H πιο πολυσυζητημένη μπάντα του σκληρού ήχου αυτή τη στιγμή παραδίδει ένα ακόμη προφητικό έργο με το πέμπτο album της. Έτσι, όπως προέβλεψε την εξάπλωση της πανδημίας με το Prequelle (2018) έτσι και στο Impera, περιγράφει στιχουργικά την άνοδο και την πτώση των σύγχρονων αυτοκρατοριών, πάντα μιλώντας παραβολικά και με μεταφορές.
Παράλληλα στο μουσικό κομμάτι ο ευφυής Tobias Forge, ο ιθύνων νους πίσω από το συγκρότημα, στέλνει ένα ερωτικό γράμμα στο μελωδικό Hard Rock των 80’s προβάλλοντας έκδηλα τις επιρροές του. Εύκολα ακούμε τη δυναμική των Def Leppard στο ξεσηκωτικό Kaisarion, που αναφέρεται στη εμβληματική μορφή της Υπατίας. Με την ίδια ευκολία διακρίνεται ο Bon Jovi χαρακτήρας του Spillways, ενώ ο Don Dokken θα ήταν περήφανος για το Watcher in the Sky, του οποίου το ρεφρέν είναι αδύνατο να σου ξεκολλήσει από το μυαλό. Οι Van Hallen δίνουν το tempo στο Griftwood, ενώ κάπου μέσα στο πολυδιάστατο Respite On the Spitalfields ο Coverdale σηκώνει το stand του μικροφώνου στον αέρα σαν φαλλικό σύμβολο.
Είναι σαφές ότι ο Forge θέλει να απενοχοποιήσει τις μουσικές απολαύσεις της νιότης μας δημιουργώντας ένα έργο με πρώτο και κύριο στόχο την διασκέδαση. Τα ρεφρέν και τα θέματα επαναλαμβάνονται στο repeat στον εγκέφαλο του ακροατή, ενώ στο πιασάρικο της ακρόασης συμβάλουν η άψογη παραγωγή και ενορχήστρωση. Υπάρχουν όμως και κάποια τραγούδια που διαφέρουν. Στο Twenties, ένα κριτικό σχόλιο στην προεδρία Trump στις Η.Π.Α. ο Forge δίνει μια βαρυμεταλλική χροιά στο ρυθμό του τσιφτετελιού(!). Το Call me Little Sunshine, μάλλον το καλύτερο του album, φέρνει στο μυαλό τους Metallica εποχής Load, ενώ το Darkness at the Heart of my Love είναι μια γλυκύτατη power ballad.
To Impera θα κυριαρχήσει στα ηχεία των φίλων του σκληρού ήχου για τους επόμενους μήνες και δικαιολογημένα καθώς η ακρόασή του τρέχει σαν νεράκι. Πρέπει όμως να πούμε πως το καλλιτεχνικό αποτύπωμά του σαν μέρος της δισκογραφίας της μπάντας δεν είναι αντίστοιχα μεγάλο με τις προηγούμενες κυκλοφορίες της. Ο Forge έχει φτάσει το pop στοιχείο στο τέρμα και μοιάζει να γίνεται σιγά σιγά κάπως προβλέψιμος. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε που θα κατευθύνει το πλοίο της μπάντας στο μέλλον. Μέχρι τότε θα τραγουδάμε: “Searchlights…looking for the Watcher in the Sky”.