Τελευταία φορά που είχα παρακολουθήσει ζωντανά τους Yob ήταν το 2011 ενώ βρισκόμουν στο Λονδίνο. Για διάφορους λόγους τις μετέπειτα εμφανίσεις τους στη χώρα μας τις έχασα, αλλά αυτή τη φορά όλα ήταν με το μέρος μου. Έτσι την Τρίτη το βράδυ βρέθηκα από νωρίς στο Κύτταρο.
Ανταπόκριση: Γιώργος Τζώρτζης / Φωτογραφίες: Δημήτρης Κοκκινογένης (περισσότερες εδώ)
Τη βραδιά άνοιξαν οι Automaton, οι οποίοι οφείλω να ομολογήσω πως μέχρι σήμερα δε με είχαν εντυπωσιάσει, αλλά βλέποντάς τους live μετά από τουλάχιστον 3 χρόνια θεωρώ πως έχουν εξελιχθεί αρκετά. Η δε νέα τους δουλειά “Tάλως” είναι πραγματικά αξιόλογη. Έτσι κατάφεραν να ζεστάνουν τον κόσμο που είχε ξεκινήσει να γεμίζει τον χώρο με τα ογκώδη riff τους, τις στακάτες μπασογραμμές τους και τα φωνητικά από την κόλαση. Μοναδική ένσταση είναι ότι τα φωνητικά θέλουν λίγο ακόμη δουλειά στα σημεία που τα growl είναι μακρόσυρτα.
Αφού ολοκλήρωσαν την εμφάνιση τους οι Automaton, ήρθε η σειρά των Yob. Από το πρώτο λεπτό κατάφεραν να μας αφήσουν αποσβoλωμένους και να αφεθούμε στο δικό τους ταξίδι. Ηχάκλα από τις λίγες, ενώ ο Mike Scheidt έχοντας split-άρει την κιθάρα του πάνω σε δύο κεφαλές έβγαζε τέτοιο όγκο που πραγματικά σε έστελνε αδιάβαστο. Το setlist ήταν αυτό που όλοι περιμέναμε (ή τουλάχιστον ελπίζαμε). Ξεκίνημα με το “Ablaze”, συνέχεια με το “The Screen” και εκεί που λες “να χαλαρώσουμε λίγο” πάρε και ένα “Ball Of Molten Lead” για να γουστάρεις. Πραγματικά ήταν σαν να είχαν διαβάσει τη σκέψη μας και είχαν επιλέξει τα αγαπημένα μας κομμάτια. Στο δε intro του “A Drift In The Ocean”, επικράτησε η απόλυτη ησυχία κάνοντας το όλο σκηνικό να μοιάζει σαν μια μικρή τελετουργία.
Πραγματικά δεν μπορώ να βρω το παραμικρό ψεγάδι στην συγκεκριμένη εμφάνιση. Ευχαριστούμε Yob.