Σάββατο βράδυ και ο κόσμος έξω από τις πόρτες του Temple για το κλείσιμο της ευρωπαικής περιοδείας των Crippled Black Phoenix και του The Devil’s Trade, ήταν αρκετός από νωρίς. Η προηγούμενη τους εμφάνιση στη χώρα μας το 2016, ήταν μία απόφαση τελευταίας στιγμής -χωρίς να ξέρω πολλά για αυτούς- και ήταν πραγματικά μία πολύ όμορφη συναυλιακή εμπειρία, οπότε ανυπομονούσα καιρό.
Ανταπόκριση: Γιώργος Γαζής / Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψαμπέλη (περισσότερες εδώ)
Οι πόρτες άνοιξαν αρκετά αργότερα από το ανακοινωμένο schedule, κάτι που σώθηκε εύκολα, αφού ο The Devil’s Trade, aka Dávid Makó, ανέβηκε στην γεμάτη όργανα και πεταλιέρες σκηνή στις 21.30. Ομολογώ ότι ήταν η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με τον πανύψηλο Ούγγρο, πρώην frontman των stoner/doom rockers Stereochrist και Haw, και ήταν όντως κάτι πολύ ιδιαίτερο. Παίζοντας κιθάρα και banjo, με τη βοήθεια πολλών effects, συνδύαζε τον Αμερικανικό Νότο με folk κομμάτια από την Ουγγαρία, με έναν πολύ όμορφο, μοναχικό, γεμάτο συναίσθημα τρόπο, φωνάζοντας εκτός μικροφώνου και τραγουδώντας μέσα στο banjo του χρησιμοποιώντας το σαν ηχείο, κάτι που δεν μας άφησε ούτε λεπτό να πάρουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας από πάνω του. Παρουσιάζοντας κυρίως υλικό από τον δίσκο του “What Happened To The Little Blind Crow?“, καθώς και ένα καινούριο κομμάτι, παρέδωσε την σκηνή στους, με δικά του λόγια, “most beautiful beast I’ve ever met” Crippled Black Phoenix.
Κάνοντας μόνοι τους το changeover τους, λίγο μετά από τις 22.30, τα ηχεία παίζουν το intro του καινούριου τους δίσκου “Great Escape”. Οι πρώτες νότες του “To You I Give” μας ξύπνησαν για τα καλά, με τους Crippled Black Phoenix να ανεβαίνουν ένας ένας στη σκηνή και παίρνοντας τις θέσεις τους με μαθηματική ακρίβεια, όντας και 7 (!) άτομα. Ο ήχος ήταν λίγο χαoτικός στα πρώτα λεπτά, κάτι που έφτιαξε αμέσως και κράτησε για όλη τη διάρκεια. Η ενέργεια τους μας ξεσήκωσε για τα καλά στο τρίτο κομμάτι τους, το “A Letter Concerning Dogheads” από το “(Mankind) The Crafty Ape”, με την έκρηξη ενέργειας του Justin Greaves να παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτό. Η λίστα τους ήταν πολύ προσεγμένη, περιλαμβάνοντας tracks από όλες τις δουλειές τους, έχοντας ως highlight βέβαια το “Great Escape”. Η Belinda Kordic εμφανίστηκε ξανά στη σκηνή για να μας ανατριχιάσει με την κραυγή της στο “Great Escape Pt.1” και το πολύ ιδιαίτερο “Human Nature Dictates The Fall Of Humans”, ένα τραγούδι που παίζουν αποκλειστικά live.
Κράτησαν όμως το καλύτερο για το τέλος. Ο κόσμος πραγματικά ξεσηκώθηκε στα “Rise Up And Fight”, “444” και το “Remember Who We Are” και όπως πάντα τραγουδήσαμε όλοι μαζί το “Burnt Reynolds”, με την συμπαθέστατη Helen Stanley στα keyboards/trumpet/backing vocals να μας δίνει φωνητικές οδηγίες. Έτσι αποχώρησαν από τη σκηνή, μέσα στο sing along, και έτσι επέστρεψαν για το encore τους, παίζοντας την triple time punk version του “Burnt Reynolds” και τα έδωσαν πραγματικά όλα, κλείνοντας με τα “Hold On” και “Blizzard Of Horned Cats”. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Crippled Black Phoenix, παρά την ηγετική φιγούρα στη σκηνή, αλλά και στη σύνθεση, Justin Greaves, είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που ακούγεται ένα σώμα, μία καρδιά, μία πραγματική μπάντα. Αυτό είναι κάτι αξιοθαύμαστο και πολύ δύσκολο να επιτευχθεί στις μέρες που ζούμε.
Έτσι λοιπόν κύλησε το Σάββατοβραδο στο Temple. Πολύ προσωπική, γεμάτη συναισθήματα, ιδιαίτερη και ταιριαστή εμφάνιση από τον The Devil’s Trade και μία ιδιαίτερη, άρτια, συγκινητική, μελαγχολική εμφάνιση λόγω της ολοκλήρωσης της “The Perfect Tour Of Pure Pleasure” περιοδείας των Crippled Black Phoenix. ‘Till next time.