Το όνομα του Θοδωρή Δημητρίου είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται ενεργά με την ελληνική σκηνή, μιας και πρόκειται για τον frontman των Λευκή Συμφωνία, που στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 άφησαν εμβληματικούς δίσκους και ιστορικές συναυλίες και που στις μέρες μας επέστρεψαν επιτυχώς στη δισκογραφία. Ωστόσο, υπάρχει μια πιο προσωπική δημιουργική πλευρά του, που ένιωσε πως κάποτε έπρεπε να βγει προς τα έξω κι αυτό συμβαίνει τώρα, με το solo project του ως Theodoros.
Από το ξεκίνημά του κιόλας, με το “Never Forget”, ο δίσκος δείχνει στον ακροατή πως έχει να περιμένει κάτι πολύ καλό, μιας και το συγκεκριμένο τραγούδι τον “πιάνει” κατευθείαν, χάρη στο ευκολομνημόνευτο ρεφρέν του. Εξίσου σκοτεινό και απειλητικό είναι το “Every Day I Die” που ακολουθεί, και αποτελεί το πρώτο τραγούδι του δίσκου όπου ξεδιπλώνεται το στιχουργικό ταλέντο του δημιουργού του. Αργότερα έρχεται το “Sometimes We Dream” σε ακόμη πιο ηλεκτρονικούς ρυθμούς και το “Never Seen The Stars” με την όμορφη μελαγχολία του, ενώ το μοναδικό ελληνόφωνο τραγούδι του δίσκου, το “Στο Αίμα”, μοιάζει αρκετά με μια πιο dark wave εκδοχή των Λευκή Συμφωνία, με αιχμηρό ρυθμό και στίχους που σε χτυπάνε κατευθείαν. Στις πολύ δυνατές συνθέσεις του δίσκου έρχεται να προστεθεί το “Sun Behind The Sun”, καθώς και το “No One Falls”, που κλείνει τον δίσκο σε πιο αργούς ρυθμούς.
Και ναι, αυτή η πρώτη σόλο προσπάθεια του Θοδωρή Δημητρίου στέφθηκε με επιτυχία, μιας και το “Every Day I Die” είναι ένας δίσκος υποδειγματικός σε όλα τα επίπεδα. Από τη σύνθεση και την παραγωγή (που έγινε από τον Έκτορα Τσολάκη), μέχρι τους στίχους που, με τη μέθοδο της αλληγορίας, ανταμείβουν τον ακροατή που θα μπει στη διαδικασία να τους αναζητήσει πιο βαθιά. Ένα επιτυχημένο σόλο ξεκίνημα από έναν καλλιτέχνη με μεγάλη εμπειρία, που ξέρει πώς να τη διοχετεύσει, γεφυρώνοντας τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά το παρελθόν με το παρόν.
