Με αφορμή την εμφάνισή των Deathcrop Valley στο ιστορικό An Club, η Μυρτώ Ραμμοπούλου μίλησε με το συγκρότημα για την underground σκηνή, τα τραγούδια που τους έχουν στιγματίσει και το λεωφορείο που αγαπούν να μισούν.
Γεια σας από Rockin’Αthens.gr. Είμαι η Μυρτώ και θα σας ρωτήσω πράγματα. Θα ήθελα να αρχίσω με οποιαδήποτε κλασική ερώτηση, αλλά δεν κρατιέμαι και θα ρωτήσω αυτό: το 608 ποιον απ’ όλους σας έχει στοιχειώσει; Ή είστε όλοι παθόντες; Μιλήστε μου γι’ αυτό το τραγούδι!
Το 608 σαν γαλατσιώτικο λεωφορείο έχει στοιχειώσει κυρίως τον Κώστα και τον Άρη που είναι από την περιοχή. Έχουν περάσει και οι δύο αρκετές ώρες μέσα στην ασφυκτικά μυρωδάτη ατμόσφαιρα του. Το λεωφορείο Ξεκινάει από το Γαλάτσι και κάνει ένα μεγάλο κύκλο μέχρι τα πανεπιστήμια του Ζωγράφου περνώντας από το κέντρο οπότε σαν φοιτητές το έζησαν αρκετά. Σε μια ευρύτερη ανάγνωση το 608 πραγματεύεται την παρακμή μιας κοινωνίας που στοιβάζεται για να ζήσει μια ζωή που στην πραγματικότητα μισεί. Σαν εναλλακτικό είχαμε σκεφτεί το 735 που εκφράζει τον Άγγελο και τον Αλεξ οι οποίοι μεγάλωσαν στα δυτικά προάστια. Μάλιστα το 735 είναι πολύ πιο «δύσκολο» λεωφορείο από το 608 καθώς μέσα παίζουν σκληρά ναρκωτικά και εγκληματικότητα. Το άλλο όμως είναι καλύτερο για ομοιοκαταληξία.
Οι στίχοι σας εκφράζουν έντονο προβληματισμό επί πληθώρας ζητημάτων και θέτουν ένα συνολικό υπαρξιακό ερωτηματικό. Θεωρείτε ότι τα τραγούδια, ως μέσο ψυχαγωγίας και επικοινωνίας, μπορούν πέρα από το να εγείρουν προβληματισμούς, να δώσουν ταυτόχρονα και απαντήσεις; Θα ήθελα ο καθένας να μου πει ένα τραγούδι που νιώθει ότι τον στιγμάτισε.
Σίγουρα τα τραγούδια δίνουν απαντήσεις. Πιστεύουμε ότι και εμείς με τα κομμάτια μας εκφράζουμε ταυτόχρονα και προβληματισμούς αλλά και προτάσεις. Για παράδειγμα ένα υπόγειο μήνυμα που θεωρούμε πως εκφράζουμε είναι το να ελπίζεις και να προσπαθείς ακόμα και όταν όλα γύρω είναι νεκρά. Θα μπορούσες να πεις ότι αυτό είναι και το νόημα του ονόματος της μπάντας. Στα κομμάτια τώρα. Για τον Άλεξ το “Redemption Song” του Marley νομίζει οτι λέει απλά και ωραία πραγματάκια και είναι πάντα επίκαιρο. Όπως επίσης και το “Imperium” των Machine Head με λίγο πιο σκληρά λόγια φυσικά. Για τον Άγγελο το “Killing in the name” ήταν μια σημαντική επιρροή στην εποχή του γυμνασίου. Τα κομμάτια που έχουν στιγματίσει τον Άρη είναι αρκετά. Κατέχει ξεχωριστή θέση όμως το “Powertrip” των Monster Magnet. “Συνήθως με ανεβάζει, παρόλο που το ρεφραίν του φαίνεται απλοϊκο και «χιτακι» μου θυμίζει ότι δεν πρέπει να παίρνω τη ζωή πολύ στα σοβαρά και αυτό είναι κάτι πολύ χρήσιμο για την ιδιοσυγκρασία μου,” λέει. Στον αντίποδα είναι το “Die alone” των A Pale Horse Named Death. Κομμάτι για ψυχική ηρεμία από οποιοδήποτε πρόβλημα της καθημερινότητας του Κώστα (μερικά απο τα οποία εφράζουμε και στα κομμάτια τους οι Deathcrop Valley) είναι το “Going to California” από Led Zeppelin και ας μην έχει καν τύμπανα…
Θεωρείτε ότι η μουσική παραγωγή στην Ελλάδα εκφράζει την συναισθηματική πραγματικότητα της κοινωνίας της και πού στηρίζετε η δική σας επιλογή να ασχοληθείτε με αυτή τη θεματολογία; Εάν πρόκειται για επιλογή και όχι για αυθόρμητη έκφραση.
Ένα τμήμα της μουσικής παραγωγής πιθανότατα να την εκφράζει. Μάλλον το underground hip hop πήρε πολύ πιο αποτελεσματικά τη «γενιά της κρίσης» κάτω από τις φτερούγες του και ίσως η -μετά το 2010- heavy rock σκηνή. Από την άλλη βλέπεις ότι η κρίση και η κατήφεια δεν επηρέασε και πολύ το σκυλοποπ που ακόμα είναι δυνατό. Τώρα το τι συμπεράσματα βγάζει για την κουλτούρα των Ελλήνων αυτό… Θα το δείξει η ιστορία. Όσον αφορά εμάς η επιλογή της θεματολογίας είναι πιο πολύ αυθόρμητη τάση. Είναι και λίγο η ανάγκη κάποιων από τα μέλη που είχαν πιο μέταλ παρελθόν να παίξουν λιγότερο «κομπρεσσαρισμένη μουσική».
Heavy ήχος και desert αισθητική. Είναι ένα είδος που αποκτά όλο και μεγαλύτερο κοινό στη χώρα μας. Πώς φαντάζεστε την εξέλιξη της συγκεκριμένης σκηνής και πώς θεωρείτε ότι θα επηρεάσει αυτό τους μουσικούς η όλο και μεγαλύτερη άνθησή της;
Μαθαίνουμε από κάποιες μπάντες του εξωτερικού ότι σε ορισμένες χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες αυτό το heavy rock κίνημα της Ελλάδας θεωρείται μια υπολογίσιμη σκηνή. Παρόλο που ουσιαστικά ξεκίνησε από εκείνες τις περιοχές. Αν και υπάρχει το σενάριο να ξεφουσκώσει όλο αυτό ελπίζουμε να αναπτυχθεί κι άλλο ώστε αρκετά συγκροτήματα να πληρώνονται για να γράφουν και να παίζουν μουσική και όχι το αντίθετο όπως συμβαίνει τώρα σε μεγάλο βαθμό.
Μου αρέσει πολύ αντί του κλασσικού «πώς θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας;» να ρωτάω «ποιος θα ήταν αυτός που θα θεωρούσατε μέγιστη καταξίωση να μοιραστείτε τη σκηνή μαζί του». Λοιπόν;
Για τον καθένα η απάντηση θα ήταν διαφορετική, παρόλα αυτά για όλους μας θα ήταν τεράστια τιμή να μοιραστούμε την σκηνή με μπάντες όπως Tool, Metallica, Monster Magnet.
Το Σάββατο στο An θα είναι η πρώτη επίσημη παρουσίαση του νέου σας album. Τι έχετε ετοιμάσει για να μας επικοινωνήσετε το νέο πνευματικό σας τέκνο;
Έχουμε ετοιμάσει την live μορφή του δίσκου με πολύ ενέργεια και όρεξη να παρτάρουμε με όσους έρθουν.
Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι να μη χρειάζεται να μπαίνετε στο 608!