Τα πάντα προμήνυαν ένα μεγάλο βράδυ. Τα δύο συνεχόμενα, με τρίτο τελικά sold out. Το double bill των Clutch με τους Planet Of Zeus. Το ότι επρόκειτο για το μεγαλύτερο show των Clutch στην περιοδεία τους για το “Earth Rocker”, μεγαλύτερο και από Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Σικάγο, Βερολίνο και το ότι οι Clutch έπλεξαν το εγκώμιο των Planet Of Zeus. Σε έναν ιδανικό χώρο, γεμάτο και με δύο συγκροτήματα που έδωσαν την ψυχή τους πάνω στη σκηνή, μπορούμε να πούμε ότι ζήσαμε το live της χρονιάς…
Ανταπόκριση: Άρης Ζαρκαδάκης – Χρήστος Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Οι αντιδράσεις του κόσμου στην πρώτη νότα, ναι εκείνη την κατά λάθος που σου φεύγει όπως ανεβαίνεις στη σκηνή, προμήνυαν ένα καυτό βράδυ. Κάτι που επιβεβαιώθηκε από το ξεκίνημα του “Vanity Suit” με τον κόσμο να έχει ήδη γεμίσει ασφυκτικά το Entertainment Stage, τεκμήριο του ότι η προσθήκη των Planet Of Zeus βοήθησε στο να συγκεντρωθεί τόσος κόσμος και ο ρόλος τους δεν ήταν απλά να “ανοίξουν” τη συναυλία. Με ένα φοβερά αλλαγμένο show, σε σχέση με αυτά που βλέπαμε μέχρι πριν λίγο καιρό, έχει ενδιαφέρον το ότι βλέπεις το μετασχηματισμό μίας μπάντας της παρέας, σε ένα καθ’ όλα επαγγελματικό σχήμα που ανέβαζε και κατέβαζε ταχύτητες όποτε ήθελε. Δύο νέα κομμάτια, με αρκετά πιο straightforward ύφος ήταν η έκπληξη στην εμφάνισή τους, χωρίς να ανακοινωθεί το όνομά του το ενός, “Pawnshop Politics” το άλλο.
Τα πράγματα ηρέμησαν κάπως με τα “Supernothing” και “Ballad Of Boston George”, όσο μπορείς να πεις ότι ηρεμούν τα πράγματα σε ένα show αυτού του σχήματος, δεδομένων των αντιδράσεων του κόσμου, στην παραμικρή φιλική κίνηση των Zeus. Συνθήματα έδιναν και έπαιρναν και ο χαμός επανήλθε με τα “Leftovers”, “Something’s Wrong”, “Macho Libre”. Οι Planet Of Zeus μπορώ να πω ότι εξέπληξαν αρκετά τον κόσμο με την εμφάνισή τους, καθώς ένιωθες ότι έβλεπες ένα σχήμα που χειρίζεται εκείνο το πώς θα κυλήσει μία βραδιά, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για μία Ελληνική μπάντα απέναντι στο ιδιαίτερα απαιτητικό προς τους συμπατριώτες του, Ελληνικό κοινό. Δείγμα θετικό από τους Planet Of Zeus και το εγκώμιό τους που έπλεξαν οι Clutch επί σκηνής αργότερα, μπορούσε να συγκριθεί μόνο με το παρατεταμένο χειροκρότημα του κόσμου μετά το “Eat Me Alive”, που έκλεισε την εμφάνισή τους.
Planet Of Zeus Setlist: Vanity Suit, Dawn Of The Dead, New song, Supernothing, Ballad Of Boston George, Leftovers, Pawnshop Politics, Something’s Wrong, Macho Libre, Eat Me Alive
To Entertainment Stage είναι πλέον ασφυκτικά γεμάτο και όλοι περιμένουν τους Clutch να ανέβουν στη σκηνή…o Neil και η παρέα του εμφανίζονται και επικρατεί κυριoλεκτικά πανζουρλισμός καθώς ακούγονται οι πρώτες νότες του “Earth Rocker”. Και πριν προλάβουν να κοπάσουν τα χειροκροτήματα, “The Mob Goes Wild” όνομα και πράγμα. Τα πρώτα crowd surfing ξεκινούν και ολόκληρο το venue τραγουδάει το ρεφραίν καλύπτοντας τον Fallon. Και είναι μόνο η αρχή. Το setlist έχει ήδη αλλάξει σε σχέση με την εμφάνιση του Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη (το συνηθίζουν άλλωστε) και ακολουθεί ακόμα ένα κομμάτι από το διαμάντι που λέγεται “Blast Tyrant”, το “Promoter (of Earthbound Causes). Στη συνέχεια η μπάντα δίνει βάρος στο νέο της album παίζοντας διαδοχικά τα “Mr. Freedom”, “D.C. Sound Attack!”, “Unto The Breach”, “Crucial Velocity” και “Book, Saddle & Go”.
