Τους Chubby and The Gang τους ξανασυναντάμε σχεδόν ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο τους ”Speed Kills”, με την δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά -επί Covid- που ονομάζεται The Mutt’s Nuts. Τους αφήσαμε γεμάτους με οργή και γρήγορο punk rock και τους υποδεχόμαστε πάλι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, απλά αυτή τη φορά μας επιφυλάσσουν και μια δόση συναισθηματισμού.
Στο νέο album το αγγλικό συγκρότημα «χτίζει» πάνω σε αυτή την ενέργεια, μέσα από τα 15 κομμάτια, και καταλήγει να μας χαρίζει για μια ακόμη φορά τον ήχο του αναγεννημένου Oi, με pub rock riffs και power pop μελωδίες. Βέβαια, αυτό σημαίνει πως κάποια στιγμή μπορεί και να σε κουράσει, να μπουχτίσεις λίγο με τους παρόμοιους ρυθμούς και τα γεμάτα θυμό φωνητικά του Chubby, aka Charlie Manning Walker και να αναρωτηθείς αν ακούς το ίδιο τραγούδι σε επανάληψη. “On the Meter” και “Beat That Drum” είναι κάποια από τα πιο δυνατά κομμάτια, τα οποία αποτυπώνουν τις προκλήσεις που αντιμετώπισε ο Chubby ως οδηγός minicab στο παρελθόν, ενώ το, οριακά blues, ”White Rags” και το “Someone’s Gunna Die” μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα του συστημικού ρατσισμού και των συχνών δολοφονιών τα βράδια. Σε κεντρικό πλάνο, προφανώς και περιστρεφόμαστε γύρω από τα ίδια ζητήματα που δεν λένε να σταματήσουν να απασχολούν την εργατική τάξη: κοινωνική ανισότητα, αστυνομική βία, Tories.
Η συναισθηματική χροιά του The Mutt’s Nuts που αναφέρθηκε στην αρχή έρχεται αναπάντεχα με τις μπαλάντες ”Take Me Home To London” και “Life’s Lemons”, στις οποίες βλέπουμε τη μπάντα να τολμά πιο χαλαρούς και γλυκούς τρόπους για να εκφράσουν το αίσθημα της μελαγχολικής αγάπης. Σε αυτά πρωταγωνιστούν οι μελωδικές κιθάρες, ο τρυφερός Chubby στα φωνητικά και οι επιρροές από το ’50 με το είδος του doo-wop.
Στο The Mutt’s Nuts υπάρχουν κάποιες καλές και ενδιαφέρουσες στιγμές που ξεχωρίζουν. Δεν πρόκειται για έναν εντυπωσιακό δίσκο, και σίγουρα τέτοια συγκροτήματα αξίζει πολύ περισσότερο να τα απολαύσεις live με μια μπύρα στο χέρι, παρά σε ένα δωμάτιο σπιτιού. Επομένως, αυτό που μας απομένει δεν είναι κάτι «τέλειο» (The Mutt’s Nuts = φανταστικό, στην αργκό), αλλά μια γνώριμη/μέτρια ατμόσφαιρα, οργή και ωραίο στυλ…