Ίσως μία από εκείνες τις στιγμές που ως ενασχολούμενος με αυτό το χώρο θα θυμάμαι για πάντα, ήταν η συνέντευξη με τον Gus G. Ο ηγέτης των Firewind και κιθαρίστας του Ozzy Osbourne, που σε documentary για Έλληνες καλλιτέχνες με διεθνή καριέρα, θα έχει μία σίγουρη θέση από τον ιστορικό του μέλλοντος, μίλησε στο RockinAthens.gr και τον Χρήστο Ζαρκαδάκη για την δεκάχρονη ιστορία της μπάντας και για άγνωστες πτυχές της πορείας των Firewind μέχρι σήμερα. Δε θέλουμε να πούμε πολλά ακόμη, σας παρουσιάζουμε τον Gus G!
Κώστα κατ’ αρχάς να πω χρόνια πολλά για τα 10 χρόνια της μπάντας…
Ευχαριστώ!
Θα ήθελες να ξεκινήσουμε με κάτι που θες να θυμάσαι ή να ξεχάσεις μετά από όλα αυτά;
Κοίτα, δεν ήταν όλα ρόδινα για το συγκρότημα (γέλια, ο Μάρκος, η γάτα του Gus G μας διακόπτει βίαια!). Γενικά, κάθε μας δίσκος ήταν και ένα βήμα παραπάνω μεν αλλά πολλές φορές τα πράγματα έγιναν κάτω από δύσκολες συνθήκες, αλλαγές line up, εταιρειών αλλά παρ’ όλο που με ακούς να το λέω δύσκολα αυτή τη στιγμή, δεν έχω κάτι να ξεχάσω και είμαι πολύ υπερήφανος για ό,τι έχουμε καταφέρει.
Ας μιλήσουμε λίγο για το “Few Against Many”. Στον κόσμο φάνηκε να αρέσει, πήγε καλά και ήταν κάτι διαφορετικό σε σχέση με τις τελευταίες δουλειές σας. Είδα αρκετές διαφορές, ήταν πιο ευθύς…
Ναι, ήταν ένα straightforward heavy album, είχε πιο πολλή έμφαση στις κιθάρες, διαφορετική παραγωγή και σκόπιμα γιατί δε θέλαμε να επαναλάβουμε ό,τι κάναμε με το “Allegiance”, το “Premonition” ή το “Days Of Defiance”. Θεωρώ ότι έγινε κάτι παρόμοιο με την αλλαγή του ήχου μας που είχαμε από το “Forged By Fire” σε σχέση με το “Allegiance”.
Όντως, και εγώ τον ίδιο παραλληλισμό έκανα στο μυαλό μου. Ωστόσο, το γεγονός ότι αυτή τη φορά σχεδόν όλα τα μέλη της μπάντας, έχουν κάποιο άλλο project δίπλα. Εσύ με τον Ozzy, ο Μπάμπης με τους Outloud, ο Apollo με τους Βeggars. Σας επηρεάζει αυτό;
Ως προς τι ακριβώς;
Ως προς τις σχέσεις σας μεταξύ σας, το χρόνο που έχετε.
Δε μπορεί να πει κάποιος ότι έχουμε λιγότερο χρόνο. Δισκογραφικά είμαστε συνεπείς και κάνουμε 60-70 shows το χρόνο και παγκόσμιες περιοδείες. Στην περίοδο του “Days Of Defiance”, τα παιδιά είχαν περισσότερο χρόνο και είπαμε ότι τα παιδιά μπορούσαν να κάνουν και κάτι άλλο, άλλωστε όλοι ασχολούνται αποκλειστικά με τη μουσική αλλά όταν έρχεται η ώρα να δουλέψουμε για τους Firewind, είναι για όλους, πρώτη προτεραιότητά μας.
Βοηθάει το γεγονός ότι τα projects που έχουν είναι τελείως διαφορετικά, μουσικά;
Αν ρωτήσεις και τους ίδιους, δε θα ήθελαν να κάνουν το ίδιο! Έχουμε τους Firewind για να παίζουμε αυτή τη μουσική!
Πάμε σε άλλο θέμα. Κάτι που μου έκανε τεράστια εντύπωση και πρέπει να είστε η πρώτη Ελληνική metal μπάντα που το καταφέρνει, να περάσει σε πωλήσεις Έλληνα καλλιτέχνη…των μπουζουκιών εννοώ!
(Γέλια) Όντως! Και ήμασταν πρώτοι στα charts όχι για μία αλλά για δύο εβδομάδες και αυτό είναι μια τρανή απόδειξη ότι υπάρχουν εκεί έξω πολλοί φίλοι της μπάντας και του heavy metal γενικότερα και δεν ήταν μία νίκη μόνο για εμάς και το Ελληνικό heavy metal αλλά για το metal γενικότερα. Μάλιστα, με έπαιρναν τηλέφωνο την επομένη της ανακοίνωσης ξένα περιοδικά για να με συγχαρούν που ρίξαμε αυτόν τον Justin Bieber!
Πράγματι, σε κουβέντες που είχα με κόσμο, ό,τι στυλ ήχου rock ή heavy metal και αν ακούνε, το χαρήκαν το ίδιο, σαν να κέρδιζε η εθνική ομάδα!
Ακριβώς έτσι είναι, όλοι όσοι ακούμε αυτή τη μουσική πιστεύω ότι χαρήκαν.
Σε συνέχεια αυτού, την Κυριακή που μας πέρασε (σ.σ. 2 Δεκεμβρίου), σε ειδήσεις στην τηλεόραση, ένα κανάλι παρουσίασε ως “μεγάλη είδηση” ένα ρεπορτάζ με τίτλο “Έλληνας ο κιθαρίστας του Ozzy Osbourne”, σαν να ήταν κάτι καινούριο…τρία χρόνια μετά…εγώ εκνευρίστικα πάντως που το θυμήθηκαν τώρα
Ναι…ωραία! (γέλια) μου το είπαν και άλλοι αυτό! Ε, δεν είναι λόγος να εκνευρίζεσαι, καλό είναι να το μάθουν και κάποιοι που δεν το γνώριζαν, promotion είναι, δεν είναι κακό!
Πάμε σε ένα άλλο θέμα, έχεις ξαναερωτηθεί στο παρελθόν. Θα σε ρωτήσω για κάποιους καλλιτέχνες για τους οποίους θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου. Ο ένας είναι ο Μανώλης Χιώτης, σε έχει επηρεάσει στον τρόπο που παίζεις, τελικά;
Εσύ θεωρείς ότι με επηρεάζει;
Σε κάποια σημεία, ακούγοντας τις τεχνοτροπίες σας, θα έλεγα ναι.
Ενδιαφέρον, υποσυνείδητα ναι αλλά δεν γνωρίζω πολλά για τη μουσική του εκτός από ένα κομμάτι του που κάναμε διασκευή. Δεν μπορώ να σου πω ότι είμαι επηρεασμένος αλλά τον θεωρώ κορυφαίο στο είδος του. Στο παίξιμό του είχε latin περάσματα, όπως και ο Al Di Meola, που μου αρέσει πάρα πολύ, χωρίς να είμαι fan του latin ή της jazz ή της fusion και ο τελευταίος μου αρέσει πάρα πολύ.
Δεύτερο όνομα, ο Ozzy Osbourne. Πώς ένιωσες τις δύο φορές που έπαιξες στην Ελλάδα;
Την πρώτη φορά, η αλήθεια είναι ότι είχα τρακ γιατί είναι δύσκολο να παίζεις στη χώρα σου. Τη δεύτερη φορά ήταν σίγουρα πιο εύκολο, το είχα ξανακάνει και είχε και guests το show, ήταν κάτι διαφορετικό. Αλλά είναι ένα εκπληκτικό συναίσθημα…
Συνεχίζω, πώς ήταν να παίζεις με δύο τεράστιους κιθαρίστες;
Και είδωλά μου, όπως είναι είδωλα κάθε ανθρώπου που παίζει ηλεκτρική κιθάρα. Απίστευτο συναίσθημα.
Από τους Firewind, τι να περιμένουμε, πέραν των shows σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη;
Κοίτα, η ιδέα αυτών των shows είναι ότι παίζουμε σε πιο μικρά, ζεστά venues, διαλέξαμε πιο μικρά και ωραία clubs (Κύτταρο και 8Ball) θα παίξουμε δύο διαφορετικά set σε κάθε πόλη και θα περιέχονται πολλά obscure τραγούδια που δεν έχουμε αγγίξει ποτέ. Σκοπεύουμε να ηχογραφήσουμε και τις 4 εμφανίσεις για να κυκλοφορήσουμε με τη Century Media ένα live cd για τα 10 χρόνια της μπάντας.
Θα κυκλοφορήσει μόνο στην Ελλάδα;
Δεν γνωρίζω ακόμη όλες τις λεπτομέρειες. Θέλω να έχει ένα διαφορετικό setlist και θα περιέχονται αρκετά, λιγότερα γνωστά τραγούδια, κάτι διαφορετικό σε σχέση με το “Live Premonition” αλλά θα είναι εξ ολοκλήρου ηχογραφημένο στην Ελλάδα.
Θέλω να μου πεις ένα τραγούδι των Firewind για το οποίο είσαι υπερήφανος, λες “ναι, εγώ το έχω γράψει αυτό!”
Χμ…δεν ξέρω! Αυτό που ξεχωρίζω είναι το ομότιτλο από το “Few Against Many”, είμαι πολύ υπερήφανος επειδή είναι heavy, έχει μελωδία και δραματικό συναίσθημα. Μου αρέσει η μίξη που έγινε! Το “Falling To Pieces”, το “I Am The Anger” ίσως και το “The Fire And The Fury”. Πολλοί μάλιστα κιθαρίστες μου έχουν πει ότι το τελευταίο τους ενέπνευσε να παίξουν κιθάρα.
Είναι και το πρώτο σας που άκουσα και ακόμη συνεχίζω…
Κατά ένα περίεργο λόγο και άλλοι παρότι είναι instrumental!
Ένα τραγούδι που σε παίδεψε πάρα πολύ σε αυτά τα δέκα χρόνια;
Το “Another Dimension” από το “Few Against Many”. Το riff του ήθελε πολλή μελέτη! Γενικά, όμως, σε όλα τα album υπήρχε πολύ καλό κλίμα, αυτή τη φορά μου θύμισε το πώς ήμασταν στο “Allegiance”. Ένα album, όμως, που να σου πω την αλήθεια δεν μου άρεσε το κλίμα που υπήρχε όταν το ηχογραφούσαμε, ήταν το “Days Of Defiance”. Υπήρχε ένταση στη σχέση μας με όλες τις αλλαγές που είχαν γίνει και στη ζωή μου, υπήρχε κάτι που δυσκόλεψε πάρα πολύ εκείνες τις μέρες.
Ποιο ήταν το πρώτο metal album που σου έκαναν δώρο ή αγόρασες μόνος σου;
Θυμάμαι το πρώτο cd, όχι βινύλιο! Μου είχε πάρει ο πατέρας μου το πρώτο μου Cd Player και μάζεψα τρία χιλιάρικα και πήρα ένα tribute στους Black Sabbath το 1993! Δεν ξέρω γιατί! Το πρώτο μου album ήταν ή το “Odyssey” ή το “Live In Leningrand” του Malmsteen! (γέλια)
Τέλος, μιλώντας με άλλες Ελληνικές μπάντες, αυτό που λένε όλοι είναι ότι ο κόσμος είναι πιο ενθουσιώδης στα live, λόγω της κατάστασης. Τι θέλετε να πείτε στον κόσμο;
Έχεις ένα δίκιο, λόγω της κατάστασης ο κόσμος το ρίχνει έξω. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε (σ.σ. 1-2 Δεκεμβρίου) έγιναν πολύ καλά live στη Θεσσαλονίκη και πήγαν πολύ καλά! Εμείς πάντα στα live μας γίνεται ένας χαμός από τον κόσμο και περιμένουμε να δημιουργήσουν τον ίδιο χαμό οι φίλοι μας και αυτή τη φορά. Είμαστε περίεργοι να δούμε τις αντιδράσεις σε τραγούδια που θα ακούσει ο κόσμος για πρώτη φορά. Δε σου κρύβω ότι θέλει μεγάλη προσπάθεια από εμάς να βγάλουμε 30 τραγούδια στην πρόβα…
Κώστα, χάρηκα πολύ που τα είπαμε, θα τα πούμε στο τέλος του μήνα! Καλή επιτυχία σε όλα!
Χάρηκα και εγώ, τα λέμε!