Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014, θα είναι η ημερομηνία που θα έχει χαραχθεί στις καρδιές μας και στο μυαλό μας από εδώ και πέρα! Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014 η ημέρα που τα ΌΝΕΙΡΑ επιτέλους γίνονται πραγματικότητα! Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014 η ημέρα που ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα πάτησε επιτέλους το πόδι του στη χώρα μας! Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014 η ημέρα που είδαμε τη μεγαλύτερη συναυλία των καιρών μας!
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χατζηαγγέλου (περισσότερες εδώ)
Οι Tuber που άνοιξαν τη μαγική βραδιά δεν χρειάζονται συστάσεις για το ποιοι είναι και τι κάνουν! Όσοι τους έχουν δει ζωντανά ξέρουν πολύ καλά ότι είναι ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της εγχώριας σκηνής και το να ανοίξουν για τους Earthless είναι κάτι που το αξίζουν! Οι Tuber είναι σπουδαίο συγκρότημα και ως τέτοιο ανέβηκαν στη σκηνή του An και χωρίς πολλά λόγια, δώρισαν απλόχερα τη μουσική τους στο κοινό που είχε γεμίσει τον ιστορικό συναυλιακό χώρο! Οι δυναμικές της μουσικής τους, ζωντανά αναπτύσσονται εντελώς διαφορετικά και με μεγαλύτερη ένταση! Δεμένοι όσο εκεί που δεν πάει, οι Tuber απέδωσαν άψογα το υλικό τους για σχεδόν μια ώρα και προετοίμασαν το έδαφος για τους headliners. Με ήχο κρυστάλλινο και καθαρό έδωσαν και την ψυχή τους επάνω στη σκηνή, με τους δυο κιθαρίστες απόλυτα αφοσιωμένους στην αναπαραγωγή των riffs και με ένα rhythm section να αγγίζει το άριστο, έδωσαν ένα show επί αθηναϊκού εδάφους που από εδώ και πέρα ακόμα και το ίδιο το συγκρότημα θα το έχει σαν οδηγό του για την επόμενη φορά που θα μας επισκεφτεί (λίαν συντόμως εύχομαι)! Στο άκουσμα του ‘Last Drop’ κάτι που δεν προσδιορίζεται εύκολα με κατέλαβε, μιας και αποτελεί ένα αγαπημένο μου κομμάτι και πάντα κάτι με πιάνει όταν το ακούω! Σχεδόν μια ώρα κράτησε η εμφάνιση των Tuber και το μήνυμα της μουσικής τους πέρασε στο γεμάτο από κόσμο An Club.
Τα λεπτά έμοιαζαν αιώνες μέχρι να ανέβει στη σκηνή η υπερμπάντα από την Καλιφόρνια! Θα μου πείτε τώρα, ότι περίμενες τόσα χρόνια να τους δεις, τα λίγα λεπτά αναμονής σε πείραξαν; Όχι δεν με πείραξαν τα λίγα λεπτά, με πείραξε ότι δεν πέρναγαν με τίποτα! Όταν οι τρεις Earthless εμφανίστηκαν στη σκηνή και άρχισαν να ετοιμάζουν τις τελευταίες λεπτομέρειες της εμφάνισης τους η προσμονή χτύπησε κόκκινο. Η υπερμπάντα από το Σαν Ντιέγκο προσγειώθηκε στη σκηνή του AnClub και ο χρόνος σταμάτησε να κυλάει για την επόμενη μιάμιση ώρα και από άντρας έγινα πάλι παιδί βλέποντας ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα ζωντανά! Οι πρώτες νότες από το από το ‘Uluru Rock’, μέσα από τον τελευταίο τους δίσκο δόνησαν την ατμόσφαιρα και η μυσταγωγία των Cosmic Jams των Earthless ξεκίνησε! Ο απίστευτος Mario Rubalcaba στα ντράμς ήταν ο πρώτος από τους τρεις ο οποίος κέντρισε το ενδιαφέρον μου και άρχισα να παρατηρώ το απίστευτο παίξιμο του και την αστείρευτη ευρηματικότητα και το πόσο εύκολο το έκανε να μοιάζει!
‘Violence Of The Red Sea’ για τη συνέχεια και το ταξίδι μόλις άρχισε με το ζεστό και αισθαντικό παίξιμο του Isaiah Mitchell στις κιθάρες να γεμίζει τον χώρο του An! Fuzz-αριστό wahwah και άγιος ο θεός, ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες της σχολής Jimi Hendrix επί σκηνής να τον χαζεύεις σε απόσταση αναπνοής και τρανή απόδειξη πως ακόμα και σήμερα υπάρχουν guitar heroes! Τα 21 λεπτά που κρατάει ο ύμνος ‘Sonic Prayer’ είναι λίγα, ο Rubalcaba δίνει ρεσιτάλ στην εισαγωγή του κομματιού και οι πρώτες (;) ανατριχίλες κάνουν την εμφάνιση τους! Σοκ και δέος στο άκουσμα του κομματιού και εδώ θυμήθηκα γιατί είμαι fan αυτής της μπάντας. Ο τρίτος πόλος έλξης των Earrthless είναι ο μπασίστας Mike Eginton η ήρεμη δύναμη και ο απόλυτα αφοσιωμένος στην αναπαραγωγή των εκλεπτυσμένων μπασογραμμών του!
Το encore περιλάμβανε το ‘Woman With The Devil Eye’ και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει το ‘Cherry Red’ μια από τις καλύτερες διασκευές που έχουν γίνει ποτέ και που σύστησε ένα άγνωστο σε εμάς τους νεότερους συγκρότημα, τους Groundhogs! Σε αυτό το σημείο όλοι πιστέψαμε πως είχε έρθει το τέλος του live, αλλά η ιαχή Earthless! Earthless! που δονούσε την ατμόσφαιρα από το κοινό που απολάμβανε ένα show που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί και που μάλλον δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ αυτό το live, ανάγκασε τους το συγκρότημα να μας χαρίσει και ένα δεύτερο encore με το ‘Come On’ του bluesman Earl King και που μας απέδειξε για ακόμα μια φορά το εξαιρετικό γούστο του συγκροτήματος!
Το τέλος του live μας βρήκε να προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να ανασυγκροτηθούμε κάτι το οποίο ακόμα και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει επιτευχθεί και που μάλλον θα πάρει πολύ καιρό ακόμα!