Παρασκευή βράδυ ψυχρούλα και διαφόρων ειδών μουσικά δρώμενα. Αποφάσισα να πάω σε ένα από αυτά που λάμβανε μέρος στο 7Sins. Εκεί παίζανε οι Drunk Motherfuckers, οι Mamma Kin και οι 2TheBone. O κόσμος στην αρχή ανύπαρκτος, καλά δεν με ξαφνιάζει αυτό, κάποιοι (για κακή τους τύχη) πήγανε σε άλλο live με τρανά και ξακουστά ονόματα που ως γνωστόν όταν έρχονται είναι γιατί μας κάνουν τη χάρη, αλλά δεν θέλω να γίνω κακός και να κράξω, άλλωστε το έκανε η φίλη η Κωνσταντίνα για μένα αυτό.
Στο δια ταύτα λοιπόν. Υπήρξε μια σχετική καθυστέρηση,την οποία την βρήκα λογική και αναμενόμενη, αφού στο μαγαζί πλην του προσωπικού, των συγκροτημάτων,εμένα και τριών τεσσάρων ανθρώπων ακόμα, δεν υπήρχε κανένας άλλος. (όσο νάναι 5€ είναι αυτά, κάτσε καλά, θέλει σκέψη, δεν είναι 35€ που πας με κλείστα ματία…ααα όλα κι όλα!) Πέρασε λίγο η ώρα, ήρθανε μερικοί ακόμα (μη φανταστείτε ένα 5χ5 το στήναμε, αντε με το ζόρι ένα 8χ8 σε περίπτωση που κάποιος από μας έπαιζε λίμπερο)
2theBone
Να σου οι 2theBone με το ακουστικό τους set λόγο τραυματισμού του ντράμερ, έσπασε το χέρι του το παλικάρι (περαστικά στον άνθρωπο). Παίξανε διάφορα δικά τους, σε πιο blues εκτελέσεις, με μια κιθάρα και ένα μπάσο, πειράγματα και χαβαλές με το κοίνο, μια διασκευή σε Metallica στο “Εnter Sandman” όπου για το κομμάτι ανέβηκε ένα παλικάρι στα τύμπανα και το τζαμάρανε κατά κύριο λόγο παρέα με την ακουστική. Μια χαβαλετζίδικη, παρείστικη, ζεστή κατάσταση. Έμενα δεν με χάλασε άλλωστε ψοφάω για τέτοιες φάσεις.
Mamma Kin
Μετά από λίγο οι Mamma Kin αναλαμβάνουν δράση με το τσαμπουκαλεμένο, αγνό και ατόφιο ροκ εν ρολ τους, ενεργητικοί επί σκηνής, αλλά έβλεπες ότι η μικρή προσέλευση κόσμου ίσως του είχε επηρεάσει. Παίξανε διάφορα δικά τους κομμάτια και διασκευή σε Motorhead, ωραία ηταν. Βέβαια ο ήχος σε κάποια σημεία με χάλασε, πολύ δυνατά η φωνή σε σημεία κάλυπτε και την κιθάρα. Ήταν η πρώτη φορά που τους είδα και μπορώ να πω ότι έμεινα σχετικά ικανοποιημένος αν και όπως είπα πριν η μικρή προσέλευση ίσως τους επηρέασε.
Drunk Motherfuckers
Τελειώνουν το σετ τους τα παλικάρια και να σου οι Ορέστηδες Μακρήδες της ελληνικής μουσικής σκηνής. Drunk Motherfuckers biatch…ανεβαινούν στη σκηνή, ογκώδεις όσο πρέπει, τσαμπουκαλεμένοι και bluesαριστο;i, με απίστευτο δέσιμο και με διάθεση τρελού αυτοσαρκασμού. Τα παλικάρια παίξανε πολύ καλά και υπό τις ιαχές μερικών ακόμα που γέμισαν τον χώρο (καλά μη φανταστείτε καμία λαοθάλασσα) ήταν να σταματήσουν αλλά παίξανε για λίγο ακόμα.
Ακόμα ένα φαινόμενο που πραγματικά προσπαθώ να το καταλάβω, γιατί όταν κάποιοι πάτε σε live το οποίο πληρώνετε και είσοδο, είτε θα φύγετε αφού τελειώσουν τα φιλαράκια σας ή έρχεστε λίγο πριν παίξουν τα φιλαράκια σας; Αυτή η συμπεριφορά δείχνει πολλά για μια μερίδα ανθρώπων και την κουλτούρα τους και το πόσο υποκριτές είναι που υποστηρίζουν έναν εναλλακτικό τρόπο σκέψης και ζωής αλλά μάλλον τον υποστηρίζουν μόνο σε ανεβάσματα, likes και shares στο Facebook.
Τέλος πάντων κριτική για ένα live ήθελα να κάνω αλλά μερικές φορές δεν είναι εύκολο όταν μια μερίδα ανθρώπων ακόμα υποστηρίζουν ξεβαμμένες, ρυτιδιασμένες, διψασμένες για το εφάπαξ τους μεταλοροκούδες γριές η απλά τους νοιάζουν μόνο τα φιλαράκια η τα αμόρε τους. Αυτά…εγώ το λέω και το ξαναλέω η μουσική είναι πια στα υπόγεια και μόνο εκεί, όσοι ακόμα την αγαπάτε κατεβείτε τα σκαλιά, οι υπόλοιποι καλό αέρα στα πανιά σας…