως σημαίνει και ότι αποφεύγει τα αδιάφορα brutal, τα οποία έχουν καταντήσει από ό,τι φαίνεται υποχρεωτικά σε ό,τι φέρει την ταμπέλα viking metal και τα οποία, ναι μεν δεν ενοχλούν σε χαλαρή ακρόαση, αλλά όσο παρατηρείς τα κομμάτια φαντάζουν λίγο αχρείαστα. Θα προτιμούσα να ακούω τον τραγουδιστή τους να μένει στα καθαρά και θα ήμουν μια χαρά ευχαριστημένος, καθώς και η χροιά του είναι πολύ όμορφη για το συναίσθημα που φαντάζομαι ότι θέλουν να περάσουν στον ακροατή και οι φωνητικές τους γραμμές είναι ενδιαφέρουσες και σου μένουν.
Από ‘κει και πέρα δυσκολεύομαι να βρω κάποιο hit και αυτό είναι παραδόξως καλό, καθώς ο δίσκος έχει μεγάλη συνοχή και κυλάει πολύ όμορφα, τόσο στις χαμηλές ταχύτητες και τα πιο doomy riffs, όσο και στα πιο γρήγορα ξεσπάσματα όπου θυμίζουν λίγο Amon Amarth χωρίς – ευτυχώς – να είναι. Αυτό αποτελεί και το πιο δυνατό χαρτί τους, καθώς οι Δανοί στον μόλις δεύτερο δίσκο τους είναι πολύ κοντά στο να βρουν προσωπικό στυλ και ταυτότητα, και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν ξεφορτωθούν λίγο τα κλισέ και αποφύγουν στο μέλλον γκάφες σαν κι αυτές που περιγράψαμε στην εισαγωγή, μπορεί και να καταφέρουν να κάνουν το όνομά τους να ακουστεί.