Η νύχτα της 19ης του Γενάρη έμελλε να είναι πιο ζοφερή και πιο ψυχρή από τις άλλες. Ο λόγος ήταν οι Φινλανδοί Archgoat, που στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 30 χρόνων ζωής του «τράγου», επέλεξαν ως αφετηρία των ζωντανών τους εμφανίσεων την χώρα μας και συγκεκριμένα την Αθήνα. Το venue δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το Temple (ναός), αφού δικαιωματικά λόγω ονόματος, είναι το πιο ταιριαστό μέρος για να παίξουν οι εν λόγω ακραίοι metallers.
Ανταπόκριση: Γιώργος Ξιφαράς / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Το βάρος της βραδιάς όμως δεν το σήκωσαν μόνοι τους, καθώς είχαν πολύ άξιους συμπαραστάτες στο πλάι τους, τους Embrace of Thorns. Κάπου στις 22:00 λοιπόν, τα φώτα χαμήλωσαν και οι Αθηναίοι Black (με αρκετές δόσεις Death) metallers, έκαναν την εμφάνιση τους επί σκηνής. Έχοντας από το καλοκαίρι στις αποσκευές τους την κορυφαία τους κατ’ εμέ στιγμή, το Scron Aesthetics, δεν σας κρύβω ότι τους περίμενα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μπαρουτοκαπνισμένη μπάντα και αυτό φάνηκε από νωρίς, που δεν πτοήθηκε από τα προβλήματα ήχου που αντιμετώπισε στην αρχή. Αυτά τα ζητήματα παρέμειναν μέχρι και το μέσον του δευτέρου κομματιού – φανταστείτε ένα μπούκωμα, που έκανε τα πάντα να ακούγονται μπερδεμένα – όμως ξεπεράστηκαν και τότε νόμιζα ότι ανέβηκε άλλη μπάντα στην σκηνή. Καταιγιστικοί και επιβλητικοί, με επιθετικό old school ήχο, παιγμένο όμως άψογα, υποχρέωσαν όποιον βρέθηκε από κάτω, να κοπανάει το κεφάλι του στον ρυθμό τους. Το μεγαλύτερο τους όπλο όμως ήταν ένα, όταν κατέβηκαν, δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις κανέναν τους, είτε θετικά είτε αρνητικά, γιατί βγήκαν πάνω στην σκηνή σαν μια πάρα πολύ δυνατή γροθιά.
Μετά από αυτό το επιθετικό κύμα ελληνικού black metal, είχε φτάσει και η ώρα των Σκανδιναβών pioneers, του επονομαζόμενου bestial black metal ήχου. Οι δίδυμοι Puolakanaho επέστρεψαν μετά από δύο χρόνια στην χώρα μας, κουβαλώντας και αυτοί έναν δίσκο «κόσμημα», αλλά και όπως προείπα, την συμπλήρωση 30 χρόνων από την γέννηση τους. Τόσο ο Rainer aka “Lord Angelslayer”, όσο και ο Kai aka “Ritual Butcherer”, φρόντισαν να κάνουν καλύτερα αυτό που κάνουν εδώ και χρόνια, και ποιο είναι αυτό; Να παίζουν βλάσφημη μουσική, με εξίσου ανίερο στίχο. Ομολογουμένως, ο τελευταίος δίσκος φάνταζε λίγο δύσκολος στην ζωντανή εκτέλεση του, είναι βλέπετε αυτά τα πολλά mid/slow tempo σημεία του, τα οποία γενικά δεν ενδείκνυνται για live shows και πόσο δε όταν μιλάμε για ακραίο metal. Στην περίπτωση τους αυτό δεν ισχύει, γιατί όλο αυτό έρχεται να δέσει με την μορφή μαύρου τελετουργικού που δίνουν σε οτιδήποτε συσχετίζεται με την μπάντα.
Η εμφάνιση τους όμως είχε τα πάντα, πολύ σωστά δομημένο setlist, αν και έδειξαν κάπως να προτιμούν τις δύο τελευταίες τους κυκλοφορίες, πράγμα που μόνο κακό δεν το λες. Επίσης, ενώ στα κομμάτια τους υπάρχουν πολλές απαγγελίες, λόγου χάρη το “Grand Luciferian Theophany”, αντί για να τις ακούσουμε προ ηχογραφημένες, τις περισσότερες φορές τις ακούσαμε από τον πληκτρά (με επιφύλαξη ότι ίσως να μου ξέφυγε κάτι), γεγονός που βοήθησε στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας. Ο Butcherer δεν σταμάτησε να καλεί να ξεσηκωθεί, το οποίο από την πλευρά του δεν του χαλούσε το χατίρι. Ο αδερφός από την άλλη, αγέρωχη φιγούρα επί σκηνής, που τόσο με τα φωνητικά του, όσο και με το μπάσο του, έδινε κάτι το απόκοσμο καθ’όλη την διάρκεια του live.
Κλείνοντας να αναφέρω ότι ο όγκος του κόσμου, που προσήλθε ήταν αρκετά ενθαρρυντικός, το οποίο νομίζω θα παίξει και αυτό τον ρόλο του, στην προσπάθεια που κάνει η Bowel of Noise (οι διοργανωτές δηλαδή), να φέρει και άλλα underground, ακραία σχήματα στην χώρα μας, με επόμενη στάση, του θρυλικούς Mortuary Drape.