Οι Fun Lovin’ Criminals επέστρεψαν μετά από σχεδόν οκτώ χρόνια δισκογραφικής σιωπής. Στην πραγματικότητα, το “Another Mimosa” δεν είναι ακριβώς αυτό. Όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος του, πρόκειται για ακόμη ένα άτυπο tribute σε καλλιτέχνες που επηρέασαν τους Νεοϋορκέζους smooth rockers, ακολουθώντας την πετυχημένη συνταγή του “Mimosa” του 1999. Με λίγα λόγια, έχουμε να κάνουμε με μια ντουζίνα από διασκευές από το ακαταμάχητο χαρακτηριστικό στυλ των Fun Lovin’ Criminals.
Όπως είχε δηλώσει και ο Huey Morgan σε μια πρόσφατη συνέντευξη του, το “Another Mimosa” ηχογραφήθηκε κυρίως για να “ξεσκουριάσει” η μπάντα ενόψει του νέου τους – κανονικού – album που αναμένεται στα μέσα της χρονιάς. Και μάλλον έχει δίκιο. Παρά το γεγονός ότι, από πλευράς παραγωγής και σύνθεσης, το album αυτό δε δείχνει να χάνει από πουθενά, στο τέλος της ακρόασης δε σου μένει απολύτως τίποτα. H latin εκδοχή του “Love Unlimited” έχει πλάκα, αλλά είναι εντελώς αχρείαστη. Το “Mary Jane’s Last Dance” του Tom Petty θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον, αν δεν ήταν ήδη ένα πανέμορφο κομμάτι. Στο “A Whiter Shade Of Pale” των Procol Harum έχουν κάνει καλή δουλειά, αλλά ο ενθουσιασμός σε αφήνει γρήγορα. Το single “Daylight” (Bobby Womack) είναι ok, αλλά αρκετά πρόχειρο και αποστειρωμένο από την αρχική original version. Και αυτή η αίσθηση υπάρχει καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου.
Οι Fun Lovin’ Criminals είναι συμπαθέστατοι και όσο cool χρειάζεται για να μη τους κρατήσεις κακία. Πρέπει όμως να κάνουν κάτι ενδιαφέρον σύντομα, αν δε θέλουν η μουσική τους να καταλήξει ως μουσικό χαλί για σούπερ μάρκετ. Γιατί πλέον κάπως έτσι ακούγονται.