Συναυλία που η «φυλή» που προσκυνά το stoner/doom περίμενε αρκετό καιρό, καθώς τώρα τελευταία τέτοιου είδους events είχαν αρχίσει να σπανίζουν, και αν βάλουμε στη ζυγαριά ότι οι Πολωνοί Dopelord είχαν να έρθουν από τα μέρη μας σχεδόν μια δεκαετία, τότε μπορεί ο οποιοσδήποτε να καταλάβει την ανυπομονησία για αυτή τη μέρα!
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Χριστίνα-Θάλεια Παππά (πλήρες photo report εδώ)
Τη βραδιά άνοιξαν οι ανανεωμένοι Under The Sun, και καθώς το Temple άρχισε να γεμίζει, τα heavy riffs του συγκροτήματος δονούσαν τον χώρο. Πλέον, οι Under The Sun κινούνται σε πιο doom ήχο, μειώνοντας αισθητά τα stoner rock στοιχεία του παρελθόντος, κάτι που τους ταιριάζει περισσότερο. Το συγκρότημα εκτός του πρώιμου υλικού τους, μας παρουσίασε και μερικά πιο φρέσκα κομμάτια, και όταν άφησαν τη σκηνή μας έκαναν να παραμιλάμε…εμένα σίγουρα.
Οι Chipper από τη Θεσσαλονίκη ήταν το δεύτερο support act και το υλικό τους χρωστάει πάρα πολλά στους Down, τους Planet Of Zeus και γενικότερα σε συγκροτήματα που το southern/stoner metal κυλάει στις φλέβες τους. Οι Chipper ενώ και δυνατή παρουσία είχαν, αλλά και τον κατάλληλο όγκο για αυτά που παίζουν, πάσχουν στο τομέα των συνθέσεων, οι οποίες ακούγονται αρκετά generic και δεν προκαλούν καμία εντύπωση.
Οι Dopelord πραγματικά ήταν σε μεγάλη φόρμα, το stoner/doom τους ήταν άκρως εθιστικό και σε στιγμές επικό. Το συγκρότημα φαινόταν ότι το διασκέδαζε όση ώρα ήταν στη σκηνή, και εξαπέλυε τα μαστούρικα του riffs σε ένα κοινό που δεν τους χόρταινε με τίποτα. “The Witching Hour Bell”, “Doom Bastards”, “Hail Satan”, “Preacher Electrick” και το αγαπημένο μου “Addicted To Black Magick” ήταν μερικά μόνο από το κομμάτια που ακούστηκαν και μας έκαναν να χάσουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας, καθώς οι Dopelord ήταν απολαυστικοί και είχαν τέτοια αλληλεπίδραση με το κοινό, που σπάνια τη συναντάς πλέον. Εν κατακλείδι, οι Dopelord με αυτό τους το live μας έδειξαν ότι εξακολουθούν να είναι μια υπολογίσιμη δύναμη στο stoner/doom χώρο και ελπίζουμε την επόμενη φορά που θα έρθουν να μην έχει περάσει πάλι (σχεδόν) μια δεκαετία!
