Δεύτερη μέρα του Deserfest Athens και εμείς σαν άγρυπνα λαγωνικά βρεθήκαμε από νωρίς στην Ιερά οδό διψασμένοι για βαρύ και μερακλίδικο ήχο. Τα πράγματα όμως ξεκίνησαν λίγο διαφορετικά την συγκεκριμένη μέρα…
Ανταπόκριση: Γιώργος Τζώρτζης και Ελπίδα Πουρναρά
Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Τρεις ακυρώσεις (Cough, Elder, Colour Haze) λόγω της απεργίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφόρίας, ομολογουμένως, μας έπεσαν ολίγον τι βαριές. Βαριές όσο βαρύ ήταν και το κλίμα κατά την εμφάνιση των Omega Monolith. Θυμίζοντάς μας το σκηνικό στο προ ολίγων μηνών New Long Fest, με τον ήλιο ακόμα να στέκει ψηλά, κατέλαβαν το Stage 2 όπου για ακόμα μία φορά δημιούργησαν εκ θεμελίων την ατμόσφαιρα που η μουσική τους επιβάλλει. Αργό, βαρύ και τίμιο doom κι οι ενισχυτές να αναβλύζουν μια καταχνιά σε κάθε riff και κάθε χτύπημα στη μπότα, που αρκούσαν για να ικανοποιήσουν κάθε έναν ξεχωριστά που παραβρέθηκε από νωρίς στο Palmitas. (σ.σ.: Οι φήμες της προηγούμενης μέρας περί ανεπάρκειας στον ήχο επιβεβαιώθηκαν) – Ελπίδα Πουρναρά
Τα σχόλια για τον κακό ήχο έδιναν και έπαιρναν όσο περνούσε η ώρα και αυτό ήταν κάτι που φάνηκε να προσπαθούν να προσπεράσουν οι rock n’ rollers Black Hat Bones, οι οποίοι παρέλαβαν τη σκυτάλη λίγη ώρα αργότερα. Παρουσιάζοντας μέρος της δισκογραφίας τους και όντες αεικίνητοι στη σκηνή κατάφεραν να αποσπάσουν το sing-along όλων όσοι φάνηκαν να χαίρονται την εμφάνισή τους. Ωστόσο, έχοντας παρακολουθήσει την μπάντα και κατά το παρελθόν, θα τολμήσω να πω πως τους έχουμε δει και σε καλύτερες στιγμές. – Ελπίδα Πουρναρά
Με γοργά βήματα περάσαμε στο απέναντι stage για να παρακολουθήσουμε μια μπάντα ογκόλιθο του doom. Το πρώτο μισό της εμφάνισης των Pentagram ήταν η παρουσίαση όλου του “Relentless” αποκλειστικά για το Αθηναικό κοινό. Ένας Bobby Liebling αγέραστος και γεμάτος ενέργεια, άρχισε να ξεσηκώνει με το τραγούδι του το κοινό κρατώντας όμως δυνάμεις και για το δεύτερο σέτ της μπάντας μερικές ώρες αργότερα. “Sign Of The Wolf”, “Death Row” και το doom σφυροκόπημα συνεχίστηκε χωρίς έλεος για περίπου 45 λεπτά. – Γιώργος Τζώρτζης
Μερικά λεπτά αργότερα σαν σύγχρονοι τιραμόλες εκτοξευθήκαμε και πάλι στο δεύτερο stage. Η εμφάνιση των Steak ήταν από αυτές που θύμησαν έντονα την γνήσια σκηνή του Palm desert. Ο ήχος, αν και τέρμα για τον συγκεκριμένο χώρο, ήταν σύμμαχος της μπάντας. Πολύ groove, κοψίματα αλλά και αρκετό κάλπασμα. Πότε θυμίζοντας τους Lowrider, πότε τους Unida και κάποιες άλλες φορές τα περάσματα των Karma To Burn κατάφεραν να ταρακουνήσουν τον 4ο όροφο του Gazi Music Hall. Kάτι το οποίο τόσο το κοινό όσο και η μπάντα φάνηκαν να το απολαμβάνουν στο μέγιστο βαθμό. – Γιώργος Τζώρτζης
Από τους Steak και το Stage 2 αποχωρίσαμε οριακά, ώστε να προλάβουμε την έναρξη των My Sleeping Karma. Ήχος μεστός με μια απόδοση ωσάν να άκουγες δίσκο στο πικάπ σου και μία μπάντα που σε καταίγιζε με μελωδίες και συναισθήματα. Ψυχεδελικές συγχορδίες, groovy μπασογραμμές και drumming skills εντυπωσιακά, έδεναν με τα samples στα πλήκτρα κάνοντάς μας να ανεβοκατεβάζουμε κεφάλια με ένα μειδίαμα ικανοποίησης. Οι λάτρεις του instrumental rock είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν την μπάντα στα καλύτερα της με ένα set και μια εμφάνιση που θα την θυμούνται για καιρό. – Ελπίδα Πουρναρά
Η ώρα για το δεύτερο set των Pentagram είχε φτάσει και όλοι ανέβηκαν στην σκηνή με τον Liebling να έχει αλλάξει ρούχα και να έχει βάλει ένα άλλο set από αυτά τα φανταχτερά πουκάμισα και παντελόνια που τον χαρακτηρίζουν εδώ και πολλές δεκαετίες. Αν θυμάστε μερικές σειρές νωρίτερα είχα γράψει πώς κράταγε δυνάμεις για το δεύτερη εμφάνιση. Έτσι και έγινε. Ακούραστος πάνω κάτω στην σκηνή με το χαρακτηριστικό του παραπάτημα και με τη φωνή του να βγαίνει περισσότερο doom απο ποτέ τα έδωσε όλα. Οι κιθάρες στιβαρές όπως πρέπει γεμάτες με doom riffs, ισοπέδωσαν όλο το μαγαζί. “Forever My Queen”, “When The Scream Comes” και όλα τα κεφάλια να ανεβοκατεβαίνουν ρυθμικά. Πραγματικά ανατρίχιασα παρακολουθώντας την μπάντα. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που ανήκουν στην Αγία τετράδα του doom metal. Όποιος ξέρει, ξέρει. – Γιώργος Τζώρτζης
Τρίτη φορά που θα παρακολουθούσα τους Karma To Burn και ήξερα ότι θα ήταν άλλο ένα party. Αυτό το power trio που μπορεί να ξεσηκώσει ακόμα και τον πιο ήρεμο ακροατή έκανε και πάλι το θαύμα του. Πολύ groove και ατόφιο stone ‘n roll! Το κοινό από κάτω παραδομένο στους ήχους της μπάντας ξεκίνησε και αρκετά mosh pits! “Thirty Six”, “Nineteen” και ο αυχένας μου κοντεύει να ξηλωθεί. Τα παληκάρια ξέρουν πώς να σε κάνουν να περάσεις καλά και η σειρά που πετάνε τα κομμάτια τους είναι ίδια με την μαεστρία ενός DJ. Όπως οι περισσότερες μπάντες έτσι και οι Karma To Burn είχαν σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο όπου σε συνδιασμό με την ενέργεια τους επί σκηνής μας ξετίναξαν. “Twenty” και δεν περιγράφω άλλο… ’Till next time… Γιατί σίγουρα θα υπάρξει… – Γιώργος Τζώρτζης
Με την ώρα να έχει πάει πια 02:00 μετά τα μεσάνυχτα, οδεύαμε προς την καταληκτική εμφάνιση του παρθενικού Desertfest Athens. Με μια κάποια καθυστέρηση λοιπόν, υπεύθυνοι για τον επίλογο ήταν οι psychedelic doomers Automaton κι ο Dr. Space των Øresund Space Collective, οι οποίοι με παρουσία επιβλητική και δωρική ως είθισται, συνέθεσαν με τις “πειραγμένες” συνθέσεις τους τις τελευταίες στιγμές της βραδιάς. – Ελπίδα Πουρναρά