Ανταπόκριση: Σπύρος Ζαρμπαλάς | Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος
“Επιτέλους live!” Νομίζω πως αυτές οι 2 λέξεις που αναφώνησε ο Μιχάλης Δανδουλάκης, τραγουδιστής των Remember Lizzy, συνοψίζουν τις σκέψεις όλων όσων παρευρέθηκαν την Παρασκευή 11 Ιουνίου στην Τεχνόπολη για το Gimme Shelter Film Festival, το οποίο πραγματοποιήθηκε μετά από αρκετές αναβολές λόγω καραντίνας.
Να τονίσουμε αρχικά πως ο χώρος είχε στηθεί στην εντέλεια από την διοργάνωση, τηρώντας κάθε προφύλαξη, με το προσωπικό να βοηθά διακριτικά το κοινό στην τήρηση των μέτρων όταν υπήρχε ανάγκη. Μπαίνοντας στον χώρο, και εφόσον δεν είχε ξεκινήσει ακόμα η συναυλία, βρήκα τον χρόνο να περάσω από την πολύ όμορφη έκθεση φωτογραφίας “Fade Away Photo Exhibition”, η οποία περιλαμβάνει φωτογραφικό υλικό από τους Χρήστο Κισατζεκιάν, Jo Brent & Lindsay Melbourne. Aπό την απεικόνιση της συναυλιακής ιστορίας στην χώρα μας, σε εμβληματικά πορτραίτα καλλιτεχνών και τελικά σε αρκετό ανέκδοτο υλικό που αφορά τους Idles, αποτέλεσε το ιδανικό “ορεκτικό¨ για το υπόλοιπο της βραδιάς.
Τηρώντας απόλυτα το πρόγραμμα, ανέβηκαν στην σκηνή οι Remember Lizzy, μια από τις γνωστότερες ελληνικές tribute bands αφιερωμένη στο main theme της ημέρας, τους Thin Lizzy και τον Phil Lynott. Χωρίς να επηρεαστούν από την απουσία κόσμου και τις πρωτόγνωρες συνθήκες (που σε καμία περίπτωση δεν βοηθούσαν το κλίμα), προσπάθησαν να μας μεταδώσουν την διάθεσή τους και την ικανοποίησή τους που επιτέλους παίζουν και πάλι μουσική ζωντανά. Κάνοντας ένα πέρασμα από όλη την δισκογραφία των Ιρλανδών, και φυσικά από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, η μπάντα απέδωσε τα κομμάτια πιστά, με άριστο ήχο και εμφανή θέληση να ζεστάνουν το κοινό. Το θερμό χειροκρότημα που έπαιρναν πίσω μετά από κάθε κομμάτι τους έδινε την απαραίτητη δύναμη, και παρά την παγωμάρα υπήρχαν διάσπαρτα χαμόγελα και ενθουσιασμός στον κόσμο. Πως να μην υπάρχει άλλωστε, με κομμάτια σαν το “Are You Ready” και το “Don’t Believe A Word”…
Μετά την αποχώρηση των Remember Lizzy, ακολούθησε ένα Q&A με συντονιστή τον Δημήτρη Παπανδρέου και καλεσμένους τους Χάκο Περβανίδη, Χάρη Συμβουλίδη, και Σάκη Φράγκο. Ακούσαμε trivia για την ζωή του Phil, hints για την ταινία που θα ακολουθούσε, αλλά το βασικότερο, είδαμε τους Thin Lizzy και τον Phil μέσα από τα μάτια του κάθε ομιλητή. Τρείς άνθρωποι με διαφορετικά background μας εξιστόρησαν νοσταλγικές ιστορίες για την πρώτη τους επαφή με τον καλλιτέχνη, για την επιρροή που άσκησε πάνω τους μουσικά και πνευματικά, και προβληματισμούς που είχαν σχετικά με την ζωή του Lynott.
Άλλωστε, αυτό ήταν και το βασικό αντικείμενο του “Songs For While I’m away”. Η σχεδόν δίωρη ταινία, που δημιουργήθηκε από την Emer Raynolds, εστιάζει κατά κύριο λόγο στον άνθρωπο, γιο, πατέρα, φίλο και σύζυγο Phil Lynott και λιγότερο στον μουσικό του βίο. Δεν είναι ένα τυπικό music documentary, αλλά σκοπεύει να δείξει πτυχές του χαρακτήρα και της ζωής του Phil που δεν ξέραμε, μέσα από δηλώσεις της οικογένειας, φίλων και συνεργατών που τον έζησαν. Μόνο έτσι μπορεί κάποιος να διαβάσει πίσω από τις λέξεις των στίχων, και να νιώσει το νόημα των κομματιών που μας έχει αφήσει κληρονομιά αυτός ο πολύ μεγάλος καλλιτέχνης. Απόλυτα ισορροπημένη, η ταινία σε κανένα σημείο δεν παρέκλινε από την αντικειμενικότητα παρά το συναισθηματικό δέσιμο των ομιλητών με τον αδικοχαμένο rocker και κατάφερε χωρίς να κάνει κοιλιά να μας οδηγήσει από τα πρώτα του βήματα ως ο μόνος έγχρωμος στο σχολείο του, μέχρι την παγκόσμια καταξίωση και τελικά την κατρακύλα του στις ουσίες, που οδήγησε και στον πρόωρο θάνατό του. Προβλήθηκαν αρκετές εικόνες του που δεν έχουν δημοσιευθεί στο παρελθόν, καθώς και απολαυστικοί σχολιασμοί τόσο από τους bandmates του όσο και από μουσικούς που επηρέασε, όπως ο James Hetfield (Metallica) & ο Adam Clayton (U2). Ένα φοβερό tribute σε έναν άνθρωπο που ήθελε να ζήσει την ζωή του με τον δικό του τρόπο, έμεινε αυθεντικός, και τελικά νικήθηκε από τους δαίμονες που ποτέ δεν απέβαλλε από μέσα του.
