Το νέο album των Daughtry. Λοιπόν, είναι πάνω κάτω το ίδιο με το προηγούμενο: εύπεπτο pop/rock, αρκετά αξιοπρεπές, αλλά μέχρι εκεί. Ο Daughtry, ο οποίος αποφάσισε ότι ως άλλος James θα δώσει στο συγκρότημά του το όνομά του, είναι αδιαμφισβήτητα απ’ τα καλύτερα πράγματα που μας έχουν δώσει κατά καιρούς τα διάφορα talent shows , με μια σχετικά συνεπή πορεία.
Δεν παύει ωστόσο να μας δίνει κάτι μουσικά αδιάφορο, χιλιοακουσμένο και καθόλου φρέσκο, ταιριαστό για υπόκρουση σε wannabe “rock” καφετέρια με έφηβους κυρίως θαμώνες ή για soundtrack για σειρές τύπου “One Tree Hill” (πολύ εφηβικά πράματα δηλαδή) και ιδανικό για όσους θέλουν να ακούνε Nickelback, αλλά ντρέπονται να το λένε.
Δε χάνετε κάτι να το ακούσετε, σίγουρα δε χάνετε κάτι κι αν δε το ακούσετε.