Με το τέταρτο studio album τους επέστρεψαν οι Florence + The Machine. Το “High As Hope” κυκλοφόρησε στις 29 Ιουνίου του ’18 μέσω των Republic Records και Virgin EMI Records, ενώ είχε προηγηθεί η κυκλοφορία των singles “Sky Full Of Song” τον Απρίλιο και “Hunger” τον Μάιο. Την παραγωγή του album ανέλαβε η Florence Welch, καθώς και ο Emile Haynie.
Η αιθέρια φωνή της Florence και η συνοδεία πιάνου χαρακτηρίζουν το “High As Hope” με την παρουσία κρουστών και δεύτερων φωνητικών να προσδίδουν μια ένταση. Αν και η ίδια η Welch υποσχέθηκε ένα διαφορετικό ήχο, κάτι τέτοιο δεν είναι εντελώς εμφανές εδώ. Το “High As Hope” αποτελεί σίγουρα ένα πιο ήπιων τόνων και πιο μελαγχολικό album σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους, ωστόσο ο ήχος είναι κλασικός και αναμενόμενος για τους FATM.
Στιχουργικά, το album αποτελεί μια κατάθεση ψυχής από τη Flo. Ξεκινώντας με το κομμάτι “June” και αναφορές στο Pride, διατηρώντας πάντα μελαγχολική διάθεση τραγουδάει με απόλυτη ειλικρίνεια για τις διατροφικές διαταραχές κατά την εφηβεία της στο “Hunger”, για τις ξέγνοιαστες μέρες στο σπίτι της στο νότιο Λονδίνο στο κομμάτι “South London Forever”, για την απόρριψη και την απογοήτευση στα “Big God” και “100 Years”, την ανάγκη να ξεφύγει μέσω της μουσικής της στο “Sky Full Of Song”, τις δυσκολίες της οικογένειά της στο “The End Of Love” και το μέλλον της καριέρας της στο “No Choir”, ενώ δεν παραλείπει να αφιερώσει δύο κομμάτια στην αδερφή της (“Grace”) και στο είδωλό της, την Patti Smith (“Patricia”).
Θα σταθώ στο ρεφραίν του τελευταίου κομματιού “No Choir”: And there would be no grand choirs to sing/no chorus could come in/about two people sitting doing nothing, στο οποίο η Florence αναγνωρίζει ουσιαστικά τα κλισέ της μουσικής της. Οι pop, δραματικές μπαλάντες με τους μελαγχολικούς στίχους προσωπικά θεωρώ ότι ελαφρώς κουράζουν, ειδικά στο “High As Hope” με τα δέκα συνολικά κομμάτια μικρής διάρκειας. Κατά τα άλλα, πρόκειται για μια προσεγμένη δουλειά, χαρακτηριστική των Florence + The Machine με κομμάτια, όπως τα “Hunger”, “Big God” και “Patricia” να αποτελούν τα πιο δυνατά κατά τη γνώμη μου.
Η Florence βρίσκεται σε άριστη φόρμα, τολμάει να εκφραστεί και σίγουρα έχει πολλά να μας δώσει στο μέλλον.