Τρίτος δίσκος για το συγκρότημα από το Νότιο Λονδίνο, που παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με τις ουσίες, την επιβίωση, την αλλαγή των μελών και τα side projects, έχει αναπτύξει ένα ιδιαίτερο είδος ψυχεδελικού baroque – pop, το οποίο κυριεύεται από μία glam rock γοητεία – αλητεία. Ο ρυθμός πολύπλοκος και γεμάτος, οργανωμένος και κωδικοποιημένος, προσβάλλει, ευαισθητοποιεί και διεγείρει την προσεκτική παρατήρηση.
Τι καλύτερο από το κολλητικό “Feet” για άνοιγμα του album “don’t fail me now”. Full of δράμα, μία ορχήστρα να ευδοκιμεί, επιδεικτικά drums και θανατικά disco στοιχεία. Θα σε κάνουν να χορέψεις, αν και οι στίχοι μάλλον μιλούν για παιδιά, που ξεβράζονται στις παραλίες. “I Believe In Something Better”, σχεδόν ονειρικά, νωχελικά και ατάραχα, συνεχίζουν την επιδοκιμασία από τα synths στο πιάνο του “Vagina Dentata”, σε μία θολή, jazz, ομιχλώδη από το σαξόφωνο οδηγούμενη κατάσταση. Με το “Kim’s Sunset” το μπάσο δίνει τον τόνο και ο ήχος παίρνει μορφή από electro – ska, με το “Fringes Runner” η κιθάρα θορυβεί, ενώ διακρίνεις 90’s rave στοιχεία στην προσθήκη. “Oh Sebastian”, ίσως το πιο αισιόδοξο κομμάτι του δίσκου, “Tastes Good With The Money” ίσως το πιο ειρωνικό με τον Baxter Dury για guest και το music video σκηνοθετημένο από την Roisin Murphy. Αργόσυρτα μονότονο το “Rock Fishes” διατηρεί τη συνθήκη σε μία μετριότητα που όμως σε ερεθίζει. “When I Leave”, σαν λεπτή ψαλμωδία που καταλήγει fuzzy άβολα στο αλλόκοτο μα οχληρό “Bobby’s Boyfriend”… “how soon ‘til you crack”…
Να τους check–άρετε γενικά…