Δεν χωράνε δεύτερες σκέψεις στο ότι οι Gojira είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο επιδραστικά συγκροτήματα της εποχής που ζούμε. Εχουν όλο το πακέτο για να τους χαρακτηρίζουμε έτσι. Το μαρτυράει άλλωστε η πορεία τους μέχρι σήμερα, καθώς και τα ισοπεδωτικά live τους. Κατάφεραν γρήγορα με τις εξαιρετικές δουλειές τους να γίνουν σημείο αναφοράς στον παγκόσμιο μεταλλικό ήχο. Εχουν στρογγυλοκαθίσει στο θρόνο τους χάρης το From Mars to Sirius και έκτοτε ανεβαίνουν επίπεδα. Κάθε δίσκος τους και εξέλιξη. Κάθε νέα τους κυκλοφορία και ένα επόμενο βήμα. Με το καινούριο τους album, αυτό το βήμα μετατρέπεται σε ένα τεράστιο άλμα. Το Fortitude, που έρχεται με ένα εξώφυλλο a la Emperor of Sand, όχι μόνο σηματοδοτεί μία νέα εποχή για την ίδια την μπάντα, αλλά ταυτόχρονα έχει όλα τα φόντα να σπρώξει λίγο πιο μπροστά την μουσική που αγαπάμε.
Κάλλιστα θα μπορούσαν να το παίξουν safe, να επαναλάβουν απλώς το χθες τους και να είναι όλα μέλι – γάλα. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν ταιριάζει στο μέγεθος των Gojira. Δεν το έπραξαν μέχρι τώρα και από ό,τι μας έχουν δώσει να καταλάβουμε δεν έχουν σκοπό να το κάνουν. Σε αυτή εδώ την κυκλοφορία οι Γάλλοι κοιτάνε μακριά στο μέλλον, χωρίς φυσικά να λείπουν οι κλεφτές ματιές στο παρελθόν τους. Πειραματίζονται ακόμα περισσότερο και παρ’ όλα αυτά η μουσική τους ταυτότητα παραμένει αναλλοίωτη. Εχουν κρατήσει τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν (ιδιαίτερα από The Way of All Flesh), τα έχουν συνδυάσει με τις ατμόσφαιρες των δύο τελευταίων δίσκων και έχουν προσθέσει αρκετές νέες πινελιές που κάνουν την διαφορά, εκπλήσσοντας ευχάριστα τον ακροατή.
Οι Gojira σε ένα ντελίριο συνθετικού οίστρου και δημιουργικότητας έχουν γεννήσει ένα έργο που συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Είναι βαρύ και συνάμα έχει μελωδικές εκρήξεις που φαντάζουν τέλειες σε γεμάτα στάδια. Εδώ μέσα γίνεται παρέλαση από riffs, το groove είναι δολοφονικό, οι ογκώδεις μπασογραμμές είναι ασήκωτες, ενώ ο Mario Duplantier με το drumming του παραδίδει μαθήματα (πάλι). Όσον αφορά τον Joe Duplantier, ο τύπος απλά αποδεικνύει για ακόμα μία φορά ότι δικαίως τον συναντάμε ανάμεσα στους κορυφαίους.
Ως προς το περιεχόμενο, οι Γάλλοι, σαν ανήσυχα πνεύματα που είναι, μας περνάνε μηνύματα όπως μόνο εκείνοι ξέρουν, με τον πιο σωστό τρόπο, χωρίς να θέλουν να το παίξουν ρήτορες. Χρόνια φωνάζουν για τα καταστροφικά σφάλματα της ανθρωπότητας εις βάρος του έρμου του πλανήτη και αυτό εννοείται δεν αλλάζει ούτε τώρα. Προσπαθούν να μας βάλουν σε σκέψεις, να προβληματιστούμε για το τι συμβαίνει τριγύρω και μας προτρέπουν να αλλάξουμε τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στην φύση πριν να είναι πολύ αργά. Σημαντικός δίσκος που σε εμπνέει να δράσεις.
Αν με το ζόρι έπρεπε να διαλέξω τα highlights, οι επιλογές μου θα ήταν το Into the Storm με το επικό refrain, το Sepultura-ικό Amazonia, το catchy Another World, το The Chant που αποτελεί το The Shooting Star του δίσκου και το Grind με το ανατριχιαστικό του φινάλε.
Οι Gojira τα κατάφεραν ξανά, κυκλοφορώντας ένα album που θα γιγαντώσει ακόμα περισσότερο το όνομά τους. Το Fortitude είναι μεγάλος δίσκος και θα τον μνημονεύουμε σε λίγο καιρό από τώρα για τις ευαισθησίες του, την αμεσότητά του και φυσικά την έμπνευσή του.