To CoreFest Vol.1, το οποίο ήταν μια πρωτοβουλία από τους Κωνσταντίνο Κόνιαρη και Σταύρο Αγριδιότη σε συνεργασία με την Spreading Dysphoria, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στο An Club, με μερικά νέα αλλά και παλαιότερα συγκροτήματα της ελληνικής underground core μουσικής σκηνής να δυναμιτίζουν το χώρο.
Ανταπόκριση: Ειρήνη Κοντογιάννη / Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χρηστίδης (περισσότερες εδώ)
Το πρώτο συγκρότημα που ανέβηκε πάνω στη σκηνή ήταν οι Behind Fallen Walls, ένα νεοσύστατο συγκρότημα που κάνει τα πρώτα του βήματα. Ήταν το πρώτο live του συγκροτήματος ever, και το οποίο δυστυχώς δεν κατάφερα να προλάβω να δω από κοντά. Ωστόσο, όσοι ήταν εκεί στην ώρα τους μπορούν να σχολιάσουν παρακάτω δίνοντάς μας τις δικές τους εντυπώσεις από την εμφάνιση της μπάντας.
Έπειτα ήταν η σειρά των Portrait of my Failure, μιας νέας μπάντας από την Λάρισα, οι οποίοι συνδυάζοντας death και metalcore στοιχεία, έδωσαν μια αρκετά δεμένη και ενεργητική εμφάνιση.
Από την άλλη, οι Matter of Act ανεβαίνοντας στη σκηνή μαζί με τον καινούριο τους τραγουδιστή, έδωσαν ένα απολαυστικό show. Όμορφα riffs και διάχυτη ενέργεια με μικρά mosh pits να σχηματίζονται στο κοινό, ενώ φυσικά για το τέλος, το αξιοπρεπέστατο cover στο “Romance Is Dead” των Parkway Drive μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Στη συνέχεια, οι Till I Drop Dead έδωσαν μια διαφορετική οπτική με τον ήχο τους να κυμαίνεται σε hardcore και metalcore ρυθμούς που περιστασιακά παρεμβάλλονταν από electronic trance στοιχεία, με brutal φωνητικά και καθαρά μελωδικά από την τραγουδίστρια του συγκροτήματος, τα οποία βέβαια δεν ακούγονταν ιδιαίτερα δυνατά. Όπως μας ενημέρωσε το συγκρότημα, το live αυτό ήταν και το τελευταίο για την τραγουδίστρια αποχαιρετώντας την στη σκηνή και δίνοντας τη σκυτάλη στους TripNote.
Για άλλη μια φορά οι TripNote μετέδωσαν τη ζωντάνια τους, με τους fans του συγκροτήματος που είχαν σπεύσει μπροστά στο κάγκελο, και τα παιχνίδια πάνω και κάτω από τη σκηνή να γεμίζουν την ατμόσφαιρα.
Στο πρόγραμμα ήταν να εμφανιστούν στη συνέχεια οι Bow to the King, οι οποίοι δεν παρευρέθηκαν τελικά στο event, καθότι λίγες μόνο μέρες πριν την επικείμενη εμφάνισή τους, ανακοίνωσαν την διάλυση του σχήματός τους.
Έτσι λοιπόν, στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι Blame Kandisnky, τους οποίους είχα κατορθώσει όλο αυτό το χρονικό διάστημα να μην συναντήσω συναυλιακά. Επιτρέψτε μου λοιπόν, να προχωρήσω παρακάτω στον εκθειασμό του συγκροτήματος. Να πεις για την τεχνική, να πεις για τα φωνητικά, να πεις για την ενέργεια, την εφευρετικότητα των συνθέσεων, την πολυπλοκότητα, το ανελέτητο headbanging που αναμφίβολα θα κληθείς να πραγματοποιήσεις; Ξεκάθαρα η καλύτερη μπάντα που εμφανίστηκε εκείνο το βράδυ. Επόμενο live απ’ ότι βλέπω είναι προγραμματισμένο στις 14 Μαϊου μαζί με Tardive Dyskinesia και Vermingod. Οπότε φαντάζεσαι τι έχει να γίνει.
Λίγο αργότερα, αφού προηγήθηκε η ανακοίνωση των ονομάτων των νικητών του διαγωνισμού που «έτρεχε» στα πλαίσια του event, οι Glance of Medusa, οι οποίοι με μεγάλη άνεση στη σκηνή, άριστη επικοινωνία και τα εντυπωσιακά φωνητικά να κλέβουν την παράσταση, ξετύλιξαν μια πληθώρα από μελωδικούς hardcore ήχους. Τίμια εμφάνιση με μπόλικους φίλους στο κοινό.
Το κοινό είχε λιγοστέψει, όχι όμως και η διάθεση του κοινού. Ήταν η ώρα να ανέβουν πάνω στη σκηνή οι MindthreaT. Με οργανωμένη σκηνική παρουσία, μεταδοτική ενέργεια και φοβερά breakdowns και μελωδικά φωνητικά που «έσπαγαν» τον χείμαρρο των metalcore συνθέσεων, την ώρα που το μπoυνοκλωτσίδι στο κοινό ακόμα καλά κρατούσε.
Συνολικά, από τις 6.30 μέχρι και τις 11.30 περίπου πέρασαν από το stage του συναυλιακού χώρου οχτώ συγκροτήματα, κάθε ένα από τα οποία με διαφορετική παρουσίαση και ενέργεια πάνω στη σκηνή έδωσε ένα πλούσιο και απολαυστικό πρόγραμμα, που όχι μόνο ικανοποίησε τους παρευρισκόμενους, αλλά έθεσε τα θεμέλια για πυκνότερα μουσικά δρώμενα του είδους.