Αν μη τι άλλο, περίεργοι καιροί. Οι Gorillaz, το πιο επιτυχημένο εικονικό συγκρότημα, βρίσκονται στην εποχή ένα, μία νέα σειρά επεισοδίων γεμάτη χρώμα και δράση, από τα γνωστά αξιόλογα animated video clips που συνοδεύουν τη μουσική τους. Αυτήν τη φορά, θα προσκαλέσουν από διαφορετικούς κόσμους καλεσμένους, ώστε να σχηματίσουν το 7ο τους album, γιορτάζοντας κάπως έτσι τα 20+ χρόνια συνύπαρξης, που συμπίπτει με το τέλος του 2020, με υπαινιγμούς συνέχειας.
Βρισκόμαστε σε μία διαστημική, electro pop ζώνη, ως αφετηρία, παρέα με τον Robert Smith, spinning around σε κυκλικά επαναλαμβανόμενα μοτίβα, “Strange Timez”, αφού και η γη παραδόξως, εξακολουθεί να γυρίζει. Στον αποθηκευτικό μας χώρο, οι Beck, συντελούν στην γήινη προσέγγιση μεταξύ ψυχής και καθρεφτίσματος, οπότε συναισθηματικά, μας κινούν σε πιο γνώριμα, “The Valley Of The Pagans”, trip pop μουσικά βαδίσματα. Το μελωδικό κύμα του “The Lost Chord” (feat. Leee John), θυμίζει έπος των Arctic Monkeys, μεταδίδοντας την απόλαυση στην πολυτέλεια της ελευθερίας, αφού όλα δείχνουν πως θα είναι το επικρατέστερο ‘missing feeling’.
Επιεικής θα σταθώ στα επόμενα παιχνιδιάρικα tunes και στην προσπάθεια του “level up (in) the world”, σπάζοντας έτσι την απόλυτη ησυχία, όπως και την απουσία της επαφής. Επόμενη στάση το “The Pink Phantom”, όπου καλείται ο Elton John με τα λυρικά του περάσματα (φωνή-πιάνο), να μας ανατριχιάσει ανεκτά, υπό την ιστορία μίας όμορφης σχέσης που τελείωσε και έχει αφήσει γλυκές αναμνήσεις, αλλά και κρυφές ελπίδες – φαντασιώσεις σύνδεσης, στην «άλλη πλευρά». Μελαγχολικά, διάσπαρτα hip-hop/rap beats από τον Kano, ανεξάρτητοι soul, μεσογειακοί ήχοι από την Roxani Arias, συνθέτουν το “Dead Butterflies”. Punk ρυθμοί, ψυχεδελικά synths και δυνατά drum machines, σε συνεργασία με slowthai και Slaves, στο ειρωνικό “Momentary Bliss”.
Τεχνικό, funky, τσαχπίνικο αν και καραντινάτο το “Simplicity”με την παρουσία της Jane As Police Woman, κερδίζει παρομοίως τα credits. To afro dub, ερωτικό “With Love To An Ex”, μας γνωρίζει την Moonchild Sanelly και την future ghetto punk μουσική εκδοχή της. Άκρως χορευτικό. Εννοείται πως θα αναφέρω και το κοφτερό “How Far?”, με αφιέρωση στα λόγια του Tony Allen, “I want to take care of youngsters – they have messages and I want to bring them on my beat” ) εκφραζόμενα μέσω του Skepta, σαν τιμή στην δίκαιη, ‘I hope you’re ready for the truth that you’re gonna discover’ οπτική. Σπουδαία δουλειά.