Είναι κάποιες φορές στη ζωή μερικά μερικές στιγμές τις οποίες θέλεις να τις ζεις ξανά και ξανά και ξανά… Στη συγκεκριμένη περίπτωση αν με ρώταγε κάποιος αν το ξαναζούσα, θα του έλεγα ναι θα ξαναζούσα τη κάθε στιγμή, το κάθε δευτερόλεπτο της συγκεκριμένης βραδιάς, αμέσως μόλις τελείωσε!
Aνταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χατζηαγγέλου (περισσότερες εδώ)
Στάση πρώτη στο βράδυ της Πέμπτης, οι Automaton, οι οποίοι πλέον βρίσκονται στον αυτόματο! Στα γνωστά στάνταρ που έχει θέσει το συγκρότημα και αυτή τους η εμφάνιση, από την πρώτη φορά που τους είδα. Οι drone/doom διαθέσεις τους είναι γνωστές από καιρό και οι όλο και περισσότεροι που τους παρακολουθούν τη συγκεκριμένη βραδιά κερδίζονται από το συγκρότημα, εξού και το χειροκρότημα που αποσπούν μετά το πέρας του set τους.
Η ώρα προχωράει και η σκηνή ετοιμάζεται να υποδεχθεί το κτήνος των Sadhus (The Smoking Community). Η ψυχολογική προετοιμασία πριν από κάθε εμφάνιση τους απαραίτητη, μιας και πρέπει να αποβάλεις οτιδήποτε έχεις στο μυαλό σου και να τους αφοσιωθείς. Λίγες στιγμές μετά, αφήνουμε τις πίσω σειρές και πιάνουμε κάγκελο (από τις λίγες φορές) για να ευχαριστηθούμε το μεγαλείο τους! Ίσως η συγκεκριμένη εμφάνιση των Sadhus να είναι και η καλύτερη τους, ο ήχος τους τεράστιος και η καταπόνηση του αυχένα να επιταχύνεται με γοργούς ρυθμούς. Το να πούμε πολλά για τους Sadhus θα ήταν περιττό, πρέπει να τους δεις live για να το νιώσεις σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια το συναίσθημα που βγάζουν, είτε θα παίξουν σε σκηνές τύπου An Club, είτε σε κάποιο πιο υπόγειο χώρο!
Μετά τον ορυμαγδό που μου προξένησε η εμφάνιση των Sadhus, ήρθε η ώρα για ανασύνταξη δυνάμεων με τους Dudes από την Πολωνία! Belzebong το όνομά τους και η δεύτερή τους εμφάνιση στη χώρα μας ήταν εξίσου καταστροφική με την πρώτη φορά! Και εάν στον προηγούμενο τους live δημιούργησαν ρωγμές στην Ακρόπολη, την Πέμπτη άνοιξαν στον Λόφο του Στρέφη ένα φαράγγι που μόνο με της Σαμαριάς μπορεί να συγκριθεί! Ασταμάτητο headbanging από τους Dudes, ο νέος drummer ξηγιέται καλά στις μαστουρωμένες συνθέσεις και η ανασύνταξη δυνάμεων που λέγαμε πιο πάνω πάει στα κομμάτια. Καταστροφή, μίσος, bongs, αναμμένα τσιγάρα, μπύρες, doom metal, τεράστιες ποσότητες από αγνό fuzz και ένα Anν α βράζει για πάρτη τους!
Οι Dopethrone είναι ένα από τα πιο βρωμερά και σιχαμένα sludge trio που έχουν δει τα ματάκια μας και έχουν ματώσει τα αυτάκια μας. Όλα ήταν με το μέρος τους, διάθεση, κόσμος, ανυπομονησία. Και δεν μας απογοήτευσαν ούτε λεπτό! Στο An υπήρχε μια κινητικότητα που είχα πολύ καιρό να δω – βασικά, χρόνια! Το ρεμάλι ο Vincent με τη δηλητηριώδη φωνή του, φαντάσου μια μίξη Tom Angelripper με Tom Warrior και είσαι μέσα και με τις απίθανες πόζες που έπαιρνε, να μας παίρνει τα μυαλά τη κάθε γαμημένη στιγμή! Η ώρα κυλούσε με τους Dopethrone να είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι της σκηνής και ο κόσμος να τους έχει παραδοθεί πλήρως, δεν είχε μείνει γωνιά από το σχεδόν γεμάτο An που να μην είχε κεφάλια να κινούνται στους ρυθμούς των “Dark Foil”, “Dry Hitter”, “Scum Fuck Blues”, “Ain’t No Sunshine”, “Devil’s Dandruff”.
Όταν το ρολόι έδειξε 2:30, οι Καναδοί άφησαν πίσω τους στη σκηνή μόνο αποκαΐδια, που όμοια τους ελάχιστες φορές είχαμε, έχουμε και θα έχουμε την ευκαιρία να γευτούμε…