Εντάξει, το ξέρω ότι έχει καταντήσει κλισέ και το “γραφικόμετρο” βαράει κόκκινο κάθε φορά που το λέμε, αλλά πραγματικά είναι μεγάλη αλήθεια: η ελληνική heavy rock σκηνή βρίσκεται στα καλύτερά της και τα παραδείγματα είναι πολλά. Τα τελευταία χρόνια έχει υψωθεί ένα τεράστιο τείχος που πάνω του χτίζουν συνεχώς, είτε καταξιωμένες πλέον μπάντες, είτε μπάντες που ξετρυπώνουν από το πουθενά και μας παρουσιάζουν εξαιρετικές δουλειές. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν και οι Chipper. Η νεοσύστατη τετραμελής παρέα μας έρχεται από τον Βορρά και στην αρχή του χρόνου κυκλοφόρησε το μπαρουτιασμένο ντεμπούτο της με όνομα, “Self Patrón”. Από ό,τι μας μαρτυράει η πρώτη γεύση που μας δίνουν, φαίνεται να έχουν τρελές ορέξεις και να είναι διατεθειμένοι να αφήσουν το δικό τους στίγμα εντός συνόρων.
Τι θα συναντήσεις, λοιπόν, στην πρώτη ελπιδοφόρα ολοκληρωμένη δουλειά των Θεσσαλονικιών; Οκτώ heavy rock κομμάτια με rock n’ roll αμεσότητα. Ό,τι πρέπει, δηλαδή, για να ξεκινήσουν τα σπρωξίματα στα live και να κουνηθούν πολλά κεφάλια. Το groove φαίνεται να κυλάει στο αίμα τους, τα riffs ροκάρουν ασταμάτητα και σε ξεσηκώνουν, τα αλήτικα solos συμπληρώνουν την όλη κατάσταση, ενώ υπάρχουν και κάμποσες μελωδικές σφήνες που γλυκαίνουν το αυτί του ακροατή. Σε μερικά σημεία η όλη φάση θα σου φέρει στο μυαλό τους Planet of Zeus του “Macho Libre” και αυτό κυρίως λόγω του γρεζιού της φωνής (βλέπε “Expresso”). Αυτό, φυσικά, μόνο αρνητικό δεν μπορεί να θεωρηθεί, αφού μιλάμε για μία μπάντα που δραστηριοποιείται, μόλις, τα τελευταία τρία χρόνια και κάνει τα πρώτα της βήματα σιγά – σιγά. Στις άρτια εκτελεσμένες συνθέσεις έρχεται να προστεθεί και η παραγωγή, η οποία είναι αρκετά προσεγμένη και δίνει την απαραίτητη “βρωμιά” στον ήχο.
Οι Chipper χωρίς φανφάρες, χρησιμοποιούν την δοκιμασμένη φόρμουλα για σίγουρη επιτυχία. Και πολύ καλά κάνουν, αφού το αποτέλεσμα τους βγήκε και ακούγεται διασκεδαστικότατο. Ούτε που καταλαβαίνεις για πότε περνάνε τα 40 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος. Καμία σύνθεση δεν υστερεί σε ενέργεια και δυναμικότητα. Είναι αρκετά catchy, που ακόμα και στην νιοστή ακρόαση να βρίσκεσαι, θα συνεχίσεις να γουστάρεις. Προσωπικά κολλήματα είναι το ομότιτλο κομμάτι με το απόσπασμα από το “Κουρδιστό Πορτοκάλι”, η stoner-ιά του “Silverstone” και το “Burning” με το απλό, αλλά ταυτόχρονα εθιστικό και παιχνιδιάρικο riff.
Οι φίλοι του είδους θα χαμογελάσουν με ευχαρίστηση. Αφήστε το “Self Patrón” να παίζει με τέρμα την ένταση και βάλτε ένα check δίπλα από το όνομα της μπάντας, γιατί από ό,τι φαίνεται θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον.