Την Κυριακή το βράδυ, το Gazarte μετατράπηκε σε επίκεντρο του black metal, φιλοξενώντας ένα από τα καλύτερα και πιο άρτια lives που θα ζήσουμε φέτος. Οι Grima, Ultar και Non Est Deus ένωσαν την μαυρίλα τους και χάρισαν στο αθηναϊκό κοινό μια αξέχαστη εμπειρία που ανέβασε τον πήχη ψηλά για ό,τι ακολουθήσει.
Ανταπόκριση: Πάνος Κουτσουράδης / Φωτογραφίες: Ηλίας Σταθόπουλος
Οι Non Est Deus, η άλλη μπάντα του Noise των Kanonenfieber, όχι μόνο αποτέλεσαν την τέλεια επιλογή για να ανοίξουν την συναυλία, αλλά οριακά έκλεψαν την παράσταση από τους headliners. Η σκηνή μετατράπηκε σε τελετουργικό βωμό με τρεις σταυρούς διακοσμημένους στο μπροστινό μέρος και ο Noise, με καλυμμένο πρόσωπο, να καθηλώνει με την εκφραστικότητα των κινήσεών του. Ο ήχος τους ήταν αψεγάδιαστος και η απόδοσή τους σοκαριστική, με κάθε κομμάτι να βαράει χωρίς έλεος. Μέχρι και η αποχώρησή τους από την σκηνή ήταν ψαρωτική. Μέσα σε σαράντα λεπτά παρέσυραν τα πάντα στο διάβα τους, προσφέροντας μια ιδανική εισαγωγή για τη συνέχεια της βραδιάς.
Την σκυτάλη πήραν οι Ultar, συνεχίζοντας το μακελειό που ξεκίνησαν οι προηγούμενοι. Ο ήχος παρέμεινε εξαιρετικός, με ελάχιστες εξαιρέσεις κατά την διάρκεια του set, ενώ το κατάμαυρο feeling διαχεόταν στον χώρο. Highlights της εμφάνισής τους ήταν αναμφισβήτητα τα “Azathoth” και “Kadath”, ενώ το υπόλοιπο setlist αντλούσε δύναμη από την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, “At the Gates of Dusk”. Το κοινό αγκάλιασε την μπάντα και έδειχνε να γουστάρει όσο περνούσε η ώρα, με το headbanging να γίνεται αναπόφευκτο και το χειροκρότημα εντονότερο. Όλη η μπάντα ήταν άψογη, αλλά ο Gleb Sysoev ήταν αυτός που ξεχώρισε λίγο περισσότερο με τα αρρωστημένα του φωνητικά. Και το respect προς το πρόσωπο του μεγάλωνε όλο και πιο πολύ, όσο σκεφτόσουν ότι μετά από λίγη ώρα θα ξανανέβει στη σκηνή για λογαριασμό της κύριας μπάντας του, τους Grima.
Ήρθε λοιπόν η ώρα για το σκοτάδι των Ρώσων να απλωθεί σε όλο το venue. Για περίπου μία ώρα δεν ζήσαμε απλώς ένα live, αλλά μια ολόκληρη ιεροτελεστία. Η εμφάνισή τους με μαύρες φορεσιές και creepy μάσκες έδενε απόλυτα με την απόκοσμη ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει. Τα πάντα ήταν μελετημένα, ακόμα και οι κινήσεις τους πάνω στη σκηνή. Ο ήχος τους ήταν κρύσταλλο, επιτρέποντας στη μουσική τους να μας ταξιδέψει εκτός πραγματικότητας, σε μέρη στοιχειωμένα. Η εμφάνισή τους, όπως ήταν και λογικό, βασίστηκε στο φρέσκο “Nightside”, το οποίο -αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κόσμου- ήδη έχει αγαπηθεί. Βέβαια δεν έλειπαν και κομμάτια από τις προηγούμενες δουλειές τους, όπως το “Moonspell and Grief”, το επικών διαστάσεων “Shrouded in Darkness” και το “Siberian Sorrow” που μοιράζονται την πρωτιά για τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές ολόκληρης της βραδιάς.
Τα συναισθήματα που σου δημιουργούν οι Grima στα albums τους, στο live το κάνουν επί δέκα. Η σκηνική τους παρουσία σε συνδυασμό με τα ωμά black metal ξεσπάσματα και τα μελωδικά περάσματα σε στέλνουν κατευθείαν στα χιονισμένα δάση της Σιβηρίας. Η θεατρικότητα ήρθε και έδεσε, με τον frontman να προσθέτει στο ντύσιμό του κλαδιά προς το τέλος του setlist, δίνοντας την εντύπωση ότι όντως πρόκειται για ένα πλάσμα εξωτικό. Την ίδια στιγμή, η υπόλοιπη μπάντα σιγοντάρισε και συνέβαλε καθοριστικά στην δημιουργία μιας τελετουργικής ατμόσφαιρας, κρατώντας τους θεατές καθηλωμένους καθ ‘όλη τη διάρκεια.
Χωρίς δεύτερες σκέψεις, πρόκειται για ένα από τα πιο δυνατά “πακέτα” του ακραίου ήχου που έχουμε παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια. Τρεις μπάντες που πρόσφεραν απλόχερα ένταση, ατμόσφαιρα και θεατρικότητα σε ένα κοινό που έφυγε χορτασμένο, έχοντας βιώσει μια εμπειρία που ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
