Όσοι πιστεύουν οτι η Τετάρτη είναι η πιο ξενέρωτη μέρα της εβδομάδας να σηκώσουν το χέρι! Ωραία, αυτοί που μείνατε, είμαι σίγουρη οτι περάσατε υπέροχα στο Six D.O.G.S την Τετάρτη που μας πέρασε.
Ανταπόκριση: Ειρήνη Παππά / Φωτογραφίες: Χάρης Παππάς
Afformance
Την αμαρτία μου θα την πω. Περισσότερο ανυπομονούσα να δω τους Afformance. Κράξτε όσο θέλετε, αλλά δεν έκατσε πριν από αυτό το live να τους δω, οπότε ήμουν ενθουσιασμένη για αυτή την πρώτη φορά. Ε λοιπόν η όρεξή μου ικανοποιήθηκε πλήρως!
Η αρχή έγινε με μια ωραία μελωδία από τη μία από τις τρεις-τέσσερις κιθάρες της μπάντας [ναι, ο αριθμός δεν είναι σαφής, βλέπε παρακάτω], και σταδιακά χτίστηκε ένα πανέμορφο post-rock σκηνικό. Αυτό που έβλεπες πάνω στη σκηνή ήταν τρεις κιθαρίστες και ένας drummer. Με μια καλύτερη ματιά κι ένα πιο προσεχτικό αφτί όμως, πρόσεχες οτι ο ένας κιθαρίστας εμπλούτιζε τον ήχο της μπάντας με ένα synthesizer κι ένα laptop, ο άλλος κιθαρίστας είχε 2 κιθάρες και τις ενάλλασε ανάλογα το κομμάτι, και ο επόμενος κιθαρίστας χρησιμοποιούσε και octaver οπότε ουσιαστικά κάλυπτε και ρόλο μπασίστα. Ωραίες καταστάσεις!
Τα κομμάτια τους, κινούμενα σαφώς στο post φάσμα, αλλά και με όλη την οικογένεια του ambient-experimental ήχου να μη λείπει, έχουν γενικά γρήγορο και ανεβαστικό tempo. Τα δυναμικά σημεία διαδέχονται το ένα το άλλο, και οι ήρεμες στιγμές αποκτούν έτσι άλλη αξία. Προσωπικά, ενώ ξεχώρισα 4-5 κομμάτια, το αποκορύφωμα θεωρώ πως ήταν στο τέλος. Το “Covered In Scales” ήταν ακριβώς ό,τι ήθελα να ακούσω μετά το “Lugano”· αργό, sad και μεθυστικό, για να δώσει τη σειρά του στο “Stride” που έκλεισε το σετ, όπου ακούσαμε ένα ‘οργανωμένο χάος’, με ambient noize από τα πεταλάκια και όχι-noize από τα όργανα σε πιο ψυχεδελικό ύφος. Ο συνδυασμός των τριών αυτών κομματιών πραγματικά απογείωσε το σετ. Μετά από αυτό λοιπόν ήμασταν έτοιμοι να υποδεχτούμε τους Dorena.
Dorena
Και εκεί που ήμουν στο ικανοποιημένο/chill mode μετά την εμφάνιση των Αθηναίων, μιας και, όπως είπα, το ενδιαφέρον μου αρχικά περιστρεφόταν περισσότερο γύρω από αυτούς, ανέβηκαν οι Σουηδοί στη σκηνή και ξεκίνησαν να παίζουν. Αυτό ήταν. Όσο απουσία άποψης είχα για τους Dorena πριν τους δω, άλλο τόσο ολοκληρωμένη εικόνα για αυτή την μπάντα απέκτησα μετά το live.
Με εμφάνιση που προσωπικά με παρέπεμψε περισσότερο σε κάποια deathcore μπάντα, οι Dorena όση ώρα παίζανε, πραγματικά έβλεπες οτι το απολάμβαναν με όλη τους την καρδιά. Post ήχος, τρεις κιθάρες, μπάσο, ντραμς, και κατά μέσο όρο ένα σετ πετάλια ο καθένας τους. Κομμάτια μεγάλα και απολαυστικά, και σκηνική παρουσία όλα τα λεφτά· με τέτοιο χορό/headbanging οι υποψίες μου οτι αυτά τα παιδιά ξεκίνησαν κάποτε ως core μπάντα δε λένε να φύγουν [το γεγονός επίσης οτι κατάγονται από το Gothenburg boostάρει αυτή την υποψία, αν μη τι άλλο]. Ένα σημαντικό συν αυτής της μπάντας ήταν τα φωνητικά. Δεν υπήρχαν παντού, αλλά όπου τραγουδούσε αυτός ο ένας κιθαρίστας έδινε άλλο συναίσθημα στο κομμάτι. Στα δύο [αν δεν απατώμαι] κομμάτια δε που τραγούδησαν όλοι τους, σε χορωδιακό στυλ, η ακουστική απόλαυση ανέβηκε over 9000.
Οι Σουηδοί ήταν πολύ επικοινωνιακοί με το κοινό, και δεν παρέλειπαν να μας ευχαριστούνε που ήρθαμε στο live. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η κίνηση με εντυπωσίασε. Οι Dorena βγάλανε τόσο επαγγελματισμό στον τρόπο που παίζουνε τη μουσική τους, σε σημείο που θα το δεχόμουν απόλυτα αν δε λέγανε ούτε ένα ευχαριστώ στο τέλος. Αυτά τα παιδιά φορούσαν ακουστικά που τους έδιναν το ρυθμό για να μη χάσουνε το tempo, και φαινόντουσαν πιο χαρούμενα που παίξανε live στη χώρα μας από άλλους κι άλλους που έχουμε δει, goddamnit!
Το encore ήταν φυσικό επακόλουθο, αφού όλοι είχαμε μείνει με τις καλύτερες εντυπώσεις, και θέλαμε κι άλλο. Με το που τελείωσε ολοκληρωτικά η εμφάνιση των Σουηδών, ο κόσμος μαζεύτηκε στο merch, και άλλη μία post βραδιά κάπως έτσι έφτασε στο τέλος της.
Μα τι ωραία Τετάρτη!