Ένα αρκετά ενδιαφέρον split έπεσε στα χέρια μου πριν λίγες μέρες από έναν πολύ καλό φίλο και έσπευσα να το ακούσω. Πρόκειται για μια συνεργασία των αντρών πίσω από τους Aforism και Constrictor οι οποίοι έκαναν μια φιλότιμη προσπάθεια για μια διπλή ηχογράφηση των ιδεών τους.
Το album ξεκινά με το πρώτο πόνημα των Aforism το οποίο από το intro προετοιμάστηκα για τραγούδι / γρονθοκόπημα. Αλλά… Γενικότερα βρίσκεται σε μια πραγματικά πρωτόλεια κατάσταση με κρουστά καθαρά μηχανικά και υπερβολικά σε όλα τα κομμάτια που ταυτόχρονα αντί να βοηθούν/συνοδεύουν την μουσική κάνουν το κομμάτι να χωλαίνει σε πολλά επίπεδα. Όσο προχωράνε τα λεπτά ο Aforism φαίνεται ότι περπατά πια σε λίγο πιο μελωδικά μονοπάτια και ενώ δεν θα ήθελα ν’ ακούσω τόσα καθαρά “solos” και ανιούσες κλίμακες σε black metal κομμάτι κάπως το μαζεύει. Παρ’ όλα αυτά όσο αφορά τα φωνητικά κινείται με ορθή φυγόκεντρο δύναμη που τα κάνει το πιο δυνατό κομμάτι των τραγουδιών του. Το black metal είναι ένα είδος που έχει τη δυνατότητα ακόμα και με τις πιο λιτές μελωδίες να κάνει τον ακροατή του να φτύσει το αίμα που κυλά στις φλέβες του, αν ήταν στο χέρι μου θα πρότεινα πιο λιτή μουσική, περισσότερο μπάσο και σίγουρα λιγότερο “βομβάρδισμα” κρουστών.
Από την άλλη πλευρά έχουμε την δουλειά του Constrictor όπου θυμίζει πολύ περισσότερο Νορβηγικά πονήματα του είδους. Αρκετά καλή δουλειά με εμφανέστατες επιρροές από Darkthrone. Ο Constrictor φαίνεται πως ξέρει πως να δομεί τους στυλοβάτες του ήχου του αν και παρ’ όλο το πάθος που βγάζει όχι μόνο στη μουσική αλλά και στα φωνητικά του φαίνεται ότι χρειάζεται λίγη παραπάνω δουλειά και προσοχή στις επαναλήψεις και τα πολλά “μονόχορδα” μέτρα διότι κάποια στιγμή γίνονται λίγο κουραστικά – μιλώντας γενικά για το album πια.
Αν υπάρξει δουλειά και διάθεση είμαι σίγουρη ότι θα έχουμε αρκετά καλό υλικό ν’ ακούσουμε και από τους δυο στο μέλλον.