Την Παρασκευή, 1 Απριλίου -όχι δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο- μέλη των Death επισκέφθηκαν την Αθήνα και το Fuzz Live Music Club στα πλαίσια της DTA (Death to all) Tour, μιας περιοδεία προς τιμήν του Chuck Schuldiner και της μουσικής του. Πάνε πολλά χρόνια απο τότε που μαζέυτηκαν τόσοι φίλοι των Death, για την ακρίβεια απο το 1998, σε έναν συναυλιακό χώρο με αποτέλεσμα όπου και γυρίσεις το κεφάλι σου να βλέπεις μπλουζάκια με το λογότυπό τους!
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Ντυλγέρης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Η βραδιά ξεκίνησε με μία μικρή καθυστέρηση και αφού μπήκαμε όλοι μέσα, με πολυ συνοπτικές διαδικασίες, στη σκηνή μας υποδέχθηκαν οι ‘δικοί μας’ Memorain με αρκετή ενέργεια και πάθος. Μελωδικό thrash-ish metal με ευχάριστες συνθέσεις και αμερικάνικη πινελιά στον ήχο τους που όμως είχες την αίσθηση ότι κάπου το έχεις ξανακούσει. Η διάρκεια της εμφάνισης τους ήταν μόλις 15 λεπτά και η αλήθεια είναι ότι τα τέσσερα τραγούδια που μας παρουσίασαν δεν πρόλαβαν να με ενθουσιάσουν.
Μετά λοιπόν τις απαραίτητες αλλαγές στη σκηνή και γύρω στις 10 παρά ανέλαβαν δράση οι Γερμανοί Obscura με το γνωστό πιο-τεχνικό-death-metal-πεθαίνεις ύφος τους. Μας παρουσίασαν κομμάτια απο τον καινουριο τους δίσκο “Αkroasis” ή… “Αkroatis”, όπως λανθασμένα τον τιτλοφόρησε ο τραγουδιστής τους, για περίπου 50 λεπτά. Η μουσική τους είναι πολύ δυνατή και δεν υπάρχουν πολλά σημεία που θα σου επιτρέψουν να κουνήσεις το κεφάλι σου ρυθμικά γιατί πρέπει πρώτα να μπορέσεις να τα “μετρήσεις”. Παρ’ολα αυτά, το συγκρότημα έκανε μια δεμένη και επαγγελματική εμφάνιση παρότι είχαν δύο καινούρια μέλη πράγμα που θα μπορούσε να δικαιολογίσει πιθανά λαθάκια δεδομένου και της δυσκολίας των τραγουδιών τους. Highlight φυσικά ήταν το “Τhe Anticosmic Overload” και νομίζω και το κοινό συμφώνησε μαζί μου γιατί το mosh pit είχε τη τιμητική του.
Η μεγάλη στιγμή που όλοι περίμεναν είχε φτάσει, οι κόκκινες κουρτίνες μας έκρυψαν τη σκηνή για να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στο stage και όταν άνοιξαν το σήμα των Death έκανε την εμφάνιση του πίσω απο τα τύμπανα του Gene! Έτσι, λίγο μετά τις 11, στη σκηνή ανέβηκαν οι κύριοι Steve Digiorgio, Bobby Koeble, Gene Hoglan και Max Phelps. To setlist είχε κομμάτια απο όλη τη δισκογραφία τους και με εξέπληξε το ότι διάλεξαν κομμάτια και απο τους πρώτους δίσκους που θεωρητικά δεν ήταν και ιδιαίτερα εμπορικά. Προφανώς δεν θα μπορούσαν να λειψουν τραγούδια όπως “Crystal Mountain”, “The Philosopher”, “Symbolic”, “Lack of Comprehension” που το κοινό τα τίμησε ιδιαιτέρως με κλοτσίες και έντονη κινητικότητα εν γένει… Σε συναυλία των Death είσαι εξάλλου!
Για το αν ήταν καλή η εμφάνιση, νιώθω ότι ίσως θα ήταν περιττό να μιλήσω για τις ικανότητες και το τεχνικό επιπεδο των συγκεκριμένων μουσικών. Η συναυλία ήταν εξαιρετική και τις δύο ώρες παρα κάτι που διήρκησε, ο Steve μας απευθυνόταν συχνά και πάντα ανάφερόταν στον Chuck και το πόσο σημαντική είναι η προσφορά του στο ιδίωμα. Μοναδικό παράπονο ίσως το ότι δεν άκουσα το “Within the Mind”, αλλά φαντάζομαι όλοι όσοι βρεθηκαμε στο Fuzz θέλαμε να ακούσουμε ένα κομμάτι επιπλέον!