Την Παρασκευή 25.01.2013 είχαμε την τιμη να παρακολουθήσουμε στο Drugstore έναν από τους πρωτοστάτες του βρετάνικού 70’ς progressive rock, τον Κο Edgar Broughton σε μία σόλο εμφάνιση με ακουστική κιθάρα.
Ανταπόκριση: Νίκος Παπανικολάου / Φωτογραφίες: Ήλια Μεγαλιού
Το setlist του επικεντρώθηκε κυριώς σε νέα κομμάτια και σε άγνωστο υλικό με ελάχιστα κλασσικά κομμάτια, χωρίς βέβαια να παραλείψει το υπερκλασσικό Evening over Rooftops. Η ερμηνεία του, δεδομένης της ηλικίας του, ήταν πολύ παραπάνω από τα όρια του αξιοπρεπούς, μυώντας μας σε διαχρονικές πανανθρώπινες διδασκαλίες. Και σ’αυτό το τελευταίο θα ήθελα να επικεντρωθώ. Δεν μας μάγεψε μόνο μουσικά, αλλά με μικρούς προλόγους πριν από τα κομμάτια μοιράστηκε προσώπικά του βιώματα. Το κομμάτι «This Singer» μετονόμαστηκε σε «This Hellas» θέλωντας όχι μόνο να μας τιμήσει αλλά και να μας αφυπνίσει, εξηγωντας μας στον προλογό του τον ρόλο της Ευρώπης. Τραγούδησε μικρούς όμορφους ύμνους για την αγάπη, μας μίλησε για την δύναμη που έχει να σπάει φραγμούς, εθνικότητες και θρησκείες. Μας προέτρεψε, με αφορμή μια συγκινητική ιστορία για μία υπερήλικη με διπολική διαταραχή, να αφουκραζόμαστε τον διπλανό μας που έχει πέσει σε δυσμένεια, είτε είναι αλλοδαπός είτε μεθύστακας είτε οτιδήποτε άλλο. Αναφέρθηκε στις σύγχρονες μεθόδους καταστολής, όπου, όταν βρέθηκε σε μία διαδήλωση πάνω σε μία γέφυρα, τους απέκλεισαν για ώρες, συγκρίνοντας τες με τις ναζιστικές μεθόδους καταστολής. Κάποιοι μπορεί να πουν «ναι…τα έχουμε ξανακούσει αυτά», άλλοι μπορεί να πουν «καλααά…χίπικο ντελίριο…» ή να τα χαρακτηρίσουν ως βερμπαλισμούς οι οποίοι δίνουν μια απόχρωση βαριετέ. Δυστυχώς στην εποχή μας όπου κυριαρχεί ο χυδαιός εντυπωσιασμός και οι σαθρές αξίες κούφιων τηλεοπτικών ειδώλων, είναι λογικό τα παραπάνω να ακούγονται σε κάποιους αστεία και ξεπερασμένα. Τι είναι άλλωστε η πραγματική αγάπη μπροστά στο καινούργιο iPhone. Έτσι μόνο θα ρίξεις το «γκομενάκι»….Σταματώ γιατί γίνομαι πικρόχολος….
Κλείνωντας θα ήθελα να αναφερθώ στον άνθρωπο Edgar Broughton, ο οποίος, όπως είπε και ο ίδιος, είναι ένας γέρος άνθρωπος με ψυχη νέου, και να πω ότι, παρ’όλο το καλλιτεχνικό ειδικό του βάρος, δεν έδειξε ουτε ένα δείγμα αλαζονείας ή προσποίησης. Στους απανταχού ρομαντικούς εκεί έξω λοιπόν μεταφέρω την συμβούλη του ίδιου του Edgar Broughton, να μην θυμόμαστε τις «παλιές καλές μέρες», να μην γινόμαστε δηλαδή δέσμιοι του παρελθόντος αλλά αρχιτέκτονες του μέλλοντος….