Το Σάββατο στο BUMS, η Barcode Music διοργάνωσε μία βραδιά με μπόλικο ροκ, ψυχεδέλειες, doom, post metal κι όλα αυτά τα όμορφα που συνεπάγεται μία βραδιά με τους Mock Τhe Mankind, SuperSoul, Amniac, και Green Yeti.
Ανταπόκριση: Ελπίδα Πουρναρά / Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου (περισσότερες εδώ)
Το σκηνικό -ως έπρεπε- στήθηκε στο υπόγειο, με τον χαμηλό φωτισμό και τις εναλλαγές του μπλε και του κόκκινου να εντείνουν το ψυχεδελικό της υπόθεσης. Κάπως έτσι, λίγο μετά τις 21:00 ξεκίνησε η βραδιά, με τους Mock The Mankind, μπάντα που μου κίνησε το ενδιαφέρον από το όνομά της και μόνο, πολύ πριν τους ακούσω live. Με επιβεβαίωσε και με κέρδισε το δέσιμό τους και η σταθερότητά τους στο παίξιμο. Το instrumental post/doom υλικό τους από τον επερχόμενο full-length δίσκο τους, παρουσιάστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ωστόσο, από περιέργεια για το τελικό αποτέλεσμα, θα με ενδιέφερε κάποια στιγμή να συμπεριληφθεί σε μελλοντικό act κάποιο κομμάτι με φωνητικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έλειπε κάτι από την εμφάνισή τους.
Στη συνέχεια on stage βρέθηκαν οι Supersoul. Το τρίο που δείχνει να πορεύεται με σταθερά βήματα στον heavy blues και κατά στιγμές stoner ήχο, ανέβασε το τέμπο. Η ένταση στα τύμπανα και ο δυναμισμός των συγχορδιών σε κιθάρα και μπάσο έκαναν πολλά σώματα να κινούνται ρυθμικά. Ευχάριστοι καθ’ όλη τη διάρκεια του set τους, μάζεψαν τις παρέες που είχαν ήδη έρθει κοντά στη σκηνή και δημιούργησαν μία όμορφη ατμόσφαιρα λίγο πριν υποδεχτούμε τους post-metallers Amniac.
Τα φώτα άρχισαν πάλι να παίζουν και τότε εμφανίστηκε το sludge/post hardcore κουαρτέτο από τον Πειραιά, aka Amniac. Παρουσίασαν υλικό από τον εν έτει 2014 δίσκο τους «Infinite» σε μία ομολογουμένως άρτια εμφάνισή τους. Μια εμφάνιση που χαρακτήρισαν η λιτότητα, η μεστότητα και η δυναμικότητα μιας καλοδουλεμένης μπάντας, η οποία κατάφερε να διατηρήσει τις ισορροπίες παρόλη τη μικρή αλλαγή στο ρόστερ τους, που θέλει τον Αντώνη για λόγους στρατιωτικούς να αντικαθίσταται από τον Γιάννη (γνωστό από τους Whatever End). Η σχεδόν στουντιακή εκτέλεση των κομματιών, μου άφησε τις θετικότερες των εντυπώσεων και με έκανε να νιώσω σχεδόν άσχημα που άργησα τόσο να τους δω live.
Για το κλείσιμο της βραδιάς, κάτι σαν αποθεραπεία, ήρθαν οι Green Yeti. Δίνοντας έμφαση στην εκτέλεση των κομματιών τους, χωρίς πολλά λόγια, ο ήχος τους μας οδήγησε σε ψυχεδελικά και ολίγον τι σκοτεινά doom μονοπάτια. Μας χαρίστηκε ένα «τζαμάρισμα» που ενισχύθηκε από το γεγονός ότι το live έγινε σε υπόγειο χώρο, δένοντας με το περιβάλλον. Προσωπικά μου θύμισε λίγο και τον Σεπτέμβρη στην παραλία του Σχοινιά, στο περασμένο Praise the Fuzz. Αναμένουμε νέο υλικό και την επόμενη εμφάνιση του τρίο στο πλάι των Stoned Jesus και Dopelord τον επόμενο μήνα.