Κάποια προβληματάκια στο μικρόφωνο δεν πτοούν τον “ιεροκύρηκα” Neil Fallon, ο οποίος είναι για άλλη μια φορά απολαυστικός, κάνοντας το κοινό ό,τι θέλει, αποδεικνύοντας πόσο μεγάλος performer είναι, αλλά και πόσο cool τύπος είναι, καθώς δεν αντιδρά παρά με ένα μόνο χαμόγελο στα πολλά μπουκάλια που μερικοί βλακωδώς εκτόξευαν στη σκηνή. Δε ξέχασε δε να ευχαριστήσει τον κόσμο που κατέκλυσε το Entertainment Stage, αναφέροντάς μας πως από ολόκληρο το tour για το “Earth Rocker”, το show της Αθήνας ήταν και το μεγαλύτερο. Κάπου εκεί πιάνει και την κιθάρα του και πολλοί ετοιμάζονται για το “Regulator”. Όχι ακόμα…”Gravel Road”, “The Face”, “Subtle Hustle” και “Mice & Gods”. Η μπάντα, σχεδόν αλάνθαστη, όπως και τις 2 προηγούμενες φορές που τους είχα παρακολουθήσει, αφοσιωμένη στο έργο της, αφήνοντας τον Neil να κάνει όλο το show…το οποίο show είχε για συνέχεια “Τhe Regulator”.
Εδώ δεν τραγούδησε ο Neil. Τραγούδησε 3000 κόσμος σαν να μην υπήρχε αύριο. Απωθημένο πολλών από τις προηγούμενες εμφανίσεις. Crowd surfing σε μπαλάντα. Μοναδικές στιγμές, από αυτές που θυμάσαι για πάντα, και προσωπικά ίσως το καλύτερο πεντάλεπτο που έχω ζήσει ποτέ σε συναυλία…ευχαριστώ! Ακολούθησε ένα drum solo από τον κύριο Jean-Paul Gaster να πάρουμε κι εμείς και αυτοί τις ανάσες μας. Και χρειαζόντουσαν σίγουρα γιατί το menu είχε στη συνέχεια “Burning Beard” και ακόμα δύο κομμάτια από το “Earth Rocker”, τα “Cyborg Bette” και “The Wolf Man Kindly Requests…”
Kάπου εκεί οι Clutch μας αποχαιρέτισαν αλλά όχι για πολύ καθώς ξαναβγαίνουν στη σκηνή με το “Electric Worry” και πραγματικά δυσκολεύομαι να μεταφέρω με λέξεις τι συνέβη…κορμιά προσγειωνόντουσαν συνεχώς μπροστά από το κάγκελο, ο θόρυβος από τον κόσμο που τραγουδούσε ήταν πραγματικά εκκωφαντικός…απίστευτες στιγμές. Για το τέλος “One Eye Dollar” και οι Clutch αποχωρούν από τη σκηνή γνωρίζοντας την αποθέωση και το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού. Το άξιζαν και με το παραπάνω! Τα λέμε του χρόνου πάλι;
Clutch Setlist: Earth Rocker, The Mob Goes Wild, Promoter (of Earthbound Causes), Mr. Freedom, D.C. Sound Attack!, Unto The Breach, Crucial Velocity, Book Saddle & Go, Gravel Road, The Face, Subtle Hustle, Mice & Gods, The Regulator, Drum Solo, Burning Beard, Cyborg Bette, The Wolf Man Kindly Requests / Encore: Electric Worry, One Eye Dollar
