Οι Fit For An Autopsy έχουν πραγματικά μία πολλή δυνατή δισκογραφία στην πλάτη τους. Το πρώτο μεγάλο μπαμ, βέβαια, το έκαναν μια πενταετία πριν με το εξαιρετικό “The Great Collapse”. Δύο χρόνια μετά, αυτό το μπαμ μετατράπηκε σε ολόκληρη πυρηνική έκρηξη με το “The Sea of Tragic Beasts”, το οποίο ήταν αναμφίβολα ένας από τους κορυφαίους metal δίσκους του 2019. Φέτος οι Αμερικανοί επιστρέφουν με το έκτο τους album και μας κάνουν ξεκάθαρο ότι πλέον έχουμε να κάνουμε με μία μπάντα – σταθερή αξία. Το “Oh What the Future Holds” το πιάνει από εκεί που το άφησε ο προκάτοχός του και βρίσκει τους FFAA να χτίζουν ακόμα περισσότερο στον ήχο τους, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να κάνουν το επόμενο βήμα.
Το υλικό του δίσκου είναι τόσο σφιχτοδεμένο και την ίδια στιγμή παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία. Μια ποικιλομορφία που κάνει τον ακροατή να νιώθει πλήρης στο τέλος και του ικανοποιεί όλες του τις ανάγκες. Ο τούμπανο ήχος, το groove που δεν αστειεύεται (“Far From Heaven”), τα δολοφονικά riffs (“Savages”), τα επιθετικά φωνητικά που πωρώνουν (“A Higher Level of Hate”, “In Shadows”) και για κερασάκι στην τούρτα τα heavy breakdowns (“Pandora”, ομότιτλο κομμάτι), είναι μερικά στοιχεία που θα σε κερδίσουν από την πρώτη κιόλας ακρόαση.
Έχει έντονο το στοιχείο του αιφνιδιασμού, κάνοντας τον ακροατή να αναρωτιέται τι μπορεί να τον περιμένει στο επόμενο λεπτό. Από εκεί που σε κεραυνοβολεί χωρίς κανένα έλεος και σε έχει στην τσίτα, σου πετάει ξαφνικά μελωδικά, μελαγχολικά και ατμοσφαιρικά μέρη που σου δίνουν μια μικρή ανάσα μέχρι να ξεσπάσει πάλι η καταιγίδα. Και όλα αυτά ραμμένα τέλεια μεταξύ τους, χωρίς να χαλάει ούτε στιγμή η συνοχή.
Όπως και στις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες, έτσι και εδώ θα συναντήσεις αρκετές φορές το πνεύμα των Gojira να περιφέρεται, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Two Towers”. Επιπλέον σε τραγούδια όπως αυτό ή το “Far From Heaven” ή το “The Man That I Was Not” που κλείνει το album, ο Joe Badolato ακολουθεί το παράδειγμα του Phil Bozeman (Whitechapel), αποδεικνύοντας πως και τα καθαρά φωνητικά έχουν θέση στο deathcore.
Δεν ξέρω τι θα μας προσφέρει μουσικά το 2022, το σίγουρο πάντως είναι πως το “Oh What the Future Holds” έβαλε γκολ από τα αποδυτήρια. Ο ορισμός του “All killer, no filler” από μία μπάντα που εξελίσσεται από δίσκο σε δίσκο.
