Πίσω στο διόλου μακρινό 2017, δυόμιση δηλαδή περίπου χρόνια από σήμερα, το ομώνυμο ντεμπούτο της έγινε η θέαση της παγκόσμιας απήχησής της, εκείνης που έθεσε τις βάσεις ενός απόλυτα μοντέρνου και πληθωρικού pop ειδώλου. Ο λόγος για την 24χρονη Dua Lipa, που δίνοντας το έναυσμα μέσα από τα mega-hits “IDGAF” και το δύο δισεκατομμυρίων προβολών “New Rules” της πρώτης της δισκογραφικής δουλειάς, καταφέρνει σήμερα με την κυκλοφορία του sophomore album της Future Nostalgia, όχι μόνο να διατηρήσει το «καθεστώς» της, ως η πιο επιτυχημένη, σύγχρονη γυναίκα pop star της Βρετανίας, αλλά να εξελίξει τον ηχητικό της προσανατολισμό και μέσα από την ώριμη τοποθέτηση του δίσκου σε ‘70s disco μέχρι late ‘90s/early ‘00s dance-pop καταβολές, να «ταπεινώσει» ακόμη και τους πιο «σκληρούς» metalheads, που τσάκωσαν τους εαυτούς τους να χορεύουν παθιασμένα σε κάποια γωνιά του dance floor του δοξασμένου Studio 54.
Από την αξιοσημείωτη πρόοδο στις χορευτικές κινήσεις της, τη… διχρωμία στα μαλλιά της, με το μαύρο χρώμα να ξεπροβάλλει μέσα από το ξανθό, ως «απόλυτο» trend και τις εμπνευσμένες από τα 90s, vintage και girly ενδυματολογικές προτιμήσεις της, μέχρι την απόφασή της να υλοποιήσει το όραμά της αντλώντας έμπνευση από τη μουσική με την οποία μεγάλωσε (όπως από τους Outkast, No Doubt, Prince, Blondie, Jamiroquai και Moloko), η Dua Lipa συγκροτεί μέσα από τη νέα της δουλειά το “new era” της pop κουλτούρας. Τα ρυθμικά παλαμάκια και η διαπεραστική μπασογραμμή στα tracks “Levitating”, “Pretty Please”, αλλά και η στιγμή της κορύφωσής της στο πρώτο single του album και super-hit “Don’t Start Now”, έχει καταφέρει σε συνδυασμό με τα synths, να οριοθετήσουν το έδαφος που μας προσκαλεί σε έναν αδιάκοπο χορό.
Τα late 70s αποκτούν την τιμητική τους, με το προσφάτως οπτικοποιημένο single “Break My Heart”, να πάλλεται, έως και να «παρεμβάλλεται» στο ρυθμό του “Need You Tonight” των INXS, ενώ το “Love Again”, εμπερικλείει στον πυρήνα του το sampling του κομματιού “Your Woman”, του alt dance star των 90s, White Town, καταφέρνοντας να ενώσει το παρελθόν με το παρόν και μαζί να συστηθούν στη νοσταλγία του μέλλοντος, όπως αυτή αποτυπώνεται στο Future Nostalgia. Το εθιστικό “Cool” με τη σειρά του, είναι πράγματι τόσο cool, όσο μαρτυρά ο τίτλος του, αλλά και τόσο, όσο η pop περσόνα της 24χρονης ερμηνεύτριας, ενώ το δεύτερο single (και ίσως καλύτερο κομμάτι του δίσκου), “Physical”, γίνεται το «soundtrack» της ημερήσιας εκγύμνασής μας, η οποία καταλήγει να παραδίδεται σε έναν ξέφρενο χορό.
Φημισμένη για τη διατήρηση της αυθεντικότητάς της, η Dua επιλέγει να ορθώνει ανάστημα στα πιστεύω της, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των γυναικών, πράγμα το οποίο αντικατοπτρίζεται και στη στιχουργική της. Η γυναικεία εμπειρία που διατρέχει το ομότιτλο κι εναρκτήριο track “Future Nostalgia” από την αρχή έως το τέλος του, γίνεται ο παντεπόπτης της ανισότητας που βιώνουν οι γυναίκες, αλλά και η φωνή ενδυνάμωσής τους, “No matter what you do, I’m gonna get it without ya / I know you ain’t used to a female alpha”. Η επιθυμία ενδυνάμωσης των καταπιεσμένων γυναικών, κάνει εμφανή την παρουσία της και στην αριστουργηματική -μοναδική- μπαλάντα του δίσκου “Boys Will Be Boys”, αυτή τη φορά, για να μιλήσει για τη σεξουαλική παρενόχληση: “It’s second nature to walk home before the sun goes down / And put your keys between your knuckles when there’s boys around”.
Όταν η Dua Lipa δημιουργούσε το δεύτερο album της, ήταν αδύνατο να γνωρίζει μέσα σε μία πόσο δυσμενή και ζοφερή κατάσταση θα διαδεχόταν η κυκλοφορία τη δημιουργία του. Εκείνο ωστόσο που επιτυγχάνει να φέρει εις πέρας, είναι η διάδοση μίας πολύ «φωτεινής», αξιοσημείωτης χορευτικής pop συλλογής, που αποδεικνύεται ικανή να δημιουργήσει το δικό της pop κίνημα για το 2020 και γιατί όχι, και για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν στην κουλτούρα και ηχητική κατεύθυνση του είδους, επιτρέποντάς μας, έστω για μερικά λεπτά να «χορέψουμε» με τα άγχη και τις ανησυχίες μας, «ξορκίζοντάς» τες.