Ένα χρόνο μετά το πολυβραβευμένο “Meliora”, που τους χάρισε το δεύτερο Grammy της καριέρας τους, οι Ghost φροντίζουν να κρατήσουν ζεστό το όνομα τους με το “Popestar” EP. Αν και δεν είμαι και ο μεγαλύτερος fan της μπάντας, το αντίθετο θα έλεγα για την ακρίβεια, η αντικειμενική πραγματικότητα είναι ότι οι Ghost αποτελούν μια από τις σημαντικότερες μπάντες της δεκαετίας που διανύουμε με συνεχείς κυκλοφορίες που μόνο ανεβάζουν το επίπεδο.
Στο δεύτερο EP τους μας παρουσιάζουν και πάλι τέσσερις διασκευές αλλά και ένα καινούριο κομμάτι, σε αντίθεση με το “If You Have Ghosts” του 2013 που ως πέμπτο τραγούδι είχε μια live εκτέλεση του “Secular Haze”. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως ξεκινώντας από το ολόφρεσκο “Square Hammer”. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό Ghost κομμάτι που άνετα θα μπορούσε να παίζει στο “Meliora” στην θέση κάποιου πιο αδύναμου κομματιού (επιλογή δική σας). Ωστόσο είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η γενικότερη κατεύθυνση είναι αυτή που ακολουθείται από την μπάντα στον τελευταίο τους δίσκο και απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το ύφος που είχαν στο “Opus Eponymus” ή και στο “Infestissumam”. Η φιγούρα του Papa Emeritus III βρίσκεται στο επίκεντρο, τόσο λόγο τίτλου αλλά και του κεντρικού ρόλου που παίζουν τα φωνητικά του στην προσέγγιση των κομματιών.
Στα των διασκευών λοιπόν, το “Nocturnal Me” των Echo & the Bunnymen είναι ανετότατα η καλύτερη διασκευή του EP. Καταφέρνουν να δώσουν ακόμα πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα σε ένα κομμάτι που είναι ήδη αρκετά spooky (trivia: το κομμάτι ακούγεται και στους τίτλους τέλους του πέπμτου επισοδείου του Stranger Things στην original εκδοχή του). Το “I Believe” των Simian Mobile Disco δεν με τρέλανε, αν και για να είμαι ειλικρινής δεν μου αρέσει και το κομμάτι γενικώς. Σίγουρα το πιο αδύναμο σημείο της κυκλοφορίας. Το “Missionary Man” των Eurythmics είναι η δεύτερη καλύτερη διασκευή του EP. Είναι γνωστό το πόσο αρέσουν στους Ghost κομμάτια τέτοιου τύπου, ανεβάζουν ταχύτητες, σκληραίνουν τον ήχο, επιτέλους παίζουν ζωτικό ρόλο οι κιθάρες αλλά ο Πάπας δεν καταφέρνει να δώσει στο κομμάτι την ενέργεια που βγάζουν οι Annie Lennox και Dave Stewart. Κλείσιμο με το “Bible” από Imperiet, ένα έτσι κι αλλιώς πολύ καλό κομμάτι. Σαν διασκευή δεν έχει να πει πάρα πολλά αλλά είναι σίγουρα μια πολύ καλή εκτέλεση του τραγουδιού και ταιριάζει πολύ σαν κλείσιμο του album.
Συνολικά το EP συνεχίζει από εκεί που άφησε το “Meliora” κατεβάζοντας λίγο όμως τα πολύ χαρούμενα pop στοιχεία και βάζοντας στη θέση τους πιο σκοτεινούς synth ήχους. Αν σας άρεσε το “Meliora” σίγουρα θα σας αρέσει και αυτό το EP. Αν είστε fan του “Opus Eponymus” δεν νομίζω ότι θα σας πει πολλά ούτε η καινούρια σύνθεση ούτε οι διασκευές. Αν πάλι γουστάρετε Ghost γενικότερα ρίχτε του μια ματιά και σίγουρα θα έχει μέσα κάτι για εσάς. Το “Popestar” σίγουρα πετυχαίνει τον σκοπό του να κρατήσει το όνομα του συγκροτήματος ζεστό και να τους βγάλει σε περιοδεία. Σαν κυκλοφορία θα έλεγα ότι κινείται σε μέτρια επίπεδα σε σχέση με τα δεδομένα που έχει θέσει το ίδιο το συγκρότημα. Εις αναμονή λοιπόν του album.