Doom/death metal δισκάρα από τους Αθηναίους DreamLongDead που σαπίζει τα πάντα στο άκουσμα της. Το λιγότερο που μπορώ να πω και να γράψω είναι ότι πρόκειται για ένα καθηλωτικό album που σου επιβάλλει να είσαι συγκεντρωμένος από το πρώτο ως το τελευταίο του λεπτό. Η αλήθεια είναι ότι δε περίμενα τέτοιο τερατούργημα από τους εν λόγω, αλλά έπρεπε να πάρω τα χαμπάρια μου από τη προηγούμενη τους δουλειά το επικό “Umbra”. Εφτά κομμάτια, που μεταφράζονται σε εξήντα λεπτά σκατοψυχιάς και μιας πνιγερής ατμόσφαιρας, έτοιμης να σε κατασπαράξει.
Το doom και το death metal είναι οι δυο πυλώνες στις οποίες στηρίζονται οι DreamLongDead από τη γέννηση τους και κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να μην ισχύει και σε αυτό το δίσκο. Αργοί, σερνόμενοι στα τάρταρα ρυθμοί που σκοπό τους έχουν να κονιορτοποιήσουν τον εγκέφαλό σου. Ο δίσκος ξεκινάει με το δωδεκάλεπτο “Mortuary” το οποίο φέρνει στη μνήμη τις καλύτερες στιγμές των παλιών Dismember, Entombed, η συνέχεια ακόμα καλύτερη με το brutal “Carnage”. Το “Erebus” είναι αυτό ακριβώς που περιγράφει ο τίτλος του, ένα ερεβώδες instrumental που σκοπό του έχει να προετοιμάσει ψυχολογικά για τη τελετουργία που ακολουθεί με το ομότιτλο δεκαπεντάλεπτο έπος το “Derelict”, μια ωδή στο funeral doom metal και στο πως αυτό θα πρέπει να ηχεί.
Το “Terror” που έπεται είναι μια όαση, μια ανάσα ζωής που σου απορροφά όλη τη προηγούμενη doom/death λαίλαπα, και αφού έχεις αδειάσει πνευματικά και ψυχικά, έρχεται το “Anark” να σου δώσει τη χαριστική βολή. To “Ekoes” έρχεται για να ρίξει την αυλαία, σε ένα πραγματικά εξαιρετικό δίσκο που θα σε κάνει να παραμιλάς μαζί του.
Με το “Derelict” πάντως οι DreamLongDead καταφέρνουν με άνεση να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή όχι για μια ακρόαση, αλλά για συνεχόμενο rotation τoυ δίσκου και μας παρουσιάζουν την καλύτερή τους δουλειά ως τώρα. Όποιος τη βρίσκει με doom/death metal κυρίως και αυστηρά επηρεασμένο από τα 90’s θα γουστάρει. Οι υπόλοιποι έπρεπε να έχουν ακούσει το δίσκο από χτες.
