Οι Gioumourtzina είναι ένα μουσικό σχήμα που δημιουργήθηκε το Μάιο του 2014 στη Θεσσαλονίκη από τους Ανέστη Νείρο (synths/drum machines/φωνή) και Γιάννη Τσελίκα (ηλεκτρικό μπάσο), οι οποίοι μίλησαν στη Μαρίλη Κουλολιά με αφορμή την εμφάνισή τους στο πλευρό των Sleep Party People στο Gagarin 205.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: σας λένε Gioumourtzina, τροποποιημένα Κομοτηνή. Πώς προέκυψε αυτό;
Ανέστης: Καθόμασταν μια μέρα με ένα φίλο ζωγράφο, τον Άκη Καράνο και ψάχναμε όνομα για ένα project που θα κάναμε μαζί. Τελικά η φάση δεν έκατσε μεταξύ μας και εγώ κράτησα (με την άδεια του φυσικά) το όνομα για τη μπάντα. Μπορώ να πω δηλαδή ότι δεν ήταν δική μου ιδέα το όνομα των Gioumourtzina, και να ευχαριστήσω τον Άκη για την εμπνευσμένη του συμβολή!
Γιάννης: Εμένα να σου πω την αλήθεια, αρχικά δε μου άρεσε καθόλου η ιδέα να ονομαστεί έτσι το συγκρότημα. Απ’ τη στιγμή όμως που δεν είχα κάτι καλύτερο να προτείνω, έμεινε ως έχει. Περισσότερο με απασχολούσε τότε ο μουσικός μας προσανατολισμός παρά το όνομα.
Πώς σχηματίστηκε το συγκρότημα;
Ανέστης: Ξεκίνησα να γράφω κάποιες ιδέες, στις οποίες ήθελα να προσθέσω κάποια live όργανα. Το πρώτο όργανο που σκέφτηκα, φυσικά ήταν κιθάρα. Ήρθα σε επαφή με κάποιους ανθρώπους, με τους οποίους τελικά δεν κατάφερα να συνεργαστώ. Εκείνη την περίοδο έτυχε να κάνω παρέα με ένα μουσικό, ο οποίος μου πρότεινε ένα φίλο του μπασίστα, τον Γιάννη. Και είπα γιατί όχι; Ας δοκιμάσω να βάλω μπάσο. Για καλή μου τύχη βέβαια, ο Γιάννης δεν είναι ένας κλασσικός μπασίστας που θα έρθει να γράψουμε μπάσο μόνο με το καρφί του και το όργανο, αλλά ψάχνεται, όπως θα ψαχνόταν ένας κιθαρίστας, με τη μόνη διαφορά ότι έχει περισσότερα πετάλια.
Γιάννης: Θυμάμαι πως γνωριστήκαμε μέσω ενός κοινού γνωστού και μετά τον πρώτο καφέ δεν ήμουν τόσο σίγουρος αν ήθελα να συνεργαστώ με τον τύπο. Μιλούσε ασταμάτητα δίχως ειρμό στις σκέψεις του και επιπλέον άφηνε το σκυλί του να μου ορμάει. Πρέπει να μου πήρε 2 με 3 ώρες να βγάλω όλες τις τρίχες από τα ρούχα μου και μαζί με κάθε τρίχα έβγαινε κι ένα μπινελίκι.
Είχατε προηγουμένως συμμετάσχει σε άλλα μουσικά σχήματα;
Ανέστης: Ναι, από τα 19 μου συμμετέχω σε σχήματα άλλων, έιτε δημιουργώ δικά μου προσωπικά projects. Προσωπικά μου projects μπορείτε να βρείτε μέσω της 33 recordings σαν “in harlem”, ενώ έχω κάποια κομμάτια στο youtube σαν “toyboy”. Πριν δημιουργήσουμε τους Gioumourtzina τραγουδούσα και έπαιζα πλήκτρα για τους Lunarmare.
Γιάννης: Από το 2004 είμαι σε συγκροτήματα, είτε αυτά είναι συγκροτήματα διασκευών είτε με δική τους δισκογραφία. Είχα την τύχη να έχω παίξει διάφορα είδη μουσικής.
Υπηρετείτε ένα ηλεκτρονικοψυχεδελικό (sic), κάπως 80’σ προσαρμοσμένο στο σήμερα, ιδίωμα. Είχατε ως συγκρότημα εξ’ αρχής αυτή τη κατεύθυνση ή προέκυψε στην πορεία;
Γιάννης: Δεν υπήρχε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας. Ξεκινήσαμε έχοντας ως βάση το ότι δε χρειαζόμαστε κιθάρες κι ότι θα υπάρχει έντονη παρουσία synths.
Ανέστης: Νομίζω ότι είναι αποτέλεσμα των εντελώς διαφορετικών ακουσμάτων μας με το Γιάννη. Μπορώ να πω ότι εγώ ακούω λίγο πιο σύγχρονα πράγματα, ενώ ο Γιάννης είναι πιο κλασσικός… Όχι ότι αν του βάλω Jon Hopkins, δε θα ακούει όλη μέρα! Επομένως πρροέκυψε στην πορεία.
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης στη μουσική σας;
Ανέστης: Μπορώ να πω το δωμάτιο μου.
Γιάννης: Οτιδήποτε μας πλημμυρίζει με αρνητικές σκέψεις ίσως;; Αλλά πέρα απ΄τα κλισέ, οφείλω να ομολογήσω ότι έχει τύχει τη μελωδία σε ένα κομμάτι μας να την “συλλάβω” στον ύπνο μου ενώ έβλεπα όνειρο ότι ήμουν σε κοινή παρέα με τη Μενεγάκη και τον Λαλιώτη (τον υπουργό τουτου ΠΑ.ΣΟ.Κ).
Κάπου έπιασε το μάτι μου κάτι για το Pink Flamingos και την ταύτισή του με την φρικαλεότητα των σύγχρονων κοινωνιών, που μάλλον ξεπερνά τα προβαλλόμενα στην ταινία σκηνικά. Πιστεύετε ότι η παρακμή πυροδοτεί την καλλιτεχνική παραγωγή;
Ανέστης: Φυσικά, είναι ένα κίνητρο από τα πολλα. Σαν οποιαδήποτε κατάσταση που επηρεάζει την ψυχολογία, δημιουργεί συναισθήματα που για ένα καλλιτέχνη, πυροδοτούν την έμπνευση και τη διάθεση για έκφραση.
Γιάννης: Εννοείται ότι αν ζούσαμε σε έναν κόσμο όπου όλα λειτουργούσαν άψογα κι ήταν αγγελικά πλασμένος, δε θα μας προβλημάτιζε κάτι για να γράψουμε μουσική. Έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Είναι η κρίση περίοδος που η τέχνη οφείλει να μιλήσει ή να σωπάσει;
Ανέστης: Να φωνάξει.
Γιάννης: Επειδή ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε σε μόνιμη κρίση ως λαός, θα αποφύγω αυτή την ερώτηση μιας και με φέρνει σε εξαιρετικά άβολη θέση. Νομίζω πως θα ήταν προτιμότερο να την απαντήσει κάποιος από τους πολλούς δεινόσαυρους-καλλιτέχνες που εκτρέφουμε.
Ετοιμάζετε κάποιο νέο project;
Ανέστης: Ναι, έχουμε προσθέσει κάποια νέα κομμάτια στο setlist μας.
Γιάννης: Αυτή την περίοδο αναμένουμε την κυκλοφορία του πρώτου μας δίσκου από την Inner Ear Records. Το μυαλό μου βρίσκεται 100% στην προώθησή του και στο νέο υλικό που δουλεύουμε. Βέβαια έχει τύχει περιστασιακά να έχω βοηθήσει φίλους, που σέβομαι κι εκτιμώ, ηχογραφώντας γι αυτούς synths, μπάσα, κιθάρες κλπ αλλά ως εκεί. Βέβαια δε θα έλεγα μελλοντικά όχι σε κάποιο άλλο project που θα απείχε εννοείται μουσικά από το στυλ των Gioumourtzina. Μου αρέσει η εξέλιξη. Το να μένεις στάσιμος είναι σίγουρη καταδίκη.
Κάντε μια δήλωση σχετικά με την επερχόμενη συναυλία σας στο πλευρό των Sleep Party People!
Ανέστης: Ανυπομονώ γι’ αυτό! Εχουμε αλλάξει το στήσιμο μας, έχουμε καινούργια μηχανήματα και θέλουμε πολύ να δούμε πως ανταποκρίνονται, ειδικά σε ένα τόσο μεγάλο χώρο σαν το Gagarin. Και φυσικά, να απολαύσοιυμε και τους Sleep Party People!
Γιάννης: Πιστεύω πως ο κόσμος θα μείνει ικανοποιημένος συνολικά κι απο την πλευρά μας θα φροντίσουμε να μη βαρεθεί μέχρι να ανέβουν στην σκηνή τα Κουνέλια.