Ψάχνοντας στον ωκεανό του Bandcamp, ένα φανταστικό εξώφυλλο μου τράβηξε την προσοχή και ανυποψίαστος πάτησα το play. Κατευθείαν ένιωσα σαν τα cartoon όταν πέφτει πάνω τους το πιάνο από τον 6ο όροφο, καθώς τα 5 πρώτα δευτερόλεπτα του “Hyper Vigilance” σε πιάνουν από τον λαιμό και δεν σε αφήνουν μέχρι να ακούσεις ολόκληρο το “California Cursed”. Και μετά να πατήσεις και 2-3 φορές replay.
Οι Drain από την Santa Cruz, California κυκλοφορούν μουσική τα τελευταία 5 χρόνια περίπου, και η πρόοδος από το πρώτο τους EP, “Over Thinking” στο φετινό debut album είναι απίστευτη. Από παραγωγή μέχρι το artwork, από τις συνθέσεις μέχρι τα φωνητικά, μοιάζουν 100% άλλη μπάντα. Ο χαρακτηρισμός “Power Trip for surfers” είναι πολύ to the point για να περιγράψει τον ήχο τους, καθώς το αμάγαλμα hardcore & thrash που παίζουν φέρνει πολύ στους Τεξανούς, έχοντας όμως έναν πολύ πιο «ανέμελο» αέρα στα κομμάτια τους.
Παρά το fun προφίλ που βγάζουν προς τα έξω, το “California Cursed” είναι ένας απόλυτα μελετημένος δίσκος, με την κάθε λεπτομέρεια να έχει συγκεκριμένο ρόλο στο σύνολο, και το αποτέλεσμα είναι ισοπεδωτικό. Το κάθε κομμάτι δίνει κάτι extra μην αφήνοντας τον ακροατή να εφυσηχαστεί σε κανένα σημείο, οι επιρροές έχουν μπει στις κατάλληλες δοσολογίες στο mixer και η φωνή του Sam Ciaramitaro μοιάζει ιδανική, ιδιαίτερη και φρέσκια σε ένα ιδίωμα που τα φωνητικά πολλές φορές είναι η αχίλλειος πτέρνα των μπαντών. Τα vocal lines συμπληρώνονται από ωμούς, σύγχρονους στίχους που καυτηριάζουν τις καταστάσεις του σήμερα και ξεφεύγουν από τα κλισέ, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα. Μέσα στα 22 λεπτά που διαρκεί η διαδρομή από το “Feel the Pressure” στο “California Cursed”, oι Drain κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν δίσκο που αποτελείται από 10 κομμάτια τα οποία θα μπορούσαν να ήταν όλα lead singles των ανταγωνιστών τους.
Yπάρχει ένα συγκεκριμένο feeling που νιώθεις όταν ακούς πρώτη φορά κάτι πραγματικά καλό, κάτι που ήρθε για να μείνει στα ακούσματα σου και δεν θα ξεχαστεί τον επόμενο μήνα. Το “California Cursed” στέκεται άνετα και ακομπλεξάριστα δίπλα σε πολύ μεγάλα ονόματα του σκληρού ήχου, και είναι σίγουρα το album της χρονιάς για μένα μέχρι στιγμής.