Η καριέρα των Ghost Bath ξεκίνησε πριν μια δεκαετία περίπου με έναν τρόπο μυστηριώδη. Όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, “Funeral”, επέλεξαν να κρατήσουν τις ταυτότητές τους κρυφές, αφήνοντας χώρο για εικασίες και φήμες γύρω από το όνομά τους. Με την “παραπλάνηση” της τότε δισκογραφικής τους εταιρίας, δημιουργήθηκε ο θρύλος πως το συγκρότημα προερχόταν από την Κίνα. Η πραγματικότητα όμως ήρθε στο φως ένα χρόνο αργότερα με το επικό “Moonlover” να στρέφει τα βλέμματα της underground σκηνής πάνω του και να αποκαλύπτει ότι τελικά οι περίεργοι αυτοί τύποι ήταν από την Αμερική. Αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα η ιστορία τους, αλλά ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η μουσική τους.
Μετά από μια τετραετής απουσία, επιστρέφουν και μας παρουσιάζουν τον πέμπτο τους δίσκο, με τίτλο “Rose Thorn Necklace”, καταφέρνοντας για ακόμα μία φορά να μετατρέψουν τη θλίψη και τη μιζέρια σε τέχνη. Παρουσιάζονται συγκινητικοί, δημιουργώντας ένα ηχητικό τοπίο γεμάτο από λυπημένες νότες, φορτισμένα black metal ξεσπάσματα και αποπνικτικές ατμόσφαιρες. Έχουν αφήσει πίσω τους για τα καλά τις μακροσκελείς συνθέσεις, επιλέγοντας μία πιο άμεση μορφή έκφρασης. Μέσα σε μόλις μισή ώρα προλαβαίνουν να σε βάλουν στον σκοτεινό τους κόσμο, που μπορεί να μην ταράζει το μουσικό σου σύμπαν, αποτελεί όμως την τέλεια συντροφιά στις πιο μαύρες σου φάσεις.
Το “Rose Thorn Necklace” διαχειρίζεται με μαεστρία τη δυναμική της αντίθεσης, όπου οι γλυκόπικρες μελωδίες και το χάος συνυπάρχουν σε απόλυτη ισορροπία. Το εναρκτήριο instrumental, “Grotesque Display”, με τη λιτή του σύνθεση και τα απαλά του πλήκτρα, φροντίζει από νωρίς να σου ρίξει την διάθεση ώστε να ταιριάζει με το mood του album. Στο ομότιτλο κομμάτι που ακολουθεί, η μελαγχολία κυριαρχεί στην αρχή, μόνο και μόνο για να δώσει τη σκυτάλη σε ένα λυτρωτικό ξέσπασμα, με κραυγές αγωνίας από τον Dennis Mikula που προκαλούν ανατριχίλα. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ακραία και βαριά με το “Well, I Tried Drowning”, για να έρθει στη συνέχεια το γαλήνιο instrumental “Thinly Sliced Heart Muscle” να προσφέρει μια στιγμή ηρεμίας στον ακροατή. Αυτό το μοτίβο εναλλαγής ανάμεσα στη (σχεδόν post rock) νηφαλιότητα και την ένταση διατρέχει ολόκληρο τον δίσκο, χωρίς να διαταράσσει την ροή του. Αντιθέτως, αυτό το συναισθηματικό rollercoaster είναι που κάνει την ακρόαση μια όμορφη μουσική εμπειρία.
Οι Ghost Bath στο “Self Loather” βυθίστηκαν στην άβυσσο χωρίς να υπάρχει διέξοδος. Στο “Rose Thorn Necklace“, η διαδρομή που ακολουθούν είναι μεν σκοτεινή, αλλά με πολλές φωτεινές στιγμές. Μπορεί να μην πιάνει το επίπεδο των προηγούμενων κυκλοφοριών, σίγουρα όμως θα αγγίξει όσους αναζητούν ομορφιά μέσα στον θόρυβο.
