Το “κάλιο αργά παρά ποτέ” ταιριάζει γάντι στην περίπτωση των Crimson Sunsets. Το συγκρότημα από την Αθήνα επέστρεψε σχεδόν είκοσι χρόνια μετά τη διάλυσή του, με νέες προσθήκες στο line up, και μας παρουσιάζει το ντεμπούτο του ονόματι, Sic Semper Tyrannis.
Τι μας έχει ετοιμάσει, λοιπόν, η μπάντα στην πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά; Τα πράγματα είναι απλά. Ένα πρώτης τάξεως καλοπαιγμένο doom/death metal που έρχεται να μαυρίσει και άλλο τις ήδη κατάμαυρες μέρες του 2020. Οκτώ συνθέσεις που περικλείονται από μια πνιγηρή ατμόσφαιρα και κάνουν τον ακροατή να ασφυκτιά κάτω από το βάρος των βαρβάτων και στοιχειωμένων riffs. Από τα πρώτα λεπτά σου δίνουν να καταλάβεις ότι εδώ δεν χωράνε χαριτωμενιές, μόνο σκοτάδι και παρακμή. Για τρία τέταρτα ψυχοπλακώνουν τον ακροατή κατά κύριο λόγο σε mid tempo ταχύτητες, χωρίς βέβαια να λείπουν και τα μεγαλειώδη ξεσπάσματα.
Το Sic Semper Tyrannis είναι γεμάτο με πολλές ενδιαφέρουσες συνθετικές ιδέες που αντλούν τις επιρροές τους από το doom/death των 90’s. Πιο συγκεκριμένα θα νιώσεις αρκετά vibes από τους Paradise Lost των τριών πρώτων albums και τη μελαγχολία των πρώιμων Anathema. Αλλά δεν μένουν μόνο εκεί. Γλυκοκοιτάζουν και προς Σκανδιναβία μεριά, με τους Amorphis του Tales from the Thousand Lakes να βρίσκονται ψηλά στη λίστα (βλέπε “Halls of Extinction”).
Το album σε αιχμαλωτίζει από τα πρώτα δευτερόλεπτα με το απολαυστικό riff του ομότιτλου κομματιού και δεν σε αφήσει να ξεφύγεις ώσπου να έρθει το σαπισμένο “Inglorious Fate” και να ρίξει την αυλαία. Οι κιθάρες γεννάνε βαριά riffs αλλά και μελωδίες όπου το απαιτεί η κατάσταση, οι μπασογραμμές ακούγονται παχιές, τα drums είναι απλά αλλά to the point, εξυπηρετώντας το σκοπό των κομματιών, ενώ τα φωνητικά είναι απόκοσμα, χωρίς φυσικά να λείπουν και τα νηφάλια parts (π.χ. “We Happy Few”). Γενικά υπάρχει αρκετό μουσικό ψαχνό και η όλη ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει το album προκαλεί ποικίλα συναισθήματα.
Οι Crimson Sunsets από ό,τι φαίνεται επέστρεψαν για τα καλά. Αν θέλεις καλό doom/death metal έτσι όπως παιζόταν την εποχή της ακμής του, δεν χρειάζεται να ψάξεις πάλι προς Σκανδιναβία μεριά. Ρίξε άγκυρα εδώ και άσε το Sic Semper Tyrannis να κάνει τη δουλειά του.