Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου βρεθήκαμε στο Gagarin της Λιοσίων για να παρακολουθήσουμε τους Cyanna Mercury, πλέον ως headliners (επιτέλους!), στην παρουσίαση του πρώτου full-length album τους με τίτλο “Archetypes”.
Ανταπόκριση: Σοφία Μηλιώνη / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Έχοντας τον άχαρο ρόλο να ζεστάνουν το αραιό ακόμη και αρκετά αμήχανο κοινό, ανεβαίνουν πρώτοι χωρίς καθυστέρηση στη σκηνή οι Circassian με τους psychedelic-surf ήχους τους, ακολουθούμενοι από τον Κύριο Κ. και ένα δείγμα αξιοπρεπούς ελληνόφωνης rock. Το setlist των πρώτων περιείχε τα “Feels Like Home”, “The Longest Story” και “Melvana”, μεταξύ άλλων, ενώ ο Θοδωρής Κοντάκος βάσισε το set του στο πρόσφατο “40 μέρες”.
Παρά το δύσκολο της αποστολής τους, δεδομένου ότι η μουσική και των δύο απέχει εν πολλοίς από τους ήχους των Cyanna Mercury, τα έφεραν εις πέρας σε έναν αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, όχι όμως μέχρις σημείου να μας αποσπάσουν την προσοχή από την αδημονία για την εμφάνιση της παρέας του Σπυρέα.
Το μουσικό διάλειμμα που προηγήθηκε της παρουσίασης των Cyanna Mercury ήταν εμφανώς διαρκές, ανέδειξε ωστόσο το γεγονός ότι η μπάντα έχει πλέον αποκτήσει το δικό της σταθερό κοινό, καθώς στο χρόνο που μεσολάβησε ο χώρος γέμισε από παντού. Περί τις 23:00 στρώνονται λοιπόν τα χαλιά (κυριολεκτικά!) και ανεβαίνουν οι Cyanna Mercury, που δεν χρειάζονται περισσότερο από ένα τραγούδι για να μας βάλουν στο κλίμα της μουσικής τους μυσταγωγίας και να δώσουν τη σπίθα που μέχρι εκείνη την ώρα έλειπε από το χώρο.
Έπρεπε να βρεθώ σε live της μπάντας για να συνειδητοποιήσω σε τι βαθμό τα κομμάτια τους χουν την τάση αυτού που λέμε «growing on you», καθώς βρέθηκα και εγώ μαζί με όλο το πλήθος να μουρμουράω κάθε τους τραγούδι. Είναι τέτοια η ενεργειακή ένταση των επαναλαμβανόμενων ηχητικών μοτίβων που χρησιμοποιούν, που καταφέρνει να δημιουργήσει σταδιακά αυτήν την μοναδική έλξη στην μουσική τους, που σε κάνει να απορείς το πώς γίνεται να έχει μάθει απ’ έξω όλα τους τα κομμάτια.
Και για να επανέλθω στο live, η μύηση ξεκινά δυναμικά, τηρουμένης πιστά της σειράς με την οποία τα κομμάτια παρουσιάζονται στον δίσκο, και ακούγονται μεταξύ άλλων το “Lunatic″ (η κατά τη γνώμη μου αριστουργηματικότερη στιγμή του album, που αποκαλύπτει τα απύθμενα βάθη της φωνής του Σπυρέα) το εκστατικό “Ode to the Absent Father″, το rockabilly “Lilith″ που θυμίζει τα clapping songs των Τhe Black Keys, το “Snake″ (το οποίο είχα υποτιμήσει ακούγοντας το στο δίσκο ομολογώ ότι πάνω στη σκηνή ανασαίνει διαφορετικά και κατακλύζει το χώρο), το πιο μελωδικό “There will be a Time″. Ακολούθησε η διασκευή του “The Four Horsemen″, ως φόρος τιμής στους Aphrodite´s Child (και φυσικά γίνεται ο χαμός), και το ερωτικό πρωτόλειο “Dirty Things”.
Οι Cyanna Mercury το βράδυ αυτό επιβεβαιώνουν ότι οι λέξεις που τους χαρακτηρίζουν είναι «καλλιτεχνική αρτιότητα». Είναι το συγκρότημα που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Από τον προσεγμένο και κρυστάλλινο ήχο του μέχρι τα σκηνικά με τα visuals είναι όλα δουλεμένα και προγραμματισμένα μέχρι τελευταίας νότας. Και επειδή πραγματικά πιστεύω στις απεριόριστες δυνατότητες αυτής της μπάντας θα τολμήσω να εκφράσω τη γνώμη ότι ακριβώς επειδή κατά τα φαινόμενα οι Cyanna Mercury είναι τόσο τέλειοι και φροντίζουν μέχρι ψυχαναγκαστικής λεπτομέρειας τις εμφανίσεις τους ίσως κάποιες στιγμές δίνεται η εντύπωση ότι πίσω από το μανδύα της τόσο προσεγμένης δυναμικής τους και του στησίματός τους δεν βρίσκεται κάτι τόσο πραγματικά μεγάλο όσο θέλει εν πρώτης όψεως να φαίνεται. Γι’ αυτό και θα ήθελα να δω τη μπάντα και σε πιο «ανεπεξέργαστες» στιγμές της για να ανακαλύψω τον πιο αληθινό της εαυτό που πιθανώς κρύβεται πίσω από το αψεγάδιαστο και καλογυαλισμένο της στήσιμο.
Σε κάθε περίπτωση οι Cyanna Mercury είναι από τις μπάντες θησαυρούς με αστείρευτες επιρροές και τέτοιον πολυπαραγοντικό χαρακτήρα που σε εκπλήσσει πραγματικά το γεγονός ότι τα ρίσκα που έχει αποτολμήσει με όλα αυτά τα μοναδικά ηχητικά παντρέματα, το χαρμάνι αυτό από παραδοσιακά ακούσματα Ανατολής και στοιχεία αρχαίας ελληνικής μυθολογίας σε ένα κατά τα άλλα δυτικότροπο ύφος south psych και blues, όχι απλώς της έχει πετύχει αλλά την έχει αναδείξει σε ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της ελληνικής μουσικής σκηνής.