Θεωρώ τους Cloven Hoof μια πολύ αδικημένη μπάντα στο χώρο του NWOBHM, παρόλο που αποτελούν πρωτοπόρους του είδους. Με μια ιδιαίτερη θεατρικότητα τόσο στην εμφάνιση όσο και στη μουσική τους, μέχρι το 1990 και τη διάλυσή τους είχαν κυκλοφορήσει τρεις εκπληκτικούς δίσκους με αποκορύφωμα το “A Sultan’s Ransom” το 1989. Μετά το 2001 όπου και επέστρεψαν στη σκηνή έδωσαν μερικές όμορφες δουλειές που, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν έφθαναν τα διαμάντια του παρελθόντος. Εν έτει 2020 και με δυο νέα μέλη στο line-up τους (Ash Baker στις κιθάρες και Mark Bristow πίσω από τα drums) οι Cloven Hoof επιστρέφουν στο προσκήνιο σε μια εποχή που οι ίδιοι ονομάζουν… “Age of Steel”.
Το album κινείται σε δυναμικούς ρυθμούς, αποτέλεσμα της πολύχρονης εμπειρίας της μπάντας αλλά και της νέας πνοής που έφεραν τα νέα μέλη. Τα NWOBHM στοιχεία κάνουν εμφατική παρουσία σε κομμάτια όπως τα “Judas” ή το “Alderley Edge” (το καλύτερο tribute στους Iron Maiden και κυρίως στο “Seventh Son of the Seventh Son” που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό). Στα “Touch of the Rainbow” και “Gods of War” οι Cloven Hoof φλερτάρουν επικίνδυνα με τον ευρωπαϊκό power ήχο, ενώ στα “Bathory” και “Ascension” παραδίδουν μαθήματα δυναμικού αμερικάνικου power με τον George Call να οργιάζει πίσω από το μικρόφωνο και να μας στέλνει στα ουράνια με μερικές απίστευτες κορώνες. Ανέφερα μονάχα λίγα παραδείγματα διότι, γενικώς, το “Age of Steel” παρουσιάζει μια έντονη ποικιλομορφία σε όλη τη διάρκειά του με γεμάτες, ευκολομνημόνευτες συνθέσεις και την μπάντα σε δαιμονιώδη φόρμα. Με μελωδικές γραμμές, υμνικά refrains, στιβαρό rhythm section και παραγωγή κρύσταλλο το “Age of Steel” αρπάζει τον ακροατή από τη μάπα, του σερβίρει louder-than-hell heavy metal, σαρώνει τα πάντα δίχως σταματημό στο διάβα του και τον αφήνει στον τόπο.
Τέσσερα πράγματα αποτελούν το puzzle που λέγεται “Age of Steel”: κιθάρες που ξερνούν φωτιά, μπάσο οδοστρωτήρας, τύμπανα που προκαλούν σεισμικές δονήσεις, φωνητικά από άλλο πλανήτη. Προσωπικά δεν περίμενα με τίποτα να ακούσω μια τόσο φρέσκια και δυναμική δημιουργία από τους Cloven Hoof, τόσα χρόνια μετά από το peak της καριέρας τους. Πλέον μπορώ να πω με σιγουριά πως έχουμε το καλύτερο album της δεύτερης εποχής της μπάντας και σίγουρα ό,τι ποιοτικότερο έχουν κυκλοφορήσει μετά το “A Sultan’s Ransom”. Κυρίες και κύριοι, μόλις σας παρουσίασα μια από τις υποψηφιότητες για το καλύτερο album της χρονιάς.