Ακόμη ένα album για τους θεατρικούς, κυνικούς, εκκεντρικούς και φυσικά αλλόκοτους δουλευταράδες Electric Six κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, μέσω Metropolis Records. Οι δηλώσεις: “Our sound will corrupt you and enslave you as the beautiful demonic bride you know you truly are”. Με μένα μάλλον δεν έπιασε. Αυτό που μου κακοφάνηκε είναι ότι πουθενά σε αυτόν το δίσκο, δε συναντάω, όχι μόνο την χαρακτηριστική φωνή του Dick Valentine να πατάει μεταξύ της psycho dance – punk σκηνής, μα και τη συγκεκριμένη διάθεση. Η αλήθεια είναι πως το “Danger! High Voltage”, όπως και τα “Gay Bar”, “Dance Commander”, “Down At The McDonaldz”, “Naked Pictures (Of Your Mother)”… δεν τα έχω ακόμα πλήρως ξεπεράσει, για να είμαι πράγματι αντικειμενική με την καινούρια τους δουλειά, που συνολικά είναι πιο rock, μα καταφέρνουν τα μουσικά όρια που αναπτύσσουν να παρουσιάζουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με τα οποία εν τέλει, αισθάνεσαι καλά. Ή έστω οικεία.
Ταιριαστό με το hard – rock που metal – ίζει ακούγεται το “The Opener”, τραχύ και θαρραλέο. Με “make some noise” τακτική. Σε πανομοιότυπους δρόμους κινείται και το “You’ re Toast” (το 5ο κομμάτι του δίσκου), με τη θύμηση στους AC/DC. “Daddy’s Boy”, pop ο ρυθμός, μία πολιτική επίθεση στον Donald Trump. “(It Gets A Little) Jumpy”, πιο μελωδικό που παραπέμπει και σε κλασικό rock. “Safety Girl”, περιέργως η ανίχνευση πιάνει κόλπα από τη funk. “Hades Ladies”, με μπόλικες εναλλαγές στο ύφος και πολλαπλά τονικά σημεία, μία disco ροκιά. Το ομώνυμο περπατάει παραπλανητικά γλυκά δίπλα στο αυτί σου, εναλλακτικά διπλωματικά, ως μία μεταφορά για τις σχέσεις Ρωσίας – Αμερικής ώσπου να συναντήσει το “Witches Burning” που απαντάει με παιχνιδιάρικες, ανάλογες με τη ροκ, διαθέσεις. Σαν μέρος του σχεδίου, υπάρχουν αίσχη που δεν κάνουν κρα. “Full Moon Over The Internet”, ας πούμε. “Grey Areas” με πειρακτικό spooky τόνο ώστε να ξεχωρίσει τις περιοχές και τις καταστάσεις. “The Worm In the Wood”, φυλάξανε το καλύτερο κομμάτι του δίσκου για το τέλος, με τις εκπληκτικές δεύτερες να ακούγονται σαν τις φωνές που έχεις στο κεφάλι σου, μία ενδοσκόπηση και έπειτα αφήγηση συναισθημάτων και σκέψεων.
Η παραγωγή από τον άνθρωπο πίσω από τα keyboards, (Christopher) Tait Nucleus.