Αυτό και αν ήταν ένα αναπάντεχο comeback, που έσκασε πραγματικά από το πουθενά. Το τεράστιο δημιουργικό μυαλό, ονόματι Tuomas Saukkonen, ξαναζέστανε τις μηχανές των αγαπημένων Dawn οf Solace και μας παρουσιάζει, μετά από 14 ολόκληρα χρόνια, το δεύτερο δισκογραφικό του πόνημα, με τίτλο “Waves”.
Όσοι παρακολουθούν τα μουσικά projects του Tuomas όλα αυτά τα έτη, ξέρουν πολύ καλά ότι ο Φινλανδός έχει το άγγιγμα του Μίδα, καταφέρνοντας να δημιουργεί μόνο ποιοτικές δουλειές. Ποιος λάτρης του melodic doom/death metal δεν έχει λιώσει διαμάντια, όπως το “Deathstar Rising” και το “Winterborn”; Το αξιοζήλευτο αυτό σερί συνεχίζεται και με το “Waves”, το οποίο μάλιστα διεκδικεί επάξια θέση στα highlights της δισκογραφίας αυτού του καλλιτέχνη.
Συγκριτικά με τον προκάτοχό του, “The Darkness”, οι διαφορές που θα ακούσεις είναι ότι εδώ η μελωδία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ τα brutal φωνητικά έχουν δώσει εξ ολοκλήρου τη θέση τους στα καθαρά, με μοναδική εξαίρεση να αποτελεί το “Tuli”. Ο Saukkonen αποδεικνύει ξανά ότι είναι ένα μουσικό πολυμηχάνημα, αναλαμβάνοντας μόνος του όλα τα όργανα. Επιπλέον, έκανε εξαιρετική επιλογή για τα vocals, αφού επιστράτευσε τον bandmate του στους Black Sun Aeon, Mikko Heikilla. Οι γεμάτες συναίσθημα ερμηνείες του Mikko προκαλούν ένα σφίξιμο στην καρδιά και ταιριάζουν γάντι στην μελαγχολία που βγάζουν οι κιθάρες του Tuomas. Για παράδειγμα, μία απλή ακρόαση στο “Choice” αρκεί για να καταλάβει κανείς τι εννοώ.
Εναρκτήριο κομμάτι έχουμε το “Lead Wings”, το οποίο ήταν και το πρώτο δείγμα που ακούσαμε από τους Dawn Of Solace μετά από όλα αυτά τα χρόνια αδράνειας. Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι η καλύτερη σύνθεση του δίσκου, με μία ΜΕΛΩΔΙΑΡΑ που σε στέλνει απευθείας σε χιονισμένα τοπία στη Φινλανδία. Το σκηνικό αρχίζει και μαυρίζει επικίνδυνα με το “Ashes”, φέρνοντας στο μυαλό τους συμπατριώτες τους, Ghost Brigade. Με ακόμα πιο χειμωνιάτικη διάθεση έρχεται το “Silence”, ένα τραγούδι που θα το ζήλευαν οι Amorphis των τελευταίων τεσσάρων δίσκων, καθώς και το σκοτεινό “Hiding” με το επικό refrain-γροθιά στο στομάχι. Και αν η διάθεσή σου, μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν έχει φτάσει ακόμα στα τάρταρα, αναλαμβάνει δράση το “Ghost”. Πλήκτρα που δημιουργούν μια ‘αποπνικτική’ ατμόσφαιρα και ένας Mikko που καταθέτει τη ψυχή του σε κάθε στίχο. Η πιο κατάλληλη επιλογή να κλείσεις έναν τέτοιον δίσκο.
Η μεγάλη εμπειρία και το αλάνθαστο ένστικτο του Φινλανδού λειτούργησαν ξανά. Όσοι γουστάρουν Insomnium, αλλά κυρίως αγαπούν τις προηγούμενες δουλειές του Tuomas, οφείλουν να αφιερώσουν χρόνο σε αυτό εδώ το διαμαντάκι.