Κυριακή 22 Φεβρουαρίου, τρίτη και τελευταία στάση της περιοδείας των Dub Pistols στη χώρα μας. Μετά από τη Θεσσαλονίκη και τα Γιάννενα, το party των Pistoleros παρέα με τις Ρόδες United μεταφέρθηκε στο Fuzz και με την επόμενη μέρα να είναι αργία, δεν είχες δικαιολογία να το χάσεις.
Ανταπόκριση: Ελπίδα Πουρναρά / Φωτογραφίες: Κώστας Παππάς
Οι Ρόδες United στήνουν στη σκηνή, ενώ στο Fuzz ήδη από πολύ νωρίς παίζουν jazz και swing κομμάτια με μασκαράδες διάσπαρτους στο χώρο. Η αρχή γίνεται λίγο μετά τις 21:30 με την κολεκτίβα να αποτελεί την ιδανική επιλογή για το opening act. Δεμένοι και προβαρισμένοι, παρουσίασαν το υλικό τους σε μία πολύ δυνατή εμφάνιση με τον Barry Ashworth στο photo pit να τους παρακολουθεί με τη μπύρα ανά χείρας, επιδιδόμενος σε χορευτικές φιγούρες – φυλάσσοντας, ωστόσο, τα καλύτερα για τη συνέχεια. Ακούσαμε και χορέψαμε τα: “Police & Κολεόπτερα”, “Για την αγάπη αυτή” και “Ξες τι ΄σαι για με” με όλο το Fuzz να τραγουδά με μια φωνή. Ένα μείγμα hip hop, ρεμπέτικων και beat box μελωδιών (παλαιότερων και μη), με τον Felipe και τον Big Shine να συμπληρώνουν το puzzle.
Λίγο μετά τις 23:00, το party σταματά προς στιγμήν και λεπτά αργότερα, στη σκηνή εμφανίζονται οι πρωταγωνιστές της βραδιάς, οι Λονδρέζοι Dub Pistols. Με μία άρτια εμφάνιση από όλες τις απόψεις, ξεδίπλωσαν τους dub, hip hop techno και ska & punk ήχους τους με τον Barry να κυριαρχεί με ή χωρίς το μικρόφωνό του στη δεύτερη σκηνή με την Stoli (αφορμή για το λογοπαίγνιο «Dub πι-Stoli» που θα ‘σκαγα αν δε δημοσίευα) και δυο μπύρες στα χέρια, χορεύοντας δίχως τελειωμό. Παρουσιάστηκαν κομμάτια από όλη την πορεία της μπάντας και από τον επερχόμενο δίσκο “The Return of the Pistoleros”, με τα “Running from the Thoughts”, “Revitalise”, “Problem Is” και “Rub a Dub” να ξεχωρίζουν. Όπως επίσης ξεχώρισαν και η σύμπραξη των Pistoleros με τους Big Shine & Felipe on stage, τα crowd surfing αμφότερων των vocalists, Seanie Tee και Barry Ashworth, η χημεία και η ενεργητικότητα όλων των μελών στη σκηνή. Ένα live στο οποίο δεν μπορούσες να προβλέψεις τι θα συμβεί όσο περνούσε η ώρα, στο οποίο είχες φυτεμένο το χαμόγελο στα χείλη από το πρώτο δευτερόλεπτο, στο οποίο, εν τέλει, ο χορός δεν έφτανε και παρακαλούσες να μην τελειώσει. Ξεχνώντας την περασμένη ώρα, η παρουσίαση των μελών από τον Seanie μας προϊδεάζει για το πατροπαράδοτο encore και με τις τελευταίες νότες να είναι όχι του “Gunshot”, αλλά αυτές από το “Highway to Hell” των AC/DC, κλείνει η αυλαία. Με το «Make some noise!» να αποτελεί motto της βραδιάς, οι μπάντες ευχαρίστησαν το κοινό κι εμείς αναμένουμε την επόμενη επιστροφή των «Πιστολιών», επί ελληνικού εδάφους.