Τρία χρόνια χρειάστηκε ο ευφυής τραγουδοποιός Tobias Forge για να κυκλοφορήσει το album με το οποίο θα έκοβε κάθε δεσμό με το μεταλλικό του παρελθόν για να μεταλαμπαδεύσει στη γενιά του TikTok τον ήχο του 80’s hard και pop rock. Αυτό από μόνο του είναι ένας ευσεβής πόθος, αρκεί να συνοδεύεται από αντίστοιχη ποιότητα συνθέσεων, πράγμα που δυστυχώς δεν συμβαίνει.
Το εναρκτήριο “Peacefield”, παρά τον εμφανή «δανεισμό» του ρεφρέν από τους Journey, είναι εκπληκτικό κομμάτι που ζητάει επανειλημμένες ακροάσεις. Η συνέχεια γίνεται με τα δύο συμπαθέστατα singles “Lachryma” και “Satanized” με ξεσηκωτικά riffs και «κολλητικά» ρεφρέν. Εδώ δυστυχώς ξεκινά μία κοιλιά στο album, μεγαλύτερη από θαμώνα του BeerFest.
Η, μάλλον αχρείαστη, μπαλάντα “Guiding Lights” σε συνδυασμό με τα αναιμικά “Cenotaph” και “Missilia Amori” δημιουργούν ένα σερί fillers που δύσκολα σώζεται από το πραγματικά καλό “De Profundis Borealis” που περιγράφει τα εσώψυχα του Σκανδιναβού. Το συμπαθητικό “Marks of the Evil One” θα μπορούσε να είναι B-side κάποιου από τα προηγούμενα album, ενώ το “Umbra” στέκεται σαν φάρος ενδιαφέροντος κυρίως με τον Deep Purple-ικό διάλογο πλήκτρων – κιθάρας.
Δυστυχώς το έκτο album των Ghost, είναι η πρώτη μέτρια προς κακή κυκλοφορία τους, ενώ δεν βλέπω πως θα μπορούσε να εξελιχθεί μελλοντικά ο ήχος τους καθώς φαίνεται να έχουν φτάσει τη συνθετική μανιέρα του pop rock στο όριό της.
