Την περασμένη εβδομάδα στο Temple πραγματοποιείται η πρώτη live εμφάνιση των Tamsyn στην Ελλάδα. Για όσους δεν τους ξέρουν, είναι μια indie rock μπάντα από το Μάντσεστερ, ο frontman της οποίας είναι Έλληνας. Έχοντας καταφέρει να τραβήξουν την προσοχή του BBC κάνουν σταδιακά προσπάθειες για να εξαπλωθούν σε άλλες χώρες/άλλα venues. Παρέα τους απόψε έχουν ένα πολύ φρέσκο, ελληνικό σχήμα που λέγεται Atomic Love.
Ανταπόκριση: Βασίλης Ευριπιώτης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Η προσέλευση δυστυχώς είναι πολύ μικρή τη στιγμή που στη σκηνή ανεβαίνουν οι Atomic Love. Μας ενημερώνουν πως θα μας παίξουν 7 κομμάτια και αρχίζουν να στήνουν την ονειρική, νωχελική και άλλοτε δυναμική ατμόσφαιρα των συνθέσεών τους. Ο ήχος τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ατμοσφαιρική pop με στοιχεία trip hop. Δεν τους έχω ακούσει ποτέ ξανά, αλλά άμεσα με κερδίζουν. Η μικροσκοπική Εύα με το ζόρι φαίνεται να βηματίζει αγχωμένα στη σκηνή, ωστόσο μόνο μικροσκοπική δεν είναι η φωνή της η οποία μέσα από λούπες φτιάχνει το ικρίωμα πάνω στο οποίο χτίζεται ολόκληρο το κομμάτι. O Παύλος στα πλήκτρα δίνει βάθος και οι πινελιές από την κιθάρα του Πάνου ολοκληρώνουν τα μουσικά τους τοπία. Μου θυμίζουν κάπως London Grammar και Delerium και αυτό είναι καλό. Παίζουν τα “Summer Dream”, “Silence”, “Lovers’ Marching Song” και μερικά ακόμα, των οποίων τα ονόματα δε γνωρίζω επειδή δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα – σας είπα, είναι φρέσκα τα παιδιά! Όλες τους οι συνθέσεις είναι γεμάτες πάθος και ερωτισμό που κάπως θυμίζει καλοκαίρι. Ανυπομονώ για την κυκλοφορία του δίσκου τους, στην οποία, απ’ όσο μαθαίνω, βαδίζουν με σταθερά βήματα.
Μισή ώρα μετά ανεβαίνουν στη σκηνή οι Tamsyn, φανερά αγχωμένοι. Από τα πρώτα κομμάτια που μας παίζουν καταλαβαίνουμε ότι οι μουσικές τους επιρροές είναι συγκροτήματα όπως οι Smiths και οι Cure. Η φωνή του frontman είναι κάπως ασταθής και αυτό είναι λογικό, καθώς όπως μας ενημερώνει αργότερα, αυτές τις μέρες ήταν άρρωστος. Κατά τη διάρκεια του live τραβιέται υλικό με κάμερα, το οποίο πρόκειται να χρησιμοποιηθεί σε επικείμενο video clip της μπάντας.
Η λίστα τους περιέχει κομμάτια τα οποία έχουν ήδη κυκλοφορήσει, όπως τα “Want you to care”, “Things change” και “Can’t love you anymore”, αλλά και μερικές από τις καινούριες συνθέσεις τους. Έχουν φτιάξει και μερικά covers για να γεμίσουν το συναυλιακό τους χρόνο: τα “Halo” (Beyonce), “Wicked Game” (Chris Isaak) και το “Love will tear us apart” (Joy Division) το οποίο κράτησαν για το τέλος και το οποίο παίζεται μονάχα από μία ακουστική κιθάρα. Εξ αυτών βρίσκω το “Halo” πιο ενδιαφέρον από τραγουδιστική άποψη. Τελικά μας αποχαιρετούν με το “The only One” στο οποίο όσοι «ντροπαλοί» είχαν κρυφτεί στο βάθος του Temple έρχονται μπροστά για να ξεπροβοδίσουν τη μπάντα με έναν τελευταίο χορό.