Το όνομα του Γιώργου Καρρά είναι γνωστό σε όσους μεγάλωσαν με τις Τρύπες και όχι άδικα, μιας και το μπάσο του ξεχώριζε μέσα στον κιθαριστικό καταιγισμό των Ζαμπέτα/Παπαδόπουλου αλλά και τις ερμηνείες του Αγγελάκα. Από τότε που οι Τρύπες ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους, τα ίχνη του Θεσσαλονικιού μπασίστα χάθηκαν για αρκετά χρόνια, μέχρι το 2023, όπου επέστρεψε με τον δίσκο «Ασκήσεις Απλότητας» και από εκεί στο σήμερα, όπου μας παραδίδει «Τα Υλικά Της Χαράς».
Μέσα στον δίσκο, ο Καρράς μελοποιεί ποίηση και πιο συγκεκριμένα του ποιητή Ανέστη Ευαγγέλου. Στην περίπτωση του Καρρά δεν έχουμε μια ξερή μελοποίηση, όπου η μουσική γίνεται απλά η συνοδεία των στίχων. Αντίθετα, εδώ η μουσική και ο στίχος γίνονται ένα ενιαίο σύνολο, πλούσιο σε ενορχηστρώσεις και σε εναλλαγές διαθέσεων. Αρχικά, με το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, που ξεκινά με πνευστά και έναν «χοροπηδηχτό» ρυθμό, για να δώσει πάσα στο πιο ακουστικό «Είναι Πολλοί». Στις δυνατές στιγμές του δίσκου, έρχεται να προστεθεί και η «Αγάπη», όπου επιστρέφουν τα πνευστά ως «πλάτη» στα πολλαπλά φωνητικά και τις χαλαρές κιθάρες. Ενώ το «Δίχως Καμιά Αυταπάτη» ίσως είναι κάποιας μορφής απάντηση στο πώς θα ακούγονταν οι Τρύπες εάν συνέχιζαν στο σήμερα. Λίγο αργότερα, έρχονται τα «Γυμνά Δέντρα» για να κερδίσουν τον ακροατή από την πρώτη ακρόαση με τα
χορωδιακά φωνητικά και τα «Λόγια Των Ποιητών», που έρχονται ως ένα ηλεκτρισμένο κλείσιμο.
Τα «Υλικά Της Χαράς» είναι ένας δίσκος ισορροπημένος, εμπνευσμένος, με ποικιλία στις ενορχηστρώσεις, που ταυτόχρονα καταφέρνει ν’ ακούγεται φρέσκος, αποφεύγοντας τις πολλές αναφορές στα μεγαλεία που γνώρισε στο παρελθόν ο δημιουργός του. Αναμφίβολα, η επιστροφή του Γιώργου Καρρά στη μουσική είναι από μόνη της ένα πολύ ευχάριστο γεγονός, που με έναν τέτοιο δίσκο γίνεται ακόμη πιο ευχάριστο.